ΝΕΑ… ΦΡΑΓΚΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ!

Εφιαλτικές μεταρρυθμίσεις αφαιρούν τεράστιες εξουσίες από την εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση και τις παραδίδουν άνευ όρων στους δανειστές

Δεν ξέρω αν πρόκειται για ειρωνεία της τύχης, οργανωμένο έγκλημα ή απλώς το… μαύρο μας το ριζικό, όμως στα χέρια της αριστερής κυβέρνησης που θα «έσκιζε τα Μνημόνια» και θα μας λύτρωνε, υποτίθεται, από την ξένη κηδεμονία ολοκληρώνεται η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στους δανειστές.
Το πολυνομοσχέδιο που, κατά τα φαινόμενα, απόψε θα ψηφιστεί, και μάλιστα με διευρυμένη πλειοψηφία σε αρκετά από τα επί μέρους άρθρα του, δίνει τη χαριστική βολή στην ανεξάρτητη λειτουργία της ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης, εισάγοντας εφιαλτικές «μεταρρυθμίσεις» σε δύο μέτωπα: Στο φορολογικό, με τη σύσταση της αυτόνομης (σε βαθμό πλήρους ασυδοσίας) νέας υπεργραμματείας Εσόδων, η οποία θα ελέγχεται από τις Βρυξέλλες, και στο… εδαφικό, με τη μεταφορά όλης της ακίνητης περιουσίας από συστάσεως του νεότερου ελληνικού κράτους στο Κατοχικό Ταμείο, το οποίο θα ελέγχεται επίσης απευθείας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ESM).

Αυτήν τη φορά ο έλεγχος δεν θα είναι θεωρητικός, αφού στους νέους φορείς θα συμμετέχουν ξένοι αξιωματούχοι διορισμένοι από την Κομισιόν και το Βερολίνο, τόσο στην περίπτωση του εμπειρογνώμονα της «Αυτόνομης Διοικητικής Αρχής Δημοσίων Εσόδων» όσο και στην περίπτωση του Υπερταμείου, της εταιρίας holding δηλαδή, που απορροφά όλα τα «ασημικά» του ελληνικού κράτους, για να τα… επενδύσει «σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας» (sic)!

Και οι δύο προβλέψεις αφαιρούν τεράστιες εξουσίες από την εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση και τις παραδίδουν στους δανειστές, οι οποίοι θα φροντίσουν να τις εκμεταλλευθούν ανάλογα με τα γούστα τους.
Στην περίπτωση της «ΑΔΑΔΕ» η αυτονομία είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη υπόθεση. Είδαμε και πάθαμε για να ξεφορτωθούμε προβληματικές περιπτώσεις «εκλεκτών» της τρόικας, όπως ο Θεοχάρης και η Σαββαΐδου. Τώρα, όμως, κανείς δεν θα μπορεί να τους παύει χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των ξένων. Κομβικό ρόλο παίζει, άλλωστε, η θέση του εμπειρογνώμονα που θα διορίζεται από την Κομισιόν και θα αποφασίζει για τη διάταξη, την κατανομή αλλά και τους ελέγχους των φορολογικών εσόδων, σύμφωνα με τις «βέλτιστες διεθνείς πρακτικές». Με απλά λόγια, δηλαδή, θα μπορεί να ευνοεί τα καρτέλ και τις πολυεθνικές ή και να εξαιρεί από ελέγχους φυσικά πρόσωπα και εταιρίες σε συνεννόηση με τον «διοικητή» της νέας Αρχής. Ο τελευταίος, ας σημειωθεί, θα μπορεί να προάγει ή να κρίνει την επάρκεια των υπαλλήλων της υπηρεσίας του και να χορηγεί μπόνους κατά το δοκούν, μετατρέποντας την ευαίσθητη υπηρεσία σε «κράτος εν κράτει» Η εκλεγμένη κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός Οικονομικών δεν θα έχουν δικαίωμα παρέμβασης, παρά μόνο για να διατυπώνουν προτάσεις… στρατηγικής.

Στην πραγματικότητα ο νέος «υπερέφορος» στη διάρκεια της πενταετούς θητείας του δεν θα υπάγεται σε κανέναν ιεραρχικό έλεγχο και, αν διαφωνήσει με τον υπουργό Οικονομικών σε θέματα φορολογικής πολιτικής, τότε το ζήτημα θα παραπέμπεται στο διοικητικό συμβούλιο της Αρχής, το οποίο φυσικά θα στελεχώνεται από ανθρώπους της εμπιστοσύνης των δανειστών!

Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα με το Κατοχικό Ταμείο, το οποίο στην πράξη θα διοικείται από το πανίσχυρο Εποπτικό Ταμείο, με πρόσωπα κοινής επιλογής του ESM (του γνωστού και μη εξαιρετέου Κλάους Ρέγκλινγκ) και δευτερευόντως της Κομισιόν. Ο πλήρης έλεγχος των δανειστών στη λειτουργία του Υπερταμείου εξασφαλίζεται από την πρόβλεψη ότι όλες οι αποφάσεις θα λαμβάνονται κατόπιν «θετικής ψήφου τουλάχιστον τεσσάρων μελών του διοικητικού συμβουλίου», σε σύνολο πέντε έως επτά, και με δεδομένο ότι ο πρόεδρος και ο διευθύνων σύμβουλος τοποθετούνται με έγκριση του Εποπτικού Συμβουλίου, στο οποίο θα έχουν απόλυτο έλεγχο οι ξένοι.
Η νέα «Ελληνική Εταιρία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε.» αφήνει στο ΤΑΙΠΕΔ τις ώριμες αποκρατικοποιήσεις, τα έσοδα των οποίων προορίζονται αποκλειστικά για την απομείωση του χρέους και αναλαμβάνει να «αξιοποιήσει» μέχρι τον επόμενο αιώνα (το Κατοχικό Ταμείο έχει διάρκεια λειτουργίας 99 χρόνια!) τα φιλέτα του ελληνικού κράτους σε λογική «το αφεντικό τρελάθηκε!».

Κι αν όλα αυτά σας προβληματίζουν, ακούστε ποιος είναι ο πραγματικός πονοκέφαλος: Οτι, αν ποτέ προκύψει εκλεγμένη κυβέρνηση πατριωτών σε αυτόν τον τόπο, θα έχει τα χέρια της δεμένα. Και δεν θα υπάρχει τρόπος να απαλλαγούμε από όλες αυτές τις «στελεχάρες» της νέας φραγκοκρατίας που θα «ξεστοκάρουν» την εθνική περιουσία, σιτιζόμενοι από το δικό μας υστέρημα. Χρειαζόταν ομολογουμένως πολλή… αριστεροσύνη, για να φτάσουμε σε αυτό το κατάντημα υποτέλειας.

Γιώργος Χαρβαλιάς