Διαβάζω πραγματικά με απορία τη μάχη μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. για το σε ποιον ανήκει η πατρότητα ή η μητρότητα του όρου νέα Μεταπολίτευση. Να μου επιτρέψουν αμφότεροι να εκφράσω τη διαφωνία μου και να υποστηρίξω ότι τη νέα Μεταπολίτευση ως πραγματικότητα την έφερε στον τόπο ο Γιώργος Παπανδρέου. Ηταν εκείνος που, ως πρωθυπουργός, έφερε το νέο πολίτευμα της διακυβέρνησης του τόπου όχι από την εκλεγμένη κυβέρνησή του, και μάλιστα με υψηλό και αυτοδύναμο ποσοστό, αλλά από το διευθυντήριο του ΔΝΤ και των λοιπών δανειστών. Αρα νέα Μεταπολίτευση υπήρξε και υπάρχει από το 2010 που μπήκαμε στα Μνημόνια μέχρι σήμερα.
Το ζητούμενο, λοιπόν, δεν είναι η νέα Μεταπολίτευση, αλλά πώς ο τόπος θα απελευθερωθεί από τα Μνημόνια, αποκτώντας ξανά την εθνική ανεξαρτησία του και πραγματική λαϊκή κυριαρχία. Διότι, όταν η πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης οριοθετείται από τις μνημονιακές νόρμες, τότε φαντάζει ως ανέκδοτο ο καβγάς περί νέας Μεταπολίτευσης. Θα λέγαμε ότι ο τόπος πρωτίστως χρειάζεται απελευθερωτικό μέτωπο και έπειτα όλα τα άλλα. Διότι με ΕΝΦΙΑ επί δικαίων και αδίκων, με μισθούς πείνας (όταν δίνονται και αυτοί), με φοροκαταιγίδα χωρίς τέλος, με συντάξεις-φιλοδώρημα και με αποδυνάμωση του κράτους-φύλακα, για ποια νέα Μεταπολίτευση μπορούμε να μιλάμε; Μάλλον για παλινόρθωση εποχών κοινωνικών ανισοτήτων μιλάμε και όχι για περισσότερη δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη, που ήταν τα ζητούμενα του 1974. Γι’ αυτό και επαναλαμβάνω ότι μόνο με ένα νέο απελευθερωτικό μέτωπο-ομπρέλα, κάτω από την οποία θα μπουν όλοι οι πολίτες, θα μπορέσει να δημιουργηθεί το νέο ελληνικό αφήγημα.
Θα μου πείτε, και πώς θα γίνει αυτό; Με εθνική συννενόηση σε πέντε βασικά ζητήματα, που θα διαμορφώσουν το κοινό μέτωπο απέναντι στους δανειστές, από τη μία, και με μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις που λαμβάνονται, από την άλλη. Και, φυσικά, όχι με τη δημιουργία νέων κομματικών στρατών και με εξυπνακίστικες ατάκες που αναπαραγάγουν κοκορομαχίες του χθες, χωρίς όμως ακροατήριο. Η εποχή της αρένας των μονομάχων, με το πόπολο να αποθεώνει νεκρούς και ζώντες με φόντο τα λιοντάρια, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Και, όπως γράφει ο Πλούταρχος, μετά τη νίκη του βασιλιά Πύρρου επί των Ρωμαίων το 279 π.Χ., όταν ένας στρατιώτης τον πλησίασε για να τον συγχαρεί, εκείνος του απάντησε: «Ακόμα μία νίκη επί των Ρωμαίων και θα χαθούμε εντελώς»… Αυτό για τους πανηγυρίζοντες σε κάθε ευκαιρία συντρόφους και μη για… νίκες επί των δανειστών και της διαπλοκής…
Νίκος Ελευθερόγλου
Μ.Η.Τ. 232120