Η εξέλιξη της σύγκρουσης ανάμεσα στην Κομισιόν και στις Αρχές του κράτους μας, σχετικά με την εν εξελίξει δικαστική έρευνα για τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ., είναι αποφασιστικής σημασίας για τη θέση μας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Πρέπει να είναι η πρώτη -και μοναδική εξ όσων γνωρίζω- περίπτωση στην οποία ανώτατο θεσμικό όργανο της Ε.Ε. υποδεικνύει ευθέως και απεριφράστως σε κράτος-μέλος τον τρόπο που η δικαστική εξουσία του πρέπει να αντιμετωπίσει συγκεκριμένο ζήτημα και πρόσωπο!
«Η ανεξαρτησία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής – ΕΛ.ΣΤΑΤ. και η ποιότητα των στατιστικών είναι ουσιώδους σημασίας. Για την Επιτροπή και τη Eurostat είναι απολύτως σαφές ότι τα δεδομένα σχετικά με το ελληνικό δημόσιο χρέος κατά την περίοδο 2010-2015 ήταν απολύτως αξιόπιστα και αναφέρθηκαν με ακρίβεια στη Eurostat» λέει η επίτροπος, αρμόδια για τις ευρωπαϊκές στατιστικές, Μ. Τίσεν, και καλεί τις Αρχές μας «να αντιμετωπίσουν ενεργά και δημόσια την εσφαλμένη εντύπωση ότι τα δεδομένα υπέστησαν παραποίηση κατά την περίοδο 2010-2015 και να προστατεύσουν την ΕΛ.ΣΤΑΤ. και το προσωπικό της από παρόμοιους αβάσιμους ισχυρισμούς». Πιο λιανά, να βγάλουμε τον… σκασμό και να πάρουμε αποστάσεις από τις θεωρίες συνωμοσίας που ισχυρίζονται ότι κάποιοι «πείραξαν τα στοιχεία, φούσκωσαν το έλλειμμα και μας έβαλαν στα Μνημόνια».
Τα λίγα που θα είχε να προσθέσει κανείς στο θέμα, μετά το άρθρο του εκδότη μας Ι.Ν. Φιλιππάκη στις 25/08 «Τι φοβάται η συμμορία;», επιχειρώ να τα προσεγγίσω στη συνέχεια.
Είναι αλήθεια ότι, από την ώρα που μπήκαμε στα Μνημόνια, όλα τα κόμματα, είτε προηγήθηκαν είτε πρωτοστάτησαν είτε ακολούθησαν στην επιβολή και την εφαρμογή τους, αδυνατούν να παραδεχθούν και να αναδείξουν το σύνολο των ευθυνών τους που οδήγησαν στη χρεοκοπία. Επτά χρόνια από τότε, το πολιτικό μας σύστημα αρνείται να αναγνωρίσει την πραγματικότητα. Γιατί, πολύ απλά, είναι τόσο άβολη, που αδυνατεί να την αντέξει δίχως να διακινδυνεύει την ίδια στιγμή την ύπαρξή του!
Πέρα όμως από τα παραπάνω, που δικαιολογούν σε μεγάλο βαθμό το γιατί το θέμα των στοιχείων της ΕΛ.ΣΤΑΤ. παραμένει στο προσκήνιο της πολιτικής αντιπαράθεσης, υπάρχουν κι άλλα, αδικαιολόγητα. Ολα τα στατιστικά στοιχεία, σε όλες τις χώρες του κόσμου, υφίστανται μεταβολές και συχνά αποτελούν αντικείμενο κριτικής για την αξιοπιστία τους.
Σε κάθε περίπτωση, ο έλεγχος για την αξιοπιστία τους πρέπει να είναι συνεχής. Υπό αυτή την έννοια, η παρέμβαση αξιωματούχων της Ε.Ε. υπέρ ενός συγκεκριμένου προσώπου, του Α Γεωργίου της ΕΛ.ΣΤΑΤ., ασχέτως του αν είναι βάσιμη ή όχι, είναι τουλάχιστον παράξενη. Συνεπώς, η άποψη ότι η έρευνα θα πλήξει το «κύρος» της ΕΛ.ΣΤΑΤ. είναι επιεικώς καινοφανής. Οι έρευνες είναι καθημερινότητα σε όλες τις υπηρεσίες του κόσμου και δεν πλήττουν καμιά αξιοπιστία. Τα συμπεράσματα των ερευνών μπορούν να πλήξουν την αξιοπιστία στοιχείων και προσώπων, όχι οι έρευνες!
Σαφώς, οι στατιστικές Αρχές πρέπει να είναι ανεξάρτητες. Οχι όμως ανεξέλεγκτες, διότι τότε η λειτουργία τους δεν συνάδει με το πνεύμα της διαφάνειας, της αξιοπιστίας και της διάκρισης εξουσιών, που πρέπει να διέπει κάθε θεσμό μιας ευρωπαϊκής δημοκρατίας.
Γιώργος Κ. Στράτος
*Δικηγόρος- Δημοσιογράφος
Μ.Η.Τ. 232120