ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ

Το (εθνικό) ζήτημα της ΕΛ.ΣΤΑΤ. και το έργο της Δικαιοσύνης

Ναι, ακόμη υπάρχει ελπίδα. Μπορεί το πολιτικό σύστημα στη χώρα μας -με τη βοήθεια και των ΜΜΕ- να παραμένει σάπιο και ανθελληνικό, ορθώνοντας ένα πελώριο τείχος μπροστά από την αλήθεια, αλλά κάποιες Αρχές στέκονται στο ύψος τους, προστατεύοντας και τη δημοκρατία και την Ιστορία και τους πολίτες που γεννήθηκαν και ζουν σε τούτο τον τόπο.

Οσα με περίεργη και ένοχη σπουδή αποκρύπτει η πολιτική εδώ και έξι χρόνια, ανέλαβε να φέρει στο φως η ελληνική Δικαιοσύνη. Η υπόθεση Γεωργίου και ΕΛ.ΣΤΑΤ. και όσα κατ’ εντολή των «αφεντικών» του (ΔΝΤ – Eurostat) έκανε σε βάρος του ελληνικού λαού είναι ένα ζήτημα εθνικό. Στην ουσία είναι μόνο εθνικό. Το πόσοι και ποιοι εμπλέκονται σ’ αυτή την ιστορία και σε τι βαθμό είναι δουλειά της Δικαιοσύνης να το αναδείξει. Και θα το αναδείξει, όσα εμπόδια και αν βάλουν Ευρωπαίοι και Ελληνες πολιτικοί και αξιωματούχοι. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που έχουν πρότυπο τον Γεώργιο Τερτσέτη και τον Αναστάσιο Πολυζωίδη και όχι τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε…

Αυτό που φοβούνται η Κομισιόν, το ΔΝΤ και οι εν Ελλάδι συνεργάτες τους είναι ότι μέσα από τη Δικαιοσύνη θα ξετυλιχτεί το κουβάρι της αλήθειας και θα αποκαλυφθούν τα πραγματικά αίτια της ελληνικής χρεοκοπίας. Και αυτήν τη φορά κανένα κανάλι, κανένα ραδιόφωνο, καμιά εφημερίδα δεν θα μπορεί να προστατεύσει τους ενόχους.

Η απαράδεκτη παρέμβαση επιτρόπων της Ε.Ε. στην υπόθεση της παραπομπής Γεωργίου στη Δικαιοσύνη καταδεικνύει πανικό που οδηγεί σε έναν στυγνό εκβιασμό. Και μόνο το γεγονός ότι συνέδεσαν μια καθαρά εθνική υπόθεση με τη συζήτηση για την αναδιάρθρωση του χρέους και την αξιολόγηση αποτελεί προσβολή για την Ελλάδα και ένδειξη συμμετοχής (σε τι βαθμό θα το μάθουμε) στην προεργασία που έγινε για να μπει η χώρα σε τροχιά Μνημονίων.

Κατανοώ ότι και το ΔΝΤ και η ΕΚΤ και η Κομισιόν θα κάνουν ό,τι μπορούν για να προστατέψουν τον δικό τους άνθρωπο, τον Γεωργίου. Η ελληνική κυβέρνηση, όμως, όπως και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έχουν κανέναν λόγο να εμποδίσουν τη Δικαιοσύνη να φτάσει στην αλήθεια. Αντίθετα, θα πρέπει να είναι αρωγοί σ’ αυτή την εθνική προσπάθεια αναζήτησης των πραγματικών αιτιών που οδήγησαν στη χρεοκοπία. Δεν είναι όμως. Και αυτό παραμένει ένας γρίφος. Ενα τεράστιο ερωτηματικό μπαίνει δίπλα στις προθέσεις τους και στον ρόλο που διαδραμάτισαν σε αυτήν την επταετία της καταστροφής.

Πόσοι από αυτούς που κυβέρνησαν τη χώρα από το 2009 και μετά γνώριζαν την αλήθεια αλλά, παρ’ όλα αυτά, παρέκαμψαν το εθνικό συμφέρον με αντάλλαγμα την εξουσία;
Πόσοι από αυτούς πρόσφεραν χρόνο και κάλυψη στους πρωτεργάτες του εθνικού διασυρμού;
Πόσοι από αυτούς συνετέλεσαν στη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, υπακούοντας στις εντολές και στα σχέδια των καρτέλ και των βαρόνων της παγκοσμιοποίησης;
Πόσοι από αυτούς κοροϊδεύουν ακόμη τους Ελληνες πολίτες και ζητούν την ψήφο τους… για να τους ξανασώσουν;

ΥΓ.: Σε αυτήν τη μαύρη περίοδο (2009-2016) για το ελληνικό έθνος, όποιος τολμούσε να διεκδικήσει το δίκιο του ή να κατονομάσει τους πατέρες των Μνημονίων έπεφτε θύμα μπούλινγκ από πολιτικούς και ΜΜΕ. Κατηγορούνταν ως γραφικός, επικίνδυνος και οπισθοδρομικός. Ακριβώς έτσι, το 2012 η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας (με την επίμονη παρέμβαση του Κυριάκου Μητσοτάκη) αποφάσισε τη διαγραφή μου. Τέσσερα χρόνια μετά τους ευχαριστώ δημόσια γιατί και επισήμως δεν είχα καμιά -εκούσια ή ακούσια- συμμετοχή στην καταστροφή της χώρας μου.

ΥΓ.1: Η ίδια η ΕΛ.ΣΤΑΤ. κατήγγειλε τον Γεωργίου και τις μεθόδους που χρησιμοποίησε. Το να προσπαθεί ο πολιτικός κόσμος να κάνει το άσπρο μαύρο και να παραμυθιάσει ξανά τον ελληνικό λαό είναι άσκοπο και εξοργιστικό συνάμα. Το εξιλαστήριο θύμα (Κώστας Καραμανλής) που επιλέξατε σας ξέφυγε… και πανηγυρικά δικαιώθηκε.

Θύμιος Λυμπερόπουλος
*Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ταξί