Η μνημονιακή εξαθλίωση των Ελλήνων και η νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη της Ν.Δ.
Από τον
Θύμιο Λυμπερόπουλο
Γ ια να ξετυλίξουμε το κουβάρι της μνημονιακής Ελλάδας πρέπει να γυρίσουμε επτά χρόνια πίσω (στο 2009) και να κατανοήσουμε -χωρίς κομματικές παρωπίδες- ποιοι μας οδήγησαν εδώ και ποιοι ήταν οι σκοποί τους.
Ονόματα, όπως αυτά του Σημίτη και του Γεωργίου Παπανδρέου, είναι στην κορυφή της λίστας των αρχιτεκτόνων της κρίσης. Πρωτεργάτες της φτωχοποίησης των Ελλήνων και πατέρες της ανεργίας, με τις δικές τους πολιτικές μετατράπηκε το ιδιωτικό χρέος σε δημόσιο.
Από το πρώτο Mνημόνιο, που φέρει την υπογραφή του Παπανδρέου, είναι ευανάγνωστη η πρόθεση να βουλγαροποιηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις. Από το πρώτο Mνημόνιο μας ακολουθεί η υποχρέωση παραδοχής του χρέους. Από το πρώτο Mνημόνιο δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε τα ψέματά τους. Από το πρώτο Mνημόνιο οι ένοχοι φρόντισαν να απενοχοποιηθούν.
Κάποιοι αφελείς μάς έλεγαν ότι έτσι θα γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί. Ψέμα, μύθος, κοροϊδία, απάτη. Και το δεύτερο και το τρίτο Μνημόνιο στόχευσαν πάλι σε περικοπές μισθών και συντάξεων. Η ψαλίδα με τη Βουλγαρία όντως μικραίνει… Ο μισθός στη γείτονα χώρα από τα 163 ευρώ έφτασε στα 220 ευρώ, ελέω ελληνικών Μνημονίων…
Αυτά τα τρία Μνημόνια συνοδεύτηκαν από 650 (περίπου) εφαρμοστικούς νόμους, κατασκευασμένους όλους στα γραφεία της τρόικας (Πατησίων 12). Αν με ρωτάτε τι έκαναν οι πολιτικοί μας όλα αυτά τα χρόνια, η απάντηση είναι εύκολη: σφύριζαν και σφυρίζουν αδιάφορα, πανηγύριζαν για τη σωτηρία μας (ως τέτοια αντιλαμβάνονταν τα Μνημόνια) και μοίραζαν ευχολόγια για ανάπτυξη, για επιστροφή στις αγορές, για μια νέα Ελλάδα που θα ξαναγεννηθεί μέσα από τις ψευτομεταρρυθμίσεις τους.
Αιδώς, Αργείοι! Δύο φορές παραποιήσατε τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. (με την προτροπή της Eurostat και του ΔΝΤ) για να μας βάλετε στην κόλαση των Μνημονίων. Με πολιτικά κόλπα μετατρέψατε το ιδιωτικό χρέος σε δημόσιο και τώρα βγαίνετε και μας ζητάτε να σας εμπιστευτούμε – εσάς που υποθηκεύσατε τον δημόσιο πλούτο, που με τα έργα σας αφαιρείτε κάθε ημέρα κομμάτι της ιδιοκτησίας των Ελλήνων. Εσάς που σκοτώσατε τα πιο υγιή κύτταρα της ελληνικής οικονομίας, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, για να στρώσετε κόκκινο χαλί στις πολυεθνικές και στα καρτέλ.
Εσάς που, στον βωμό της διατήρησης της εξουσίας σας, δεν βλέπετε ούτε ανθρώπους ούτε κοινωνίες ούτε τίποτα. Εσάς που, στον βωμό της εξουσίας, συνεργάζεστε και με τον διάβολο…
Ποια Νέα Δημοκρατία;
Σαράντα χρόνια υπήρξα πιστός υπηρέτης και οπαδός-ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας. Της παράταξης του λαού. Της παράταξης που με τις αξίες και τις αρχές της ενθάρρυνε τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας, δηλαδή τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ετσι δημιουργούσε περίσσευμα στον μισθό του εργαζομένου, στη σύνταξη του ηλικιωμένου, και αυτό το περίσσευμα γινόταν καταναλωτική δύναμη.
Τι από όλα αυτά υπάρχει σήμερα; Ποια είναι η ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας για αυτόν τον εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας; Ποιος μπορεί να μας εξηγήσει γιατί, από το 9%, ο δείκτης ανεργίας έφτασε στο 27%; Ποιος μπορεί να μας εξηγήσει γιατί δαιμονοποιείται η πολιτική του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού, πάνω στην οποία βασίζεται η ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος; Ποιος μπορεί να μας εξηγήσει γιατί η παράταξη του λαού μεταμορφώθηκε σε ένα νεοφιλελεύθερο τέρας, που κατατρώει τις ψυχές των ανθρώπων;
Να βρει ξανά τον εαυτό της .
Ο ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας περιμένει χρόνια την επιστροφή της παράταξης στις ρίζες της. Περιμένει από την ηγεσία της να παραδεχτεί τα λάθη της, να ζητήσει συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για τα δεινά που της προξένησε, να συνεργαστεί μαζί του και να διαμορφώσει ένα κανονικό πρόγραμμα εξόδου της χώρας από την κρίση. Να γίνει ξανά η μεγάλη παράταξη του λαού και όχι το δεκανίκι του Αλαφούζου και του Ψυχάρη.
Η νεοφιλελεύθερη περίοδος της Νέας Δημοκρατίας (από το 2009 μέχρι σήμερα) έχει συνδεθεί με την κατακόρυφη αύξηση των μνημονιακών νοσημάτων (καρδιακές προσβολές, εμφράγματα, κρίσεις άγχους, αυτοκτονίες κ.λπ.) και με τις διπλοβάρδιες στα ψυχιατρικά θεραπευτήρια.
Ο ελληνικός λαός δεν είναι λωτοφάγος. Γνωρίζει πολύ καλά και το παρελθόν και το παρόν της παράταξης, και δυστυχώς δεν εντοπίζει την παραμικρή ομοιότητα μεταξύ τους…
Η Νέα Δημοκρατία θα γίνει ξανά μεγάλη παράταξη του λαού, όταν τα στελέχη της, και πρώτος απ’ όλους ο αρχηγός της, μιλήσουν (και το εννοούν, φυσικά) για κάθαρση, για πόλεμο με τη διαπλοκή, για καταπολέμηση της φοροδιαφυγής από τις πολυεθνικές και τους μεγαλοεπιχειρηματίες, για στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, για κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη.
Οταν παραδεχτούν ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι ένα πολιτικό κοστούμι αταίριαστο στη φιλοσοφία, στον ψυχισμό και στην κουλτούρα του αληθινού νεοδημοκράτη και κάθε ανθρώπου.
ΥΓ.: Είναι άξιο απορίας πώς, σε αυτή τη διαδρομή μετάλλαξης της Νέας Δημοκρατίας, οι περισσότεροι βουλευτές έγιναν συνοδοιπόροι και -ενίοτε- υπερασπιστές της νεοφιλελεύθερης εικόνας της. Είναι τραγικό το πόσο εύκολα ξέχασαν τα στελέχη της και τα σκηνοθετημένα σκάνδαλα (π.χ. Βατοπαίδι) και τον βρόμικο πόλεμο που υπέστη η κυβέρνηση Καραμανλή. Ειλικρινά, απορώ με τις αντοχές του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος συνυπάρχει σε μια παράταξη που η -σημερινή- ιδεολογική ταυτότητά της απέχει παρασάγγας από τη δική του.
ΥΓ.: Πώς μπορείς να εμπιστευτείς πολιτικούς που η φιλοσοφία τους συνάδει με τους βαρόνους της παγκοσμιοποίησης, τους οποίους το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πώς θα βρουν μηχανισμούς (βλέπε Uber, Airbnb) αφαίμαξης του εθνικού πλούτου και της μεταφοράς του στο εξωτερικό;
Θύμιος Λυμπερόπουλος
Μ.Η.Τ. 232120