ΟΧΙ που είπε ο λαός…

Η 4η Αυγούστου κάθε έτους αναπόφευκτα φέρνει στον νου το καθεστώς του Ιωάννη Μεταξά, αυτού του αφόρητου (για τους Ιταλούς) δικτάτορα

Μία από τις απολαύσεις που χάρισε σε όλους η επικαιρότητα είναι η ευκαιρία να συζητηθεί ξανά (με κάπως σαρδόνια διάθεση) ποιος είπε και λέει τα μεγάλα «Ναι» και τα μεγάλα «Οχι» σ’ αυτή τη χώρα. Οποτε γινόταν λόγος για τον Ιωάννη Μεταξά και το Επος του 1940, ορισμένοι δύσμοιροι της νυν μνημονιακότατης και πάλαι ποτέ λεκτικά «αντιστασιακής» Αριστεράς έσπευδαν να σημειώσουν βλακωδώς: «Το “Οχι” το είπε ο λαός, το αφουγκράστηκε ο Μεταξάς και δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά παρά να πολεμήσει». Και οι ίδιοι άνθρωποι που έλεγαν ότι στις τρεις τα ξημερώματα ο Γκράτσι ξύπνησε τον λαό και ζήτησε γην και ύδωρ τώρα είναι υποχρεωμένοι να ξεσκονίζουν καλά τα υπουργικά γραφεία τους διότι θα έρθουν οι γκαουλάιτερ του Βερολίνου για επιθεώρηση! Τούτοι, μάλιστα, σιδερώνονται, κομβιώνονται, γυαλίζονται και προβάρουν τις λέξεις που θα πουν στους ξένους έπειτα από ένα τρανταχτό «Οχι» που είπε ο λαός! Ισως το δημοψήφισμα να το έκαναν τελικά για το τελεσίγραφο του Μουσολίνι και όχι για το πρόγραμμα… Γιούνκερ.

Δικαιολογίες

Ο Ιωάννης Μεταξάς, με το πρότυπο επιτυχημένης ηγεσίας και αληθινής αξιοπρέπειας που άφησε πίσω του, είναι ένα στοιχειό που δεν μπόρεσε ούτε θα μπορέσει ποτέ να ξορκίσει η συνωμοσία των μέτριων και των ταλαίπωρων ουραγών της παγκοσμίου πολιτικής σκηνής. Εκείνος, όπως έχουν αποδείξει αμάχητα ιστορικά τεκμήρια και η συλλογική μνήμη, ήξερε να οργανώσει ένα κράτος, να το προετοιμάσει για πόλεμο, να ανεβάσει το επίπεδο ζωής των εργατών, να συνθέσει εθνική παιδεία και να ξεκινήσει την οικοδόμηση ενός νέου ελληνικού πολιτισμού.

Πέρα από τη φιλολαϊκή πολιτική του, ο Μεταξάς κατάφερε την πρώτη νίκη εναντίον του Αξονα και έτσι μας έδωσε το δικαίωμα να αξιώσουμε και να πάρουμε από τους Ιταλούς τα Δωδεκάνησα.

Οσοι προσπάθησαν να κάνουν έστω κι ένα κλάσμα από το έργο του Μεταξά και απέτυχαν οικτρά απεδείχθησαν ικανοί στην παραγωγή δικαιολογιών. Ξέρετε, τα κλασικά: «Ο καιρός, οι πλούσιοι, οι φτωχοί, η Δεξιά, η Αριστερά, παρέλαβα χάος, καμένη γη, οι ξένοι κ.λπ.».

Πάντα οι επιτυχίες των μεγάλων ταράζουν τον ύπνο των ολίγιστων αποτυχημένων…

Παναγιώτης Λιάκος