Ενα νοσηρό κλίμα έχει εγκατασταθεί μόνιμα πλέον στο κόμμα, ανοίγοντας λογαριασμούς που δύσκολα θα κλείσουν
Στρατηγοί χωρίς στράτευμα. Εκεί κινδυνεύουν να καταλήξουν οι διεκδικητές της αρχηγίας στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αθόρυβα, λόγω του θέρους, αλλά συστηματικά, εξαιτίας των ανελέητων ανταγωνισμών ανάμεσα στις εσωκομματικές φατρίες, οδεύει σε πολιτική αποδρομή και στην απόλυτη παρακμή. Ολες οι ενδείξεις μαρτυρούν ότι η Κουμουνδούρου, σε πλήρη αναντιστοιχία με τις ανάγκες του λαού, φλερτάρει με την ολική επαναφορά στα επίπεδα του 3%.
Οι επίδοξοι μνηστήρες του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος παρακολουθεί από μακριά την ανελέητη σφαγή με αυταρέσκεια και αμεριμνησία που ξενίζει, θεωρούν ότι οι ψηφοφόροι που αυτή τη φορά τούς έδωσαν ποσοστό 17,5% είναι δεδομένοι, κάνοντας το ίδιο λάθος με το 2019.
Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Οσα διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα, με αποκορύφωμα την πρόσφατη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας, όπου με επεισοδιακό τρόπο αποφασίστηκε οριακά (17-15 και οκτώ λευκά) να διεκδικήσει τον Δήμο της Αθήνας ο Κώστας Ζαχαριάδης, πρώην «προεδρικός» που προσχώρησε στο στρατόπεδο της Εφης Αχτσιόγλου, μεταδίδουν μηνύματα απογοήτευσης και αποστρατείας στην κατάκοπη βάση.
Απότοκο ενός νοσηρού κλίματος που έχει εγκατασταθεί μόνιμα πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ και ανοίγει μεγάλους λογαριασμούς που δύσκολα θα κλείσουν, όπως πολλοί πλέον προβλέπουν, χωρίς διάσπαση, είναι οι παραιτήσεις στελεχών νομαρχιακών επιτροπών καθώς και μελών της Κεντρικής Επιτροπής σε κάποιες περιπτώσεις, τα οποία δηλώνουν στα επιτελεία ότι αδυνατούν να παρακολουθήσουν άλλο αυτόν τον ξεπεσμό.
Επιβεβαιώνεται τώρα, παρατηρεί μελαγχολικά ένα από τα στελέχη αυτά, πως «όταν ο Αλ. Τσίπρας έλεγε στις 29 Ιουνίου ότι παραμερίζει για να περάσει μπροστά το νέο κύμα, μάλλον ειρωνευόταν». Αποδεικνύεται επίσης αυτό που από καιρό ήταν γνωστό (και είχε γραφτεί και από τη «δημοκρατία»), ότι η συγκατοίκηση του τέως προέδρου με πολλά από τα στελέχη των κατ’ ευφημισμόν «τάσεων» ήταν άκρως προβληματική και κινείτο στα όρια της ανοχής.
Δεν είναι λίγες οι φορές, όπως θυμούνται ορισμένοι, που ο Αλ. Τσίπρας μετέβαινε στα κορυφαία όργανα, άκουγε συνοφρυωμένος τις εισηγήσεις και αποχωρούσε απογοητευμένος. Αυτό που του καταλογίζουν τα στελέχη αυτά είναι ότι δεν καθάρισε, όπως υποσχόταν, το τοπίο, με συνέπεια να εκδηλώνονται σήμερα σε κοινή θέα τα παρακμιακά φαινόμενα που μαθηματικά οδηγούν τον ΣΥΡΙΖΑ σε νέα συρρίκνωση και ανοίγουν διάπλατα τον δρόμο για τη δημιουργία νέου κόμματος στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Ηδη οι εμπύρετοι οπαδοί του Π. Πολάκη καλούν τον εκλεκτό τους να αναλάβει σχετική πρωτοβουλία, ενώ ο ίδιος, δείχνοντας ότι προβληματίζεται ακόμη, δηλώνει υπαινικτικά ότι εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα. Στο διαδίκτυο ανέβασε ξανά την ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή που συνήλθε μετά τις εκλογές, που συνιστά, όπως έγραψε, «κορμό ενός πολιτικού σχεδίου», εξηγώντας ότι οι οπαδοί του «τον έχουν βάλει σε σκέψεις»…
Στο κλίμα αυτό, όπου οι υποψήφιοι διαγκωνίζονται για να μη μείνει το κόμμα ακέφαλο, παραβλέποντας τον κίνδυνο να μείνει ασώματο, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, που δεν διακρίθηκε για τη συνεισφορά του στον προεκλογικό αγώνα, δηλώνει τώρα ότι «είναι υπέρ μιας συλλογικής ηγεσίας, αλλά και του μεσοπρόθεσμου σχεδιασμού έτσι ώστε να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μία αξιόπιστη πρόταση διακυβέρνησης».
Από την πλευρά της η Εφη Αχτσιόγλου, που δηλώνει «παιδί της Αριστεράς και άνθρωπος της ευθύνης», σημειώνει ότι τους πολίτες «δεν τους απασχολεί ένας εσωτερικός πόλεμος για έννοιες που περιφέρονται στον δημόσιο διάλογο ως “αδειανά πουκάμισα”». Οπως ακριβώς περιφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ από την επομένη των εκλογών, δηλαδή…