Oι πολίτες αναζητούν απεγνωσμένα νέα πρόσωπα και νέες ιδέες έξω από το κουτί για το πώς μπορούν να οδηγηθούν η χώρα και οι οικογένειές τους στον νέο κόσμο από το 2030 και μετά
Ας ξεφύγουμε λίγο από τα πρόσωπα και ας δούμε τη μεγάλη εικόνα. Τα πρόσωπα είναι το σύμπτωμα που οδηγεί στη νέα εποχή, όχι η νέα εποχή. Κάθε φορά λοιπόν που με ρωτούν από πού θα αντλήσει ψήφους ένα νέο κόμμα Σαμαρά, ένα νέο κόμμα Τσίπρα, ένα νέο κόμμα Καρυστιανού, ένα οποιοδήποτε νέο κόμμα, αυτό που απαντώ σταθερά είναι το εξής: Νέα κόμματα που θα δημιουργηθούν με υλικά τού χθες είτε από την Αριστερά είτε από τη Δεξιά ή από την αντισυστημική συνιστώσα ή από το Κέντρο δεν έχουν καμία τύχη.
- Του Μανώλη Κοττάκη
Πενήντα δύο χρόνια μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας οι πολίτες αναζητούν απεγνωσμένα νέα πρόσωπα και νέες ιδέες έξω από το κουτί για το πώς μπορούν να οδηγηθούν η χώρα και οι οικογένειές τους στον νέο κόσμο από το 2030 και μετά. Αρα το ζήτημα δεν είναι αν θα ιδρυθούν νέα κόμματα, αλλά να μην αναπαραγάγουν τις παθογένειες των παλαιών κομμάτων.
Το δεύτερο που λέω, διαβάζοντας διαγώνια τις δημοσκοπήσεις, είναι ότι όλες οι ψήφοι είναι διεκδικήσιμες από όλους. Και οι συστημικές και οι αντισυστημικές. Και οι πατριωτικές και οι κοσμοπολίτικες. Και οι ευρωπαϊκές και οι αντιευρωπαϊκές. Και οι αριστερές και οι δεξιές. Ζούμε το τέλος των παρωπίδων. Αυτό που θα παίξει ρόλο στο μέλλον είναι το επιχείρημα. Οι πολίτες γνωρίζουν τι απορρίπτουν αλλά ακόμη δεν ξέρουν τι υιοθετούν. Η χώρα θα περάσει μία μεγάλη μεταβατική φάση. Θα ζήσει προσεχώς το διπλό σοκ.
Έθνος ανάδελφο
Το σοκ του ανάδελφου έθνους που με ευθύνη του δεν είναι στο μεγάλο τραπέζι του πλανήτη, καθώς πλέον δεν το υπολογίζουν όπως παλιά ούτε οι Αμερικανοί ούτε οι Ρώσοι, που μας θεωρούν εχθρούς, ούτε οι Κινέζοι, ενώ είναι περιτριγυρισμένο από μία θάλασσα εχθρών. Φανερών και κρυφών. Θα ζήσει επίσης το σοκ της καθολικής διαφθοράς. Γιατί αυτή η επταετία δυστυχώς για την πατρίδα μας δεν θα ταυτιστεί με τις μεταρρυθμίσεις, όπως πιστεύουν πολλοί, έστω κι αν έχουν γίνει μερικές, αλλά με τη διαφθορά.
Με τη διάχυση της διαφθοράς σε όλο το θεσμικό και κοινωνικό εποικοδόμημα. Από την κορυφή ως τη βάση και από τη βάση ως την κορυφή. Αυτή η νέα συνειδητοποίηση ότι είμαστε χώρα που αυτή τη στιγμή δεν μας υπολογίζουν ενώ λόγω της γεωγραφίας θα έπρεπε και ότι το αποτύπωμα της χώρας είναι η διαφθορά γκρεμίζει ήδη τα τείχη. Το κόμμα Σαμαρά δεν αφορά τη δεξιά πολυκατοικία. Το κόμμα Τσίπρα δεν αφορά την αριστερή πολυκατοικία. Το κόμμα Καρυστιανού δεν αφορά ούτε την αριστερή ούτε τη δεξιά πολυκατοικία. Υπάρχει στο κοινωνικό σώμα οριζόντιος προβληματισμός, ο οποίος είναι έτοιμος να εκφραστεί, υπό προϋποθέσεις βεβαίως, με οριζόντιες υπερβάσεις. Με επιλογές αδιανόητες για το παρελθόν.
Με αύξηση της συμμετοχής στις εκλογές. Με πολίτες που στο παρελθόν κάθονταν στους καναπέδες τους και έδιναν ανοχή γιατί πίστευαν ότι η ψήφος τους δεν θα αλλάξει τίποτα. Αλλά τώρα, θυμωμένοι, θέλουν να σηκωθούν. Ισχυρίζομαι ότι στις εκλογές που θα γίνουν από το 2030 και μετά κανένα σχεδόν από τα κόμματα της Μεταπολίτευσης δεν θα κατέλθει στις κάλπες με το παλαιό του όνομα. Ολοι οι χώροι θα μετασχηματιστούν. Προς ποια κατεύθυνση είναι πρόωρο να το πει κανείς, αλλά το βέβαιο είναι ένα. Πολίτες που δεν επρόκειτο ποτέ με βάση τα παλαιά δεδομένα να συνυπάρξουν κάτω από την ίδια πολιτική και ιδεολογική στέγη, καθώς τους χώριζε άβυσσος ιδεών, στο μέλλον θα συνυπάρξουν.
Πολιτικός κύκλος
Οχι μόνο γιατί η πατρίδα μας βρίσκεται στην ολοκλήρωση ενός πολιτικού κύκλου και στην έναρξη ενός νέου, αλλά και γιατί ο κόσμος ολόκληρος αυτή τη στιγμή αναδιατάσσεται, άρα θα πρέπει να αναδιαταχθούν πολιτικά συστήματα, κρατικοί μηχανισμοί, δυνάμεις της αγοράς, διανοούμενοι, πνευματικοί θεσμοί, μέσα ενημέρωσης. Θα κληθούμε να απαντήσουμε όλοι σε βλάσφημα ερωτήματα με βάση τη μεταπολιτευτική θέση της χώρας μας στον νέο κόσμο και για τον προσανατολισμό της.
Με βάση το εθνικό συμφέρον και όχι σε ποια πανεπιστήμια σπούδασε η πολιτική της τάξη. Και αυτό θα έχει συνέπειες και στην πολιτική γραμμή, αλλά και στη διαμόρφωση των νέων πολιτικών σχηματισμών που θα διαπεράσουν ολόκληρο το τόξο της Μεταπολίτευσης. Στην Ευρώπη, η οποία πάντοτε προπορεύεται ημών που υστερούμε, καθώς δεν ζήσαμε τον Διαφωτισμό, ήδη αυτό συμβαίνει και προκαλεί έκπληξη κι ας είναι στα σπάργανα. Θα συμβεί και σ’ εμάς. Γι’ αυτό σας λέω, με βάση τα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας και με σχετική ασφάλεια, το 2030 θα είναι η αφετηρία της νέας Μεταπολίτευσης. Μεταξύ 2026 και 2030 θα ζήσουμε τη μετάπλαση του πολιτικού μας συστήματος μέχρι αυτό να πάρει την οριστική του μορφή. Η εποχή θα γεννήσει νέες ηγεσίες μακράς πνοής.