Στη θητεία της απέδειξε πολλάκις ότι δεν διέθετε το ανάστημα για πρώτη πολίτης της χώρας. Ηταν μια λάθος επιλογή. Ομως, μοιάζει σαν να έχει βαλθεί να διατηρήσει τον τίτλο της αποτυχημένης ακόμα και ως απόμαχος
Ολα τα γκάλοπ συμφώνησαν αυτά τα πέντε χρόνια: Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου ήταν το λιγότερο συμπαθές πρόσωπο που πέρασε ποτέ από την Προεδρία της Δημοκρατίας. Και υπήρχαν λόγοι γι’ αυτή την αποτυχία της να γίνει έστω και λίγο δημοφιλής.
- Βασίλης Γαλούπης
Το κακό είναι ότι το ένστικτο του κόσμου επιβεβαιώνεται ακόμα και μετά το τέλος της θητείας της διχαστικής Προέδρου. Η ανακοίνωση ότι αναλαμβάνει πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του «Ελληνικού Φεστιβάλ Α.Ε.» μπορεί να χαρακτηριστεί και πρωτοφανής.
Είναι δυνατόν ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας να ψάχνει για… θεσούλα αμέσως μετά το τέλος της θητείας του; Να θέλει απελπισμένα να χωθεί κάπου, μήπως και νιώσει υπαρκτή κι ενεργή επειδή έμεινε στον… άσο από τον Μητσοτάκη μπας και βολευτεί κάπου ο Τασούλας;
Είναι τόσο αόρατο τελικά το αποτύπωμα της Σακελλαροπούλου στον κορυφαίο, θεσμικά, ρόλο της Ελληνικής Δημοκρατίας, που στην απελπισία της να γίνει ορατό αυτό το «κάτι σαν τίποτα» που επιχειρεί να μας δείξει τόσο καιρό είναι διατεθειμένη να ψάχνει παράσημα από… φεστιβάλ σε φεστιβάλ. Αλλα σοβαρά, όπως το συγκεκριμένο, αύριο ίσως ασόβαρα, μπορεί μεθαύριο να αναλάβει πρόεδρος και σε κανένα… πανηγύρι. Γιατί όχι;
Οταν ένας Πρόεδρος αποσύρεται από το μέγαρο, η θητεία του ολοκληρώνεται διά παντός. Εχει κατακτήσει και υπηρετήσει το υπέρτατο αξίωμα που θα μπορούσε ποτέ ως πολίτης. Μοιάζει αδιανόητο στη συνέχεια να διορίζεται αλλού ή να γίνεται της προσκολλήσεως σε κόμματα και υπουργούς.
Η Σακελλαροπούλου δεν κατάλαβε ποτέ ότι η Προεδρία της Δημοκρατίας είναι το αποκορύφωμα μιας διαδρομής, όχι το σκαλοπάτι για μια νέα καριέρα, όπως τώρα, ή για να προμοταριστούν μόδες της εποχής κι εμμονικές ατζέντες που αποτελούν σημεία των καιρών.
Ομως, δεν προκαλεί έκπληξη η χθεσινή ανακοίνωση ότι η τέως Πρόεδρος αναλαμβάνει πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Ελληνικού Φεστιβάλ. Είναι η συνέχεια μιας θητείας που όλοι θέλουν να ξεχάσουν.
Η Σακελλαροπούλου είναι η Πρόεδρος που δεν βρήκε να πει μια λέξη παρηγοριάς στους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών. Στο ντροπιαστικό μήνυμά της για τη «μαύρη» επέτειο η επιλεκτική δικαιωματίστρια δεν είχε ξοδέψει περισσότερα από 5-10 λεπτά για να ξεπετάξει μια ανακοίνωση σκέτης περιφρόνησης προς τους νεκρούς και τις οικογένειές τους.
Με ένα προχειρογραμμένο σκονάκι, η Σακελλαροπούλου θεώρησε ότι έκανε το θεσμικό της καθήκον για το πρώτο μνημόσυνο μιας εθνικής τραγωδίας, που μέχρι σήμερα σπαράζει την κοινωνία και διαλύει κάθε εμπιστοσύνη προς την κυβέρνηση της συγκάλυψης και μια Δικαιοσύνη υπηρέτη του Μαξίμου.
Στην πραγματικότητα, η τότε Πρόεδρος με χιλιοειπωμένες προτάσεις έβγαζε, δημοσιοϋπαλληλικά, την υποχρέωση, όταν δεν έπαιρνε, ως όφειλε, θέση για το κορυφαίο ζήτημα που απασχολεί εδώ και πάνω από 2,5 χρόνια τους πολίτες. Κι όλα αυτά για να κάνει «πλάτες» στον Μητσοτάκη.
Για όσα δικαιώματα είναι σε πλήρη συμφωνία με την ατζέντα Κυριάκου η Σακελλαροπούλου μπορούσε πάντα να γίνεται λαλίστατη και ευδιάθετη, ακόμα και να διασκεδάζει τα ξημερώματα με υπουργούς και στελέχη του Μαξίμου σε μπαράκια όταν ψηφίζονταν οι νόμοι.
Για όσα δικαιώματα, όμως, έρχονταν, όπως επισημαίναμε διαρκώς από τη «δημοκρατία», σε σύγκρουση με τις συγκαλύψεις του Μαξίμου, όπως οι υποκλοπές ή τα Τέμπη, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας επέλεγε να είναι φειδωλή, γενικόλογη και να περνά σχεδόν απαρατήρητη.
«Εναν χρόνο μετά, η τραγωδία των Τεμπών πληγώνει και θυμώνει την κοινωνία. Η οδύνη παραμένει αμείωτη και τα ερωτήματα δίχως απάντηση. Η σκέψη μας βρίσκεται κοντά στις οικογένειες των θυμάτων, των τραυματιών, των επιβατών που έζησαν τη φρίκη εκείνης της νύχτας. Τα λόγια δεν μπορούν να επουλώσουν το τραύμα. Χρέος της Πολιτείας είναι η απόδοση της ευθύνης και η μέριμνα για να μη ζήσει ποτέ ξανά η χώρα μας ένα τέτοιο πλήγμα στην ασφάλεια και την εμπιστοσύνη των πολιτών» ήταν το μηδενικού αποτυπώματος μήνυμά της. Σε ένα κείμενο-ντροπή για την ίδια προσωπικά, που την ακολουθεί μέχρι σήμερα.
Δεν αρκεί μόνο η σκέψη της Προέδρου της Δημοκρατίας να είναι κοντά στις οικογένειες που έχουν το δημοκρατικό κι ανθρώπινο δικαίωμα στην αλήθεια. Ηταν εξαρχής επιβεβλημένη και η φυσική της παρουσία για να ενισχύσει το δικαίωμα των συγγενών, όπως επισημαίναμε και τότε.
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου έγινε Πρόεδρος όλων των Ελλήνων με μια από τις μεγαλύτερες κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, 261 ψήφων. Κι ακριβώς επειδή ο θεσμικός της ρόλος δεν περιελάμβανε την άσκηση εξουσίας, ήταν υποχρεωμένη να υπερασπίζεται και να σέβεται τουλάχιστον τις στοιχειώδεις ισορροπίες.
Στη θητεία της απέδειξε πολλάκις ότι δεν διέθετε το ανάστημα για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ηταν μια λάθος επιλογή. Ομως, μοιάζει σαν να έχει βαλθεί να διατηρήσει τον τίτλο της αποτυχημένης, ακόμα και ως απόμαχος της Προεδρίας.
Ως ανώτατη ηγέτιδα του ελληνικού κράτους δεν είχε καμιά δουλειά να πυροδοτεί με τον φανατισμό της πολιτισμικούς πολέμους, εμφανιζόμενη ακραία σε κοινωνικά ζητήματα, ούτε να πουλάει «μητσοτακοφροσύνη». Ο ρόλος της ήταν ενωτικός βάσει Συντάγματος. Τώρα, ως τέως, κατάφερε να πείσει πως μια θεσούλα είναι πάντα χρήσιμη. Ξεφτιλίζοντας τον θεσμό που υπηρέτησε όσο κανένας προκάτοχός της.
Αικατερίνη Σακελλαροπούλου – Τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας
Γεννήθηκε το 1956 στη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας της υπήρξε αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου. Σπούδασε νομική στην Αθήνα με μεταπτυχιακό στη Σορβόνη. Το 1982 διορίστηκε εισηγήτρια στο ΣτΕ, στο οποίο έγινε πρόεδρος το 2018-2020, η πρώτη γυναίκα που ανέλαβε το αξίωμα. Στις 22 Ιανουαρίου 2020 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Στην ψηφοφορία στη Βουλή έλαβε 261 ψήφους κι έγινε η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος Δημοκρατίας στην Ιστορία της Ελλάδας. Η θητεία της ολοκληρώθηκε το 2025.