Σιγά το εύρημα!

Ο δημόσιος καβγάς που αναπτύσσεται τις τελευταίες ημέρες για το ποιος έκλεψε από ποιον το… μοναδικής σύλληψης σλόγκαν «Νέα Ελλάδα» αποδεικνύει ότι οι πολιτικοί ζουν σε άλλο κόσμο, μαγικό. Και θα συνέλθουν μετά τις 25 του μήνα.

Πρώτα απ’ όλα σιγά την ιδέα. Για διαγωνισμό κοινοτοπίας μια χαρά θα τα πήγαιναν όλοι. Πιο στρογγυλό brand δύσκολα θα έβρισκαν. Ταιριάζει με όλους και σε όλα. Σαν απορρυπαντικό. Θα μπορούσε να παίζει σε όλο το πολιτικό φάσμα, από τη Χρυσή Αυγή έως τον ΣΥΡΙΖΑ, που τελικά το υφάρπαξε ηλεκτρονικά και τώρα καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι.
Από μόνο του το «Νέα Ελλάδα» δεν σημαίνει τίποτα. Ούτε προδίδει κάποιο πολιτικό ή ιδεολογικό στίγμα. Συνεπώς ο διαγκωνισμός του τύπου «κυρία, κυρία, εγώ το είπα πρώτος» παραπέμπει σε πολιτικό κρετινισμό πρώτου μεγέθους.
Το «Νέα Ελλάδα» πρέπει να συνοδεύεται κι από ουσιαστικό περιεχόμενο, το οποίο δεν εξασφαλίζεται από τους επίδοξους διεκδικητές του.

Σε αυτή τη φάση που βρίσκεται η χώρα η Νέα Δημοκρατία που διαχειρίζεται την κρίση δύσκολα πείθει ότι… οικοδομεί μέσα από τα ερείπια τη Νέα Ελλάδα. Εκτός κι αν εννοεί ο ποιητής ότι στη «Νέα Ελλάδα» όλοι οι καλοί χωράνε: ο Βαγγέλης, ο πάστορας Κουβέλης, ο Ποτάμης, ο Σκυλακάκης και δεν ξέρω κι εγώ ποιος άλλος. Μόνο που αυτό το μήνυμα/κάλεσμα είναι (μικρο)κομματικό και όχι εθνικό. Οπότε αφήνει τον πολύ κόσμο παγερά αδιάφορο. Και τον κόσμο της παράταξης… στα κάγκελα!
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, της Βίλας Αμαλία και των εθνομηδενιστικών συνιστώσων, θετικό είναι τουλάχιστον ότι πέρασε κι ένα σλόγκαν που περιέχει τη λέξη… Ελλάδα. Θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι χειρότερα. Αλλά σε κάθε περίπτωση ούτε ο Αλέξης που δυσκολεύεται να ελέγξει το ίδιο του το μαγαζί εμπνέει ιδιαίτερες ελπίδες ότι θα μείνει στην Ιστορία ως αναμορφωτής της χώρας.

Επί της ουσίας τώρα. Και για το καλύτερο πολιτικό brand του κόσμου να μιλάγαμε, από αυτά για τα οποία θα σφάζονταν οι μαρκετίστες για να κατοχυρώσουν, η συζήτηση στην Ελλάδα τού σήμερα παραμένει επιεικώς ανούσια. Αυτά τα παιδιαρίσματα δείχνουν ότι οι πολιτικοί σε κυβερνητικές θέσεις αλλά και αυτοί που προπονούνται για να τους διαδεχτούν δεν συναισθάνονται ούτε στο ελάχιστο την αποστολή τους σε μια πατρίδα που σβήνει.
Θα συνιστούσα και στους μεν και στους δε να σοβαρευτούν. Ερχονται εκλογές και ο κόσμος δεν συγχωρεί (πλέον) τις επιδείξεις αμετροέπειας…

Γιώργος Χαρβαλιάς