Η σκιά των πιθανών ανακατατάξεων στον κυβερνητικό συνασπισμό Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ και των ενδεχόμενων εσωτερικών προβλημάτων στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογές της Κυριακής κυριαρχούν στην ελληνική επικαιρότητα, αλλά ελάχιστοι συνειδητοποιούν ότι, από την ερχόμενη Δευτέρα, αρχίζει μια μακρά περίοδος αστάθειας και στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Η αμφίρροπη μάχη Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος και η (αναμενόμενη) εντυπωσιακή άνοδος της Ακροδεξιάς, των ευρωσκεπτικιστών και εθνικιστών σε πολλές χώρες σημαίνει ότι οι πολίτες δεν δίνουν σαφές μήνυμα υπέρ της μίας ή της άλλης πορείας της Ε.Ε. Η ασάφεια του μηνύματος και οι περίπλοκοι αριθμητικοί συσχετισμοί θα μεταφραστούν, από την επομένη των εκλογών της 25ης Μαΐου, σε μακρά δυσχέρεια ή αδυναμία εκλογής νέων αξιωματούχων στα όργανα της Ε.Ε.
Η ελληνική κυβέρνηση, η οποία ορθώς θα βιάζεται να αρχίσει τη συζήτηση για τη διαχείριση του δημόσιου χρέους και θα αγωνιά για την κρισιμότατη τελευταία (;) επιθεώρηση από την τρόικα στα τέλη Αυγούστου – αρχές Σεπτεμβρίου, δεν θα διαθέτει σπουδαία ερείσματα στην Κομισιόν. Η αιτία δεν θα είναι κάποιο λάθος ή κάποια παράλειψη της ελληνικής τακτικής, αλλά -πολύ απλά- το γεγονός ότι η νέα Κομισιόν δεν πρόκειται να λειτουργήσει, πραγματικά, πριν από τις αρχές του 2015!
Αρκετοί παρατηρητές αναμένουν ότι πρόεδρος της Κομισιόν ίσως δεν εκλεγεί ούτε ο (παραδοσιακά φιλέλληνας) Ζαν Κλοντ Γιούνκερ του ΕΛΚ, που πραγματοποίησε προχθές χρήσιμες συνομιλίες στην Αθήνα, ούτε και ο Μάρτιν Σουλτς του ΕΣΚ, ο οποίος απέφυγε την απώλεια χρόνου μιας επίσκεψης στην Ελλάδα, αφού η Ελιά – ΠΑΣΟΚ του Ευ. Βενιζέλου αδυνατεί να του προσφέρει ψήφους και έδρες. Η διαδικασία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προβλέπεται χρονοβόρα και προδικάζεται ότι, ούτως ή άλλως, οποιοσδήποτε υποψήφιος (Γιούνκερ, Σουλτς ή άλλος) εμφανιστεί πρώτος θα καταψηφιστεί, ώστε μετά να αρχίσει νέος κύκλος διαβουλεύσεων και ανταλλαγμάτων.
Καιροφυλακτούσα να εκμεταλλευτεί το αδιέξοδο εκλογής ενός εκ των ήδη γνωστών υποψηφίων των ευρωπαϊκών κομμάτων δεν είναι άλλη από τη Γερμανίδα καγκελάριο Α. Μέρκελ. Λόγω της σημαντικότατης θεσμικής παράλειψης της Ε.Ε. να ορίσει ότι πρόεδρος της Κομισιόν επιβάλλεται να είναι κάποιος εκ των υποψηφίων (που θα έχουν ήδη εκτεθεί στην εκλογική βάσανο των εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών), η κυρία Μέρκελ είναι έτοιμη να προτείνει την εναλλακτική λύση της επιλογής του από τη δεξαμενή των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων των κρατών-μελών.
Μια τέτοια λύση δεν στερείται μεν δημοκρατικότητας, αφού υπάρχουν έμμεση λαϊκή αντιπροσώπευση και νομιμοποίηση, αλλά ίσως φανεί αδόκιμη, όταν έχουν προηγηθεί οι εκστρατείες των υποψηφίων (ή και το θέατρο των τηλεοπτικών ντιμπέιτ). Σε όρους, επίσης, καθημερινής πολιτικής πρακτικής είναι αυτονόητο ότι, ανεξάρτητα του προσώπου του νέου πρόεδρου της Κομισιόν, η επιρροή της Γερμανίας και της κυρίας Μέρκελ θα είναι εντονότερη.
Η παράλυση της Κομισιόν ως τις αρχές του 2015 θα έχει επιπτώσεις και στον χειρισμό της κρίσης της Ουκρανίας και των ενεργειακών προβλημάτων λόγω του διαπραγματευτικού άσου που διαθέτει η Ρωσία με το φυσικό αέριο. Η Ελλάδα χρειάζεται τον καθορισμό μιας ρεαλιστικής ευρωπαϊκής πολιτικής, αλλά ουδείς στην Ε.Ε. θα μπορεί να της δώσει επαρκείς εγγυήσεις.
Αλέξανδρος Τάρκας
Μ.Η.Τ. 232120