Η εκτίμηση της ιταλικής καταγωγήςυπουργού Εξωτερικών της Ευρώπης Φεντερίκα Μογκερίνι ότι, αν δεν αντέξει η Ελλάδα τα κύματα των προσφύγων από τα μέτωπα του πολέμου στην Ανατολή, θα καταρρεύσει η Ευρώπη δεν πρέπει να περάσει ασχολίαστη. Ειδικά αν αυτή συσχετιστεί με την εκτίμηση του Ελληνα επίτροπου για τη Μετανάστευση Δ. Αβραμόπουλου ότι ο όγκος των μεταναστών από τη Μέση Ανατολή τη φετινή χρονιά θα αυξηθεί σε σχέση με τις προηγούμενες.
Κακά τα ψέματα, η Ελλάδα παραμένει σε κατάσταση χρεοκοπίας. Η Ευρώπη, από την άλλη, ως κεντρική δομή και ως επικράτεια -«ζώνη Σένγκεν»- νομίζει ότι είναι «οχυρωμένη» μέσα από τα συμφωνηθέντα με τις Συνθήκες του Δουβλίνου. Το όλο σκηνικό δείχνει εφιαλτικό, με δεδομένο ότι τα μέτωπα του πολέμου και η επέλαση του Χαλιφάτου στη Μέση Ανατολή αλλά και την Αφρική πολλαπλασιάζονται και γίνονται όλο και πιο βίαια. Με τον τρόπο αυτό, στους οικονομικούς λαθραίους μετανάστες προστίθεται οι ολοένα και περισσότεροι πρόσφυγες, που από τη φωτιά και τις σφαγές που εξελίσσονται αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και τα εδάφη τους και να αναζητήσουν καταφύγιο στη χριστιανική Ευρώπη. Εδώ υπάρχει το μεγάλο ζήτημα. Η Ευρώπη προτίμησε όλες τις προηγούμενες δεκαετίες να περιοριστεί σε μια λογική ότι οι χώρες της Μεσογείου θα πρέπει -έστω οριακά υποστηριζόμενες οικονομικά- να κρατήσουν στα εδάφη τους τούς λαθρομετανάστες ή τους πρόσφυγες, ούτως ώστε αυτοί να μην περάσουν στα «σαλόνια» των ηπειρωτικών εδαφών του πυρήνα. Μια απλοϊκή, αλαζονική αντιμετώπιση, μέχρι κάποιου βαθμού ρατσιστική στον άξονα Βερολίνου – Βρυξελλών – Παρισιού. Μάλιστα, πίσω από έναν τίτλο Frontex «κρύφθηκαν» τα ελλειμματικά σχέδια για μια πολυδύναμη και πολυεθνική Ακτοφυλακή και Συνοριοφυλακή της Ενωσης. Ενώ μάλιστα η ένταση στην Ασία και την Αφρική κλιμακωνόταν, η μακάβρια μακαριότητα της Ευρώπης συνεχιζόταν και επιβεβαιωνόταν από τη Συμφωνία του Δουβλίνου 3.
Ποια τα περιθώρια σήμερα; Το πρόβλημα της Ελλάδας και της Ιταλίας επί του παρόντος, που βλέπουν οι ακτές και τα νησιά τους την Ανατολική Μεσόγειο, θα συνεχίσει να επιβαρύνεται. Κάποια κονδύλια επιπλέον για υποδομές πρώτης φιλοξενίας δεν επαρκούν για να λύσουν την εμπλοκή. Το ακόμη πιο δυσμενές σενάριο προβλέπει μέσα στους επόμενους μήνες ότι η Τζιχάντ και το «μαύρο Χαλιφάτο» θα αποσταθεροποιούν όλο και περισσότερες χώρες της Αφρικής. Η Νιγηρία ή η Σομαλία είναι μόνον η αρχή. Η εξέλιξη αυτή θα επιβαρύνει πολύ περισσότερο απ’ ό,τι μέχρι σήμερα τις χώρες που βλέπουν στη Δυτική Μεσόγειο, ουσιαστικά την Ισπανία και τη Γαλλία. Η Ευρώπη τότε, σε κατάσταση πανικού και με τους πρόσφυγες από την Τζιχάντ να επικρατούν των οικονομικά λαθρομεταναστών, θα πρέπει είτε να βρει δραστικές λύσεις αμέσου αποδόσεως είτε να δεχτεί την κατάληψη της επικράτειας των χωρών της από ανθρώπους χωρίς ταυτότητα. Σε πολλές περιπτώσεις, χωρίς πρόσωπο. Αφού μεταξύ των άλλων υπολογίζεται στις εκθέσεις των μυστικών υπηρεσιών ασφαλείας και αντιτρομοκρατίας ότι ένας στρατός της Τζιχάντ της τάξης των 5.000 ανθρώπων θα περάσει εντός της Σένγκεν, πλήττοντας σε συνθήκες πολέμου εντός των πόλεων την Ευρώπη εκ των έσω.
Σε συλλογικό επίπεδο η Ευρώπη θα πρέπει να μιλήσει επί της ουσίας είτε επενδύοντας σε στρατιωτικού τύπου διαχείριση συνεπειών και στις δυνατότητες της Διεθνούς Αρμοστείας για τους πρόσφυγες του ΟΗΕ, δημιουργώντας χώρους φιλοξενίας στα εδάφη της Ασίας και της Αφρικής, «αναχώματα» για τις ακτές και τα εδάφη της. Είτε να αποδεχτεί ως πρακτική τον απόλυτο βαρβαρισμό της μαζικής «σφαγής» προσφύγων στα δουλεμπορικά, μέσα στη Μεσόγειο, προσλαμβάνοντας για τη φύλαξη των ευρωπαϊκών ακτών τους μισθοφόρους της Academy (Blackwater) ή ενθαρρύνοντας την ενίσχυση και ανασυγκρότηση της γαλλικής Λεγεώνας των Ξένων με συγκεκριμένη νέα αποστολή.
Μενέλαος Τασιόπουλος
Μ.Η.Τ. 232120