Δραχμή φέρνουν τα νέα Ιουλιανά

Η τιμωρία του Τσίπρα θα είναι να αναγκαστεί να ψηφίσει τη συμφωνία παρέα με τον Σαμαρά

Την περασμένη Τρίτη βρέθηκαν στην Αθήνα και μίλησαν σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής» Γερμανοί βουλευτές του κόμματος της Χριστιανοκοινωνικής Ενωσης (CSU), το οποίο αποτελεί παραδοσιακό σύμμαχο της καγκελαρίου. Υποτίθεται ότι είναι οι σκληροί του συνασπισμού, «ψεκασμένους» τους χαρακτήριζε σε πρόσφατο non paper το Μαξίμου. Δημοσίως πράγματι είναι σκληροί και ειλικρινείς. Ετσι, όταν ρωτήθηκαν για την αναγκαιότητα της ψήφισης ενός τρίτου Μνημονίου, προσπέρασαν τη βάση της ερώτησης ως δεδομένη, ναι, χρειάζεται, και μπήκαν στην ουσία: Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει διαμορφωμένη πλειοψηφία στο γερμανικό Κοινοβούλιο υπέρ της έγκρισης ενός νέου δανειακού πακέτου για την Ελλάδα. Ιδιωτικώς ήταν περισσότερο αποκαλυπτικοί. Πλην της απογοήτευσης για τον Τσίπρα -αισθάνονται ότι δεν έχουν συνομιλητή και έχουν μετανιώσει που εγκατέλειψαν τον Σαμαρά-, έθεταν ένα ερώτημα στους συνομιλητές τους:
«Πώς θέλετε να ψηφίσει το γερμανικό Κοινοβούλιο νέο πακέτο, όταν διαβάζουμε ότι η Ν.Δ., το αδελφό μας κόμμα, σκέφτεται να καταψηφίσει το νέο Μνημόνιο; Αν εσείς καταψηφίσετε, πώς θα πειστούμε εμείς να ψηφίσουμε;»

Η ερώτηση ήταν καταλυτική γιατί, δεδομένης της αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ να χειριστεί τις δημόσιες υποθέσεις, το βάρος της ευθύνης πέφτει και στους ώμους της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η αλήθεια είναι ότι από πουθενά δεν προκύπτει υπαινιγμός, έστω, του Σαμαρά για καταψήφιση, όλες οι τοποθετήσεις είναι αόριστες. Η αλήθεια είναι επίσης ότι κάπως αργά ανακάλυψαν τη χρησιμότητα της συντηρητικής παράταξης οι Γερμανοί για να ζητούν τα ρέστα. Ολα ανετράπησαν επειδή επέτρεψαν στον Τσίπρα να προκαλέσει εκλογές, να δοκιμάσει τη μέθοδό του και, τώρα που αμφότεροι έσπασαν τα μούτρα τους, κοιτούν προς τον ηγέτη της κυβέρνησης που υπονόμευσαν. Παρά ταύτα, το θέμα υπάρχει. Στενοί συνεργάτες του Σαμαρά εδώ και καιρό προτείνουν την καταψήφιση για να πέσει η κυβέρνηση και να συγκροτηθεί νέα, η «οικουμενική της δικαίωσης».

Δεν είμαι βέβαιος ότι η χώρα έχει ανάγκη Ιουλιανών νέου τύπου, γιατί αυτά θα είναι τα Ιουλιανά της δραχμής. Εκτός αυτού όμως απορρίπτεται κάθε σκέψη για ένα τέτοιο απονενοημένο διάβημα για ακόμη δύο λόγους: Πρώτον, γιατί, αν ο Σαμαράς δηλώσει ότι καταψηφίζει τη συμφωνία, θα «τελειώσει» για τους δανειστές από το ίδιο βράδυ. Είδε κι έπαθε να αποτινάξει από πάνω του την αντιμνημονιακή ρετσινιά, θα γυρίσει στα ίδια; Είμαι βέβαιος πως όχι. Επειτα, αν η ψηφοφορία προσλάβει δραματικό χαρακτήρα, είναι λίαν πιθανόν να ψηφίσουν τη συμφωνία 50 από τους 73 βουλευτές της Ν.Δ. Ούτε αυτό το θέλει ο κύριος Σαμαράς, ο ηγέτης που ανάστησε τη Ν.Δ. τρία χρόνια μετά την ήττα του 2009. Μπορεί βεβαίως να θέλουν να το προκαλέσουν κάποιοι δίπλα, με τη λογική της ίδρυσης μίας νέας «Ευρωπαϊκής Ανοιξης». Ο εθνικός Αντώνης που ξέρω εγώ πάντως αποκλείεται. Η πατρίδα είναι πάνω από καθετί. Αλλωστε η τιμωρία του Τσίπρα θα είναι αυτή: να αναγκαστεί να ψηφίσει τη συμφωνία παρέα με τον Σαμαρά.

Μανώλης Κοττάκης