ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός. Τελείωσαν τα ψέματα, οι μεγαλαυχίες, οι ζουρνάδες και τα νταούλια. Οι μωρές παρθένες εν τη μωρία τους απώλεσαν την παρθενία τους.

Η διαφαινόμενη υπογραφή τής ουσιαστικά άνευ όρων παράδοσης, μετά την απώλεια ενός πολέμου που δεν θα έπρεπε να είχε ποτέ κηρυχθεί, είναι πάντα μία δυσάρεστη ιστορική στιγμή, έστω κι αν, εν προκειμένω, περιτυλιχθεί με ανέξοδα κενά λόγια των δανειστών μας για μελλοντικές ελαφρύνσεις των οφειλών μας. Δυστυχώς, το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι χρωστάμε σ’ αυτούς, το πρόβλημα είναι ότι εδώ και καιρό ο κάθε γιάν(ν)ης και ο κάθε γιαννάκης, που ελέω λαού μας κυβερνούν, χρωστάνε της Μιχα(ε)λούς.

Το ότι υπάρχουν και κάποιοι που δεν χρωστάνε, και που σ’ αυτούς έλαχε να φορτωθούν τον σταυρό στο δρόμο για τον πολιτικό Γολγοθά τους, είναι παράλληλα και η σανίδα της δικής μας σωτηρίας, από μία καταστροφή που παρ’ ολίγον να μας συμβεί. Εν αναμονή της Ανάστασης, ας παρηγορηθούμε ότι και άλλα έθνη, μεγάλα και τρανά, βρέθηκαν στην ακόμη πιο δυσάρεστη θέση να υπογράψουν την ολοκληρωτική τους παράδοσή. Συνέβη στο πρόσφατο παρελθόν και στην Γερμανία και στην Ιαπωνία. Και παρ’ όλα αυτά ανένηψαν, ορθοπόδησαν και ξαναβρήκαν σύντομα τον εαυτό τους. Η «πρώτη φορά αριστερά», ψυχανεμίζομαι, θα κάνει την Μεγάλη Δευτέρα των Παθών, για πρώτη φορά το σωστό βήμα, στην μακρά και νεφελώδη πορεία της στην Ελλάδα. Κι αυτό, δεν θα είναι μικρή νίκη για τη χώρα μας.