Με τις εξελίξεις έως χθες το βράδυ στις Βρυξέλλες να είναι ραγδαίες και τα πάντα να κρέμονται από μια κλωστή, όλες οι αναλύσεις για την επόμενη ημέρα της χώρας είναι πρόωρες και παρακινδυνευμένες. Ομως σε όλο αυτό το τελευταίο διάστημα υπήρξε μια σειρά από γεγονότα που αποκαλύπτει πώς διαγράφεται το πολιτικό σκηνικό στη χώρα και, κυρίως, ποιο «στρατόπεδο» επιλέγει κάθε κόμμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε τη συνδιαλλαγή με τους δανειστές προκειμένου να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, ακόμα και με μεγάλο κόστος. Απέδειξε ότι δεν είχε σχέδιο επιστροφής στη δραχμή (κάτι για το οποίο τον είχαν κατηγορήσει προεκλογικά), όμως επί της ουσίας μεταλλάχθηκε σε μνημονιακό κόμμα (ακόμα κι αν, όπως υποστηρίζει, δεν είχε άλλη επιλογή).
Η Ν.Δ. συνεχίζει να ταυτίζεται με τους «σκληρούς» της Ευρώπης, δίνοντας την εντύπωση ότι προτιμά μια ήττα του Τσίπρα, προκειμένου να… δικαιωθεί ο πρόεδρός της! Τι κι αν η ήττα Τσίπρα θα σημαίνει καταστροφή για τη χώρα. Οι παλινωδίες στις δημόσιες απόψεις των στελεχών της (με άλλους να ζητούν συμφωνία και άλλους να προεξοφλούν ότι δεν θα ψηφίσουν νέα μέτρα) αποκάλυψαν την αμηχανία της «γαλάζιας» παράταξης, που ακόμα δεν μπορεί να διαχειριστεί την εκλογική της ήττα. Αποκορύφωμα της εξάρτησης της Ν.Δ. με το μνημονιακό παρελθόν της ήταν η ακατανόητη απόφαση να αποχωρήσει από τη Βουλή κατά τη συζήτηση φιλολαϊκών μέτρων του μίνι Ασφαλιστικού, καταγγέλλοντας… κυβερνητική υποκρισία! Μα, το θέμα είναι η υποκρισία ή ότι ο κόσμος στενάζει και χρειάζεται ανάσα;
Το Ποτάμι αποκαλύφθηκε πλήρως τις τελευταίες ημέρες. Τι να πει κανείς για τον Σταύρο Θεοδωράκη, που την Τετάρτη το βράδυ, ενώ ήταν σε εξέλιξη το θρίλερ των διαπραγματεύσεων, δειπνούσε με τους πιο σκληρούς Ευρωπαίους, που δεν χάνουν ευκαιρία να «χτυπήσουν» την Ελλάδα. Επρόκειτο για τους πρωθυπουργούς του Βελγίου, της Ολλανδίας, του Λουξεμβούργου και της Φινλανδίας, όλους τους «δορυφόρους» της Γερμανίας δηλαδή. Οχι ότι δεν είναι χρήσιμος ο διάλογος μαζί τους, αλλά, αλήθεια, υπάρχει έστω ένας Ελληνας που να πιστεύει ότι ο κ. Θεοδωράκης έφαγε μαζί τους με σκοπό να τους… μεταπείσει; Μην ξεχνάμε, άλλωστε, τις «μάχες» υπέρ των Γερμανών που έδωσε έως τώρα στη Βουλή το Ποτάμι.
Οι Ανεξάρτητοι Ελληνες έβαλαν και αυτοί πολύ νερό στο κρασί τους, αποδεχόμενοι τα σκληρά μέτρα. Ωστόσο, η διαφοροποίησή τους για το θέμα της ιθαγένειας απέδειξε ότι δεν μπορούν να θεωρούνται δεδομένοι. Το ΠΑΣΟΚ με τη νέα αρχηγό του έδειξε να ψάχνει ευκαιρία να αποκτήσει και πάλι πρόσβαση στην εξουσία και να είναι έτοιμο να συμφωνήσει τη συμμετοχή του σε μια μελλοντική κυβέρνηση συνεργασίας. Οπως φαίνεται, η Φώφη Γεννηματά ρίχνει δίχτυα στον ΣΥΡΙΖΑ βλέποντας τη Ν.Δ. να καταρρέει, όμως οι παλιές αμαρτίες του ΠΑΣΟΚ δεν παραγράφονται τόσο εύκολα… Το ΚΚΕ πανηγυρίζει για την κατάρρευση των υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ και βλέπει τους αντιευρωπαϊστές να αυξάνονται, οπότε θεωρεί ότι ήρθε η ώρα να ανεβάσει εντυπωσιακά τα ποσοστά του. Το ίδιο και η Χρυσή Αυγή, που όμως επιμένει ότι μόνη λύση είναι το ευρώ.
Συνολικά, λοιπόν, είναι αδύνατον να υπάρχουν με αυτή την κατάσταση πραγματικές συγκλίσεις. Οποιαδήποτε συμπόρευση κομμάτων θα είναι παροδική και εξαιρετικά εύθραυστη. Τη «λύση» ίσως δώσει η προσφυγή στις κάλπες (εκτός κι αν νωρίτερα έχει επέλθει το γενικευμένο χάος).
Δημήτρης Ριζούλης
Μ.Η.Τ. 232120