ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΡΙΣΚΟΥ

«Οι Γερμανοί έχουν αποφασίσει (από τον Φεβρουάριο) να αλλάξουν τον συνομιλητή»…

Ας μη γελιόμαστε. Το δημοψήφισμα της Κυριακής, αν τελικά γίνει, κρίνει σε μεγάλο βαθμό και την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη. Αυτές τις συνθήκες δημιούργησαν ντε φάκτο οι Γερμανοί νταβατζήδες. Αυτές τις συνθήκες προκάλεσε και η απειρία της ρομαντικής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, που πίστεψε ότι, χωρίς εδραιωμένες διεθνείς συμμαχίες, θα μπορεί μέχρι τέλους να παίζει chicken game με ένα κατά πολύ ισχυρότερο στερέωμα δυνάμεων, παγκόσμιων ηγεμόνων και πρόθυμων κρατών… κολαούζων.

Δεν υπάρχει θεσμοθετημένη διαδικασία αποβολής χώρας από την ευρωζώνη. Αυτό είναι ακριβές. Ομως το Βερολίνο κρατάει τα κλειδιά των ελληνικών τραπεζών, και αυτό είναι εξίσου αλήθεια. Με το πάτημα ενός κουμπιού υποχρεώνει τον Ντράγκι να τραβήξει τον αναπνευστήρα από τις ελληνικές τράπεζες, φέρνοντάς τες σε κατάσταση άτακτης χρεοκοπίας ή και διατάσσοντας την εκκαθάρισή τους μέσω του ESM. Σε αυτή την περίπτωση, η Ελλάδα το μόνο που έχει να κάνει είναι να παζαρέψει κάποια ανταλλάγματα, για να αποχωρήσει με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Ισως και να σβήσει ένα τμήμα του χρέους της, που ασφαλώς είναι ενδιαφέρουσα προοπτική, αν και όλοι αποφεύγουν να μιλήσουν γι’ αυτήν.

Οπως έγραφα όμως και στην αρχή της εβδομάδας, πρέπει να ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε. Και σε αυτό η κυβέρνηση δεν είναι επαρκώς διαφωτιστική. Ιδιαίτερα όταν ισχυρίζεται ότι την επόμενη ημέρα ενός «όχι» θα πάει ισχυρότερη να διαπραγματευτεί με τους δανειστές, που δεν θέλουν να τη βλέπουν στα μάτια τους και είναι βέβαιο ότι θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να την τιμωρήσουν παραδειγματικά.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάπου προς το τέλος του προηγούμενου Φεβρουαρίου και όταν ο Βαρουφάκης απέτυχε να κεφαλαιοποιήσει τον αρχικό αιφνιδιασμό του… «ουάου», κλειδώνοντας και λίγο μετρητό, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Οι Γερμανοί αποφάσισαν ότι θα αλλάξουν «συνομιλητή». Και όπως συμβαίνει στο ποδόσφαιρο, όλοι παίζουν μπάλα, αλλά οι Γερμανοί στο τέλος κερδίζουν…

Δεν υπάρχει, επίσης, αμφιβολία ότι με ένα «όχι» η Ελλάδα μπορεί να φύγει από το κοινό νόμισμα, αλλά οι Ελληνες δεν θα απολέσουν την ευρωπαϊκή ταυτότητά τους. Οποιος πιστεύει ότι η πατρίδα μας, με τις υπηρεσίες και τις υποδομές που διαθέτει, αλλά και με αυτό το τεράστιο στελεχιακό και επιστημονικό προσωπικό υψηλότατου μορφωτικού επιπέδου, θα γίνει εν μία νυκτί Αλβανία, είναι επιεικώς κομπλεξικός ή απλώς ανιστόρητος.
Αυτά, λοιπόν, είναι τα πραγματικά δεδομένα. Και οι… φυλές των ψηφοφόρων της αναμέτρησης της Κυριακής διαμορφώνονται πλέον ως εξής: Στο «ναι» συναθροίζονται διάφορες απεχθείς φυσιογνωμίες της Μεταπολίτευσης, τα γνωστά τζάκια της Siemens, σύσσωμη η κρατικοδίαιτη εκδοτική διαπλοκή, σημαίνοντες εκπρόσωποι του τραπεζικού, επιχειρηματικού και ακαδημαϊκού στερεώματος (ανάμεσά τους και άνθρωποι καθ’ όλα αξιοπρεπείς), χρεοκοπημένοι πρώην υπουργοί και πρωθυπουργοί, όλα τα «ορφανά» του εκσυγχρονισμού, υπάλληλοι των δανειστών αλλά και διάφοροι γερμανόπληκτοι, που πιστεύουν ότι, για να είσαι βέρος Ευρωπαίος, πρέπει να προσκυνήσεις στην ποδιά της Μέρκελ. Αυτοί οι τελευταίοι δυστυχώς έχουν βρει πρόσβαση και σε σημαντικό τμήμα της νέας γενιάς, που συναρτά πλέον το μέλλον της με μια καλή γερμανική διαπίστευση…

Προσοχή τώρα: Στο «ναι» συστεγάζονται και απλοί άνθρωποι του μόχθου, έντιμοι νοικοκυραίοι και πολλοί συνταξιούχοι, που έχουν απόλυτη επίγνωση ότι οδηγούνται σε μια εκβιαστική επιλογή υποταγής, αλλά δεν έχουν πειστεί καθόλου ότι η σημερινή κυβέρνηση μπορεί να τους προσφέρει ασφαλέστερη εναλλακτική διέξοδο από μια καταθλιπτική επιβίωση «εντός ευρώ».
Στο «όχι», από την άλλη πλευρά, συγκεντρώνονται, εκτός από τους ιδεολογικά αγκυλωμένους αντιευρωπαϊστές, άνθρωποι που προσβλέπουν σε μια άλλη, πιο ανθρώπινη Ευρώπη, αλλά και μια σημαντική μερίδα απελπισμένων συμπολιτών μας, που καταστράφηκαν από τα Μνημόνια και πιστεύουν ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Στο «όχι» όμως στρατεύονται και εκατοντάδες χιλιάδες ανώνυμοι Ελληνες, οι πατεράδες και οι παππούδες των οποίων πρωταγωνίστησαν σε άλλα… απονενοημένα διαβήματα της νεότερης Ιστορίας μας. Είναι αυτοί που επιλέγουν ενσυνείδητα το «αίμα και δάκρυα» έναντι του στυγνού εκβιασμού.

Το αποτέλεσμα θα κριθεί καθαρά από την «ανάλυση ρίσκου» που θα κάνει καθένας από εμάς. Αν έρθει το «όχι», οφείλουν όλοι να το σεβαστούν, δίνοντας την ύστατη ευκαιρία στην κυβέρνηση να το κεφαλαιοποιήσει όπως νομίζει έναντι των δανειστών. Αν έρθει το «ναι», η κυβέρνηση από την πλευρά της οφείλει να σεβαστεί τη βούληση του ελληνικού λαού και να παραδώσει άμεσα την εντολή, χωρίς κολπάκια και φτηνούς πολιτικαντισμούς (π.χ. εκλογές τον Σεπτέμβριο), που θα της στερήσουν το όποιο τεκμήριο… αθωότητας διατηρεί έναντι των προηγούμενων.

Γιώργος Χαρβαλιάς

{{-PCOUNT-}}12{{-PCOUNT-}}

Η εφημερίδα δημοκρατία δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.

Κορυφαίες Ειδήσεις

Προτεινόμενα