Τα κανάλια,τα βαμπίρ της πολιτικής και η απάντηση της κάλπης
Ας μη σπεύσουν να θρηνήσουν τα κανάλια της «ανεξάρτητης ενημέρωσης» και όλα τα απεχθή βαμπίρ της Μεταπολίτευσης που παρέλασαν στις οθόνες τους τις τελευταίες μέρες για το περήφανο «όχι» του ελληνικού λαού. Είναι αυτοί, δυστυχώς, μαζί με τον σκληρό πυρήνα του γερμανικού διευθυντηρίου, οι ηθικοί αυτουργοί για το απονενοημένο διάβημα των ψηφοφόρων.
Οι συνεχείς απειλές, το overdose της τηλεοπτικής πλύσης εγκεφάλου, η απροκάλυπτη μέχρι παρεξηγήσεως έκφραση προτίμησης του εγχώριου οικονομικού κατεστημένου, αλλά και η επιστράτευση στη σημαία του «ναι» προσώπων που φέρουν πρωταγωνιστική ευθύνη για το σημερινό κατάντημα εξόργισαν τον απλό κόσμο. Οπως επίσης ο άκρως διχαστικός και ανέμπνευστος λόγος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που στάθηκε κατώτερη των περιστάσεων σε δύσκολες στιγμές για τη χώρα.
Και οι μεν σκληροί του Βερολίνου μπορεί να επιδίωξαν το «όχι», θέλοντας να ξεμπερδέψουν μια και καλή με τον Τσίπρα και με την Ελλάδα. Ομως η ντόπια επιχειρηματική ολιγαρχία, που ήθελε διακαώς παραμονή στο ευρώ με ταυτόχρονη ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, απέτυχε παταγωδώς. Εκδότες, καναλάρχες, βιομήχανοι και τραπεζίτες μαζί με τα πολιτικά τζάκια των γνωστών «νταλαβεριτζήδων» έκαναν πάλι το θαύμα τους. Οπως τότε που στήριζαν το Σχέδιο Ανάν «για να μη σβήσει η Κύπρος από τον χάρτη», τον Βενιζέλο για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και την Ντόρα για τη Νέα Δημοκρατία.
Δυστυχώς για την ίδια και ευτυχώς για τον τόπο η επονομαζόμενη «διαπλοκή» είναι εξαιρετικά υπερτιμημένη. Ενα μάτσο πανικόβλητοι σκιτζήδες είναι που, όταν βλέπουν τα σκούρα, χάνουν την μπάλα, κυρίως όμως τη… δοσολογία!
Κάποιοι από αυτούς έφτασαν να απειλούν και εργαζομένους ότι, αν βγει «όχι», θα εγκαταλείψουν τη χώρα. Ας πάνε όπου θέλουν, αρκεί πρώτα να πληρώσουν τα δάνειά τους στις ελληνικές τράπεζες…
Δυστυχώς όμως εδώ θα μείνουν. Και δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν τον βρόμικο πόλεμο. Η τρομολαγνεία… τώρα αρχίζει!
Τουλάχιστον ας ξέρουν ότι το παιχνίδι τους αρχίζει και γίνεται επικίνδυνο για τους ίδιους. Γιατί το «όχι» δεν αποτελεί απόρριψη του ευρώ ή της Ευρώπης. Είναι «όχι», και μάλιστα βροντερό, απέναντι στους εκβιασμούς, στην προπαγάνδα και σε όλον αυτόν τον ξιπασμένο τηλεοπτικό εσμό που ήρθε να μονοπωλήσει την ιδιότητα του Ευρωπαίου.
Γιώργος Χαρβαλιάς