Αν δεν μπορεί η Αριστερά, ας προστατέψει τη μεσαία τάξη η Κεντροδεξιά
Δυσάρεστη κατάσταση να είσαι αποικία όταν για χρόνια διατηρούσες την ψευδαίσθηση της κυριαρχίας. Ακόμη πιο δυσάρεστη να διαπιστώνεις ποιους στέλνουν να σε διοικήσουν. Αφού πέρασες έναν χειμώνα να ακούς τις συστάσεις του Λετονού αντιπροέδρου της Κομισιόν Ντομπρόσφκις (εμείς, αν και παλαιότερο μέλος της Ενωσης, δεν αξιωθήκαμε αντιπροεδρία) και αφού αναγκάστηκες να νομοθετήσεις τις απαιτήσεις της Ρουμάνας Βελκουλέσκου, τώρα μαθαίνεις ότι για τις θέσεις του Ταμείου Σταθερότητας προαλείφονται Πολωνοί και Ούγγροι.
Σχεδόν όλο το ανατολικό μπλοκ στο κεφάλι μιας χώρας της Δύσης. Μη σπεύσει κανείς να εξαγάγει συμπέρασμα για υπολανθάνοντα ρατσισμό για τους εντεταλμένους των δανειστών. Προέρχονται από χώρες που βίωσαν τη φτώχεια σε σημείο που να απορούν για τις αντιδράσεις μας όταν ζητείται μια μεταρρύθμιση. Τους σέβομαι. Το πρόβλημά μου δεν είναι οι εθνικότητες. Το πρόβλημα είναι άλλο. Πρώτον, στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων βλέπω την εκδίκηση της Ιστορίας.
Εμείς, ως ανεπτυγμένη χώρα της Δύσης, ζήσαμε την ύβρη της απληστίας, εκείνοι την κατάρρευση μιας κοσμοθεωρίας. Και ιδού το οξύμωρον: Τριάντα χρόνια μετά και ούτε -χρόνος μηδέν- μας έρχονται ως εκπρόσωποι της Δύσης για να επιβάλουν την πολιτική της οι ηττημένοι του υπαρκτού σοσιαλισμού, ενώ εμείς, που υποτίθεται ήμασταν η Δύση, σήμερα καταχωρούμαστε ως ο υπαρκτός της Ευρώπης. Αλλά, εκτός από αυτό, υπάρχει και σοβαρότερο οξύμωρον. Αυτοί, μόλις οι συνθήκες ήταν ώριμες, αμφισβήτησαν τον υπαρκτό και τον γκρέμισαν.
Εμείς είμαστε έτοιμοι να μεταρρυθμίσουμε τον καπιταλισμό, ο οποίος από σύστημα ελεύθερης οικονομίας και διακίνησης ιδεών έχει μετατραπεί σε ένα περίκλειστο κλαμπ πάμπλουτων που διαχειρίζεται τον φόβο, πετώντας έξω τη μεσαία τάξη; Μη βιαστείτε να απαντήσετε αρνητικά χωρίς να σκεφτείτε ότι το περυσινό δημοψήφισμα (που αποτέλεσε το πρώτο ηχηρό μήνυμα λαού ότι η Ευρώπη δεν αρέσει) έκριναν οι ψηφοφόροι της «φιλοευρωπαϊκής» κεντροδεξιάς παράταξης. Μη βιαστείτε να απαντήσετε προτού σκεφτείτε ότι η νέα αίρεση που αμφισβητεί τον καπιταλισμό για να τον κάνει ανθρώπινο (όχι να τον καταργήσει) έρχεται από την κεντροδεξιά φιλελεύθερη παράταξη.
Η Αριστερά όχι απλώς απεδείχθη ανίκανη να τον αμφισβητήσει, στο τέλος συμβιβάστηκε μέχρι ιδεολογικού εξευτελισμού. Ετσι θα λύσουμε και το οξύμωρο. Αν οι χθεσινοί κομμουνιστές εκπροσωπούν ως κομισάριοι αυτήν τη Δύση, τότε εμείς πρέπει να την αμφισβητήσουμε. Για πολλά χρόνια ελίτ και μεσαία τάξη ήταν στην ίδια βάρκα. Δεν γίνεται τώρα που «έβγαλε» καιρό η πρώτη να πετά σαβούρα στη θάλασσα τη δεύτερη. Αν δεν μπορεί να την προστατέψει η Αριστερά, ας το κάνει η Κεντροδεξιά και αυτή ας είναι η μεγάλη διόρθωση.
Μανώλης Κοττάκης
