Νίκες με καμουφλάζ και «ήττες» με σχέδιο

Η στρατηγική του Κυριάκου  για τις αλλαγές (του Τσίπρα) στο Σύνταγμα

Kαλώς εχόντων των πραγμάτων ο πρωθυπουργός θα ανακοινώσει σήμερα τις αλλαγές που σχεδιάζει στον συνταγματικό χάρτη με την προσθήκη ότι αυτές θα τεθούν στη λαϊκή ετυμηγορία μέσω συμβουλευτικού δημοψηφίσματος. Επειδή μάλιστα ο νόμος για τα δημοψηφίσματα είναι λειψός -περιγράφει μόνο πώς διεξάγονται τα «συνταγματικά»-, δεν πρέπει να αποκλείουμε το ενδεχόμενο να τροποποιηθεί, προκειμένου να διευρυνθεί, η έννοια του δημοψηφίσματος.

Το ερώτημα μετά ταύτα είναι ποια θα είναι η αντίδραση της Ν.Δ. επί της ουσίας και επί της διαδικασίας. Η προσέγγιση που έκανε ο πρόεδρος Κυριάκος Μητσοτάκης την περασμένη εβδομάδα είναι μάλλον «τεχνική», ζητά συναίνεση 180 ψήφων για την προκήρυξη δημοψηφίσματος, επικύρωση του αποτελέσματος από τη Βουλή και νέα επικύρωση από τον λαό. Εδώ όμως το θέμα είναι η ουσία: Τι λέει η Ν.Δ. για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό; Συμφωνεί με το 70% των πολιτών, που τάσσονται υπέρ της αλλαγής, ή με τις ελιτίστικες απόψεις των «53» του Τσακαλώτου, που υποστηρίζουν ότι είναι «ψευδαίσθηση» συμμετοχής στα κοινά η ψήφος για τον Πρόεδρο; Τι λέει η Ν.Δ. για τον χωρισμό κράτους – Εκκλησίας και την έννοια της ουδετεροθρησκίας; Συμφωνεί ή διαφωνεί; Τι λέει για την αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών; Τα ζητήματα δεν είναι ένα και δύο και δεν απαντώνται με τεχνικές τρίπλες του τύπου «θέλουμε δύο τρίτα για την προκήρυξη δημοψηφίσματος».

Πρώτον, διότι, αν δεν απαντηθούν, τότε υπάρχει ο σοβαρός κίνδυνος να κερδίσει ο Τσίπρας το συμβουλευτικό δημοψήφισμα με 70% και να αποκτήσει αίσθηση παντοδυναμίας. Δεύτερον, διότι, αν ζητάς τεχνική συναίνεση για ένα ζήτημα άμεσης δημοκρατίας, τότε διατρέχεις τον κίνδυνο να σου πει ο Τσίπρας «εντάξει, δύο τρίτα, υπό την προυπόθεση ότι συμφωνούμε ποια άρθρα του Συντάγματος τίθενται στη λαϊκή κρίση».

Στη θέση του Μητσοτάκη δεν θα έδινα μάχη εναντίον της άμεσης εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό, ειδικά αν αντιμετώπιζα τον κίνδυνο να χάσω με 70%. Είναι μάταιο να προσπαθείς να δίνεις χαμένες μάχες στην πολιτική. Θα συμφωνούσα διατυπώνοντας τη σκέψη ότι η… επαναστατική αυτή πρόταση είναι αντιγραφή του γκωλικού μοντέλου της γαλλικής Κεντροδεξιάς. Το ίδιο θα έκανα και για την ψήφο στα 17. Δεν αφήνεις στον αντίπαλο το μονοπώλιο της χαράς σε τέτοιες νίκες. Του χαλάς τη μανέστρα. Στη θέση Κυριάκου επίσης θα εστίαζα την προσοχή μου σε δύο άρθρα του Συντάγματος και γι’ αυτά θα έδινα μάχη: Ενα συντηρητικό (άρθρο 3, σχέσεις κράτους – Εκκλησίας) και ένα φιλελεύθερο (άρθρο 16). Η επιλογή αυτή έχει ένα τριπλό πλεονέκτημα: ταιριάζει με τη φιλελεύθερη – συντηρητική φυσιογνωμία της Ν.Δ., καθώς ακουμπά στα ακροατήριά της.

Σε περίπτωση νίκης σε ένα από τα δύο άρθρα, είτε και στα δύο, σπάει το κλίμα της κυριαρχίας Τσίπρα. Σε περίπτωση ήττας, τέλος, η Ν.Δ. θα έχει αποσπάσει ένα 45%-50%, που θα είναι όλο δικό της, καθώς μόνο αυτή θα έχει δώσει τη μάχη για την Εκκλησία και για την Ανώτατη Εκπαίδευση. Οι ήττες με σχέδιο ισοδυναμούν με καμουφλαρισμένες νίκες.

Μανώλης Κοττάκης