ΣΧΗΜΑ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ

Ο «ακροδεξιός» πολιτικός λόγος και το ρεύμα που φουσκώνει

Από τον 
Μανώλη Κοττάκη

Εθεσα ένα απλό ερώτημα τις προάλλες: Γιατί ο «ακροδεξιός» πολιτικός λόγος (όχι τζαμί, όχι στους μετανάστες) βρίσκει τελευταίως φιλόξενη στέγη στα κείμενα κορυφαίων σκηνοθετών – θεατρικών συγγραφέων της εποχής, όπως είναι οι Ρέππας – Παπαθανασίου στη «Δεύτερη Φωνή», η Παπαδοπούλου στο «Μάνα θα πάω στο Χόλιγουντ» και ο Παπακαλιάτης στον «Αλλο κόσμο»;

Στο πρώτο οι συγγραφείς βάζουν ένα νεαρό παιδί να βάλει κατά του τεμένους, να ρωτά αν οι μουσουλμάνοι θα τον αποδέχονταν στην κοινωνία τους, αν πήγαινε μετανάστης, και ξεσπά κατά των πολιτικών με τη φράση: «Λόγια, λόγια, πολλά λόγια. Προτιμώ να φύγω στην Ολλανδία, όπου οι λέξεις έχουν νόημα. Το δάσος είναι δάσος, το ποτάμι ποτάμι, το γκαζόν γκαζόν. Στην Ελλάδα όλα είναι περίπου: Περίπου δάσος, περίπου ποτάμι, ακόμη και το γκαζόν είναι κατσιασμένο». Στο δεύτερο η Παπαδοπούλου βάζει γνωστό ηθοποιό να υποδύεται κανονικό χρυσαυγίτη που καταδιώκει τους ξένους. Και στο τρίτο ο Παπακαλιάτης βάζει τον αείμνηστο Χατζησάββα να μετέχει σε ομάδες εκδίωξης των μεταναστών από την Αθήνα αγανακτισμένος από τις διαρρήξεις. 

Γιατί, λοιπόν, -επανέρχομαι- ενώ η Χρυσή Αυγή είναι αποκλεισμένη από τα κανάλια, εντούτοις οι ακροδεξιοί επιλέγονται ως ήρωες για τις mainstream παραστάσεις;

Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Γιατί αυτό που θεωρείται ακροδεξιός λόγος υπερβαίνει κατά πολύ τη Χρυσή Αυγή και εγκαθίσταται στο κέντρο του δημόσιου λόγου.

Οταν ακούς τον κάποτε μεταρρυθμιστή Αρχιεπίσκοπο να συνδυάζει την αποχριστιανοποίηση με το τέμενος και να τονίζει την ουτοπία της αφομοίωσης των μουσουλμανικών πληθυσμών, όταν ακούς τον Ιερώνυμο να καταγγέλει μπίζνες ΜΚΟ με τους πρόσφυγες στο Αιγαίο, τότε αντιλαμβάνεσαι δύο πράγματα: Το ρεύμα σκέψης αυτό έχει σπάσει τα στεγανά και απηχεί ευρύτερες απόψεις στην κοινωνία, δεν έπιασε ο αποκλεισμός. Και όταν βλέπεις πολίτες να μετέρχονται τις πρακτικές της Αριστεράς, όπως οι καταλήψεις (Βοτανικός), τότε πάλι ξέρεις πως κάτι ανησυχητικό συμβαίνει.

Τι; Μπορεί να το ανακαλύψει η «Αυγή» στην τελευταία δημοσκόπηση της Public Issue που δημοσίευσε. Ο κόσμος που δεν είναι φασίστας θεωρεί απειλή τους μετανάστες για τη ζωή του. Νιώθει να τον καταδιώκουν καθημερινά οι πάντες, από την Εφορία έως την ανεργία, και δεν θέλει να εντάξει σε αυτήν έναν νέο δυνητικό παράγοντα αποσταθεροποίησής της.

Για το τέμενος ο κόσμος είναι εναντίον σε ποσοστό άνω του 70%. Προειδοποιώ σήμερα: Το ρεύμα αυτό φουσκώνει. Τα παλαιό σύστημα έχασε ιστορική ευκαιρία. Οσο οι πολίτες δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στις λέξεις του τόσο θα ρέπουν σε σχήματα απόρριψης.