Ο συμβολισμός πίσω από τις θλιβερές εικόνες ανομίας γύρω από τη Νομική που κατήγγειλαν οι καθηγητές τηςΑπό τον
Γιώργο Κ. Στράτο
Κάποιες ειδήσεις σε γεμίζουν με μεγαλύτερη θλίψη από τη συνηθισμένη. Είναι γιατί αυτές αποδίδουν πιο γλαφυρά και αδιάψευστα την κατηφόρα και την παρακμή στις οποίες έχει περιέλθει η πατρίδα μας. Μια τέτοια είδηση αποτελεί η ανοιχτή επιστολή διαμαρτυρίας που υπογράφουν οι 93 καθηγητές της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών για την κατάσταση που επικρατεί τόσο μέσα στο κτίριο όσο και στον περιβάλλοντα χώρο της σχολής, τον περίβολο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων.
Μιλάμε για ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης, όπου, συμφώνως όχι μόνο με την επιστολή των καθηγητών αλλά και όποιου έχει ιδίαν αντίληψη, δίπλα μας υφίσταται μια «κατάσταση βαριάς παρανομίας» και «καθημερινά τελούνται στον χώρο αυτό αξιόποινες πράξεις (διακίνηση και χρήση ναρκωτικών ουσιών, απειλές, σωματικές βλάβες και εξυβρίσεις), κάποιες εκ των οποίων έχουν κακου-ργηματικό χαρακτήρα».
Το ακόλουθο απόσπασμα της επιστολής τους έφερε στη μνήμη μου ένα μάθημα του αείμνηστου καθηγητή μου στο Συνταγματικό Δίκαιο Αριστόβουλου Μάνεση. «Εδώ, όπου άλλοτε δόθηκαν αγώνες για τη δημοκρατία και την ελευθερία, επιβιώνει και μακροημερεύει ένα άντρο παρανομίας, όπου δρουν άτομα ξένα προς την ακαδημαϊκή κοινότητα» τονίζουν.
Θεμελιωτής του Συνταγματικού Δικαίου στην πατρίδα μας υπήρξε ο κυπριακής καταγωγής διαπρεπής καθηγητής Νικόλαος Σαρίπολος του Ιωάννου. Ενοχλημένος ο βασιλεύς Οθων από το φιλελεύθερο πνεύμα και τη διδασκαλία του στη Νομική Σχολή, τον ρώτησε: «Μανθάνω ότι μετά πολλής ελευθερίας διδάσκετε».
Για να του απαντήσει γενναία και αποστομωτικά ο τεράστιος αυτός Ελληνας του κόσμου: «Nαι, βασιλεύ, διότι φρονώ ότι ει περ η ελευθερία από της οικουμένης απάσης εδιώκετο ήθελε διασωθεί εν Eυρώπη. Eι δε από της Eυρώπης εφυγαδεύετο έδει αυτήν ευρείν καταφυγήν εν τήδε τη γενεθλίω αυτής Xώραν. Eι δε και από ταύτης εξωθείτο, άξιον αυτής άσυλον το Πανεπιστήμιον, ει δε κακείθεν εδιώκετο, εγώ τελευταίος τον μυστικόν ίακχον ήθελον εκφέρει».
Ο Βαυαρός μονάρχης τον έδιωξε, ως αντιβασιλικό, από το Πανεπιστήμιο το 1852. Επανήλθε στη θέση του μετά την έξωση του Οθωνα, το 1862, και έμεινε καθηγητής ως το 1875. Αργότερα τον διαδέχτηκε επαξίως, πράγμα πολύ σπάνιο για τα πανεπιστημιακά, και όχι μόνο πράγματά μας (!), ο γιος του Νικόλαoς Ν. Σαρίπολος (1876-1944). Γι’ αυτό και το αμφιθέατρο στο υπερώο της Νομικής Σχολής, στην οδό Σόλωνος και Σίνα, στην Αθήνα, φέρει προς τιμήν τους το όνομα της οικογένειάς τους.
Ο μακαρίτης ο Μάνεσης μας μάθαινε λοιπόν, ως άξιος συνεχιστής των σπουδαίων συνταγματολόγων αυτής της χώρας, ότι το τελευταίο καταφύγιο της ελευθερίας ακόμη και μέσα στο Πανεπιστήμιο θα ’ταν η έδρα του Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών. Πώς να νιώθουν, άραγε, όλοι αυτοί οι υπερασπιστές της ελευθερίας βλέποντας από ψηλά όλα αυτά που γίνονται και γνωρίζοντας ότι από το 2012 έχει κατατεθεί μηνυτήρια αναφορά προς τις αρμόδιες εισαγγελικές Αρχές, που επισημαίνει ότι πρόκειται για ζήτημα εξαιρετικής φύσης το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί κατά προτεραιότητα; Πώς να νιώθουν όταν με την υποστήριξη των πρυτανικών Αρχών έχουν γίνει προσφυγές σε όλες τις αρμόδιες Αρχές, με «μηδαμινή ανταπόκριση», όπως υποστηρίζουν οι καθηγητές της Νομικής;
Πόσο όλοι εμείς αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει για την καθημερινότητά μας, για την ποιότητα της ζωής μας, για τις ελευθερίες μας, για την εφαρμογή του νόμου ο βιασμός από όσα υφίστανται καθημερινά ακριβώς στον χώρο όπου αυτοί που θα τα υπηρετήσουν μαθαίνουν γιατί όλα μαζί αυτά αποτελούν τα απαραίτητα προαπαιτούμενα για την ελευθερία και τη δημοκρατία;
*Δικηγόρος – δημοσιογράφος
Μ.Η.Τ. 232120