Δεν ξέρουμε τι θέλουμε να κάνουμε την επόμενη 10ετία ως έθνος Από τον
Μανώλη Κοττάκη
O Bύρων Νικολαΐδης είναι ο CEO της διεθνούς εταιρίας πιστοποίησης PeopleCert με έδρα την πλατεία Κοραή. Η εταιρία του δραστηριοποιείται σε 214 χώρες του κόσμου, πλην Σουδάν και Βορείου Κορέας. Πιστοποιεί εκπαιδευτικά κέντρα και διεξάγει σε όλον τον κόσμο διαγωνισμούς καλής γνώσης της αγγλικής και της ισπανικής γλώσσας. Στη Μεγάλη Βρετανία, όπου το κράτος δίνει 57 διαφορετικά είδη βίζας, η εταιρία του κυρίου Νικολαΐδη εξετάζει κάθε χρόνο 400.000 αλλοδαπούς, καθώς η καλή γνώση της γλώσσας στο κράτος αυτό είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την έκδοση αδειών παραμονής. Με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη και πρόσφατη την εκλογή του στη θέση του προέδρου των Ευρωπαϊκών Εταιριών Πληροφορικής, εστιάζει τη στρατηγική της εταιρίας του σε τρεις τομείς:
– Πρώτον, στο να μετεγγράψει από το Πανεπιστήμιο Cambridge τους καλύτερους ειδικούς στην εκμάθηση της αγγλικής.
– Δεύτερον, στο να αποκτήσει η εταιρία του προγραμματιστές ηλεκτρονικών υπολογιστών, μια ειδικότητα με μηδενικά ποσοστά ανεργίας μεν, αλλά με ελλείψεις εσχάτως (οι νέοι γυρίζουν πανευρωπαϊκώς την πλάτη στην Πληροφορική, γιατί τη θεωρούν εσωστρεφές επάγγελμα).
– Τρίτον, στο να έχει στόχους. Στόχος του είναι να καταφέρει έπειτα από μια δεκαετία να γίνει πρωταθλητής στην πιστοποίηση ξένων γλωσσών παγκοσμίως, υποσκελίζοντας ακόμη και φημισμένα ιδρύματα του εξωτερικού. Οσο τον άκουγα να μας μιλά, στο χθεσινό γεύμα που μας παρέθεσε στο εστιατόριο κεντρικού ξενοδοχείου των Αθηνών, σκεφτόμουν τρία πράγματα: πότε ήταν η τελευταία φορά που μιλήσαμε για στόχους στην πατρίδα μας; Πώς το κράτος επιλύει προβλήματα εταιριών που ζητούν εξειδικευμένο προσωπικό, όπως προγραμματιστές υπολογιστών, αλλά δεν το βρίσκουν; Πώς στέκεται στο πλευρό τους;
Την ώρα που για το δεύτερο θέμα σκέφτομαι φευγαλέα και ειρωνικά ότι ιδρύει Νομικές Σχολές μιάμιση ώρα μακριά από την Αθήνα, στην Πάτρα, έτσι παρακολουθεί το κράτος τις τάσεις στην αγορά – μάλλον μαντεύει τη σκέψη μου. «Οι τελευταίοι εθνικοί στόχοι μας ήταν η ΟΝΕ το 2000 και οι Ολυμπιακοί Αγώνες το 2004. Δείτε, όμως, τι συμβαίνει με τον Ερντογάν δίπλα. Παρέλαβε ΑΕΠ 280 δισ. ευρώ το 2003, όταν το δικό μας ήταν 240 δισ. ευρώ. Σήμερα, το ΑΕΠ του είναι 900 δισ. ευρώ και έχει βάλει στόχο να ενταχθεί στη λίστα με τις δέκα ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου έως το 2023 – σήμερα είναι 17ος. Το αν θα πιάσει τον στόχο του μένει να αποδειχθεί. Αλλά σίγουρα ξέρει πού πάει». Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε πράγματι τι θέλουμε να κάνουμε την επόμενη δεκαετία ως έθνος. Δεν υπάρχουν σχέδιο, «στόχοι του έθνους», όπως έγραψε κάποτε ο Λεωνίδας Κύρκος. Μπορεί να γνωρίζουμε με βεβαιότητα πόσες πέτρες θα πέσουν στην επόμενη διαδήλωση, είναι βέβαιον ότι θα αναλύουμε μέχρι τελείας τη Συμφωνία των Πρεσπών, μα το πώς θα αποκτήσουμε στρατηγική για τα μικρότερα («πώς καλύπτω την έλλειψη προγραμματιστών στην αγορά εργασίας;») έως τα μεγαλύτερα («πώς καλύπτω το τεράστιο κενό ισχύος και ασφαλείας, που θα με χωρίσει τα επόμενα χρόνια από τη στοχοπροσηλωμένη Τουρκία;»), αυτό ούτε που το διανοούμαστε.
Οι μεν Ελληνες δεν αγαπάμε τις πολυετείς προσπάθειες, το δε κράτος μας αδυνατεί να παρακολουθήσει στοιχειωδώς τις τάσεις της αγοράς. Το κυρίαρχο συναίσθημα είναι «πόρκα μιζέρια». Μου αρέσει να γνωρίζω ανθρώπους της αγοράς και έχει μια αξία να σας πω πώς αντιμετωπίζει ο CEO της PeopleCert την ελληνική ατμόσφαιρα. Σε πρακτικό επίπεδο, ο Νικολαΐδης έκανε κάτι αδιανόητο: εκπαίδευσε μαζί με άλλους, επί τρίμηνο, εντατικά θεολόγους, παιδαγωγούς και άλλους πτυχιούχους ανώτατων σχολών, άσχετους με την Πληροφορική, τους μεταμόρφωσε σε προγραμματιστές και τους προσέφερε εγγυημένη θέση σε εταιρίες. Σε… ιδεολογικό επίπεδο έπραξε κάτι πιο απλό, που έμαθε στα παιδικά χρόνια του στην Κωνσταντινούπολη – εκεί όπου οι γείτονες στέλνουν τους γκρινιάρηδες και τους μίζερους να κλαψουρίζουν στον τοίχο των δακρύων, στο aglama duvar: εάν του τύχει συνεργάτης υπερβολικά αναβλητικός, του τύπου «αυτά δεν γίνονται», το όνομά του καταγράφεται στο… aglama duvar, σε μια ειδική γωνία στην αίθουσα συσκέψεων. Η απαισιοδοξία απαγορεύεται. Ωραία «έκδοση» για εταιρία. Βγαίνει και για έθνος;
