Ερασιτέχνες διαπλεκόμενοι

Οι αποκαλύψεις Μαρινάκη για τις στενές σχέσεις που είχε με τον ΣΥΡΙΖΑ το 2016Από τον
Μανώλη Κοττάκη

Ηταν αρκούντως αποκαλυπτική η συνέντευξη του επιχειρηματία Βαγγέλη Μαρινάκη στον Νίκο Χατζηνικολάου. Πρώτον, διότι αποκάλυψε την άνεση με την οποία διέπετο η σχέση του με τον ΣΥΡΙΖΑ το 2016. Ηταν, ως φαίνεται, τόσο μεγάλη ώστε, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, ο αρμόδιος υπουργός ΜΜΕ είχε το θάρρος να του ζητά τη χάρη να συναντάται με άλλους επιχειρηματίες, αλλά και να του ζητά να ορίσει διευθυντές της αρεσκείας του Μαξίμου στα Mέσα του. Κανείς δεν αποτολμά τέτοιες οικειότητες αν δεν αισθάνεται ότι υπάρχει το έδαφος για να το πράξει. Αν δεν του έχει δώσει κανείς το δικαίωμα. Και τούτο ανεξαρτήτως του αν οι απαιτήσεις αυτές έγιναν ή όχι αποδεκτές. 

Σημειώνω την παραδοχή του επιχειρηματία, διότι, όπως και να έχει, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να πληροφορείσαι μεταχρονολογημένα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε… συνιστώσα στο λιμάνι. Και μάλιστα σε κέντρα που συνήθως κατηγορούν πολιτικούς της Ν.Δ. ότι τάχα είναι η αφανής δεξιά συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Δύσκολο στο μέλλον έπειτα από αυτό να κατηγορήσει κανείς οιονδήποτε στη Ν.Δ. ότι κάνει ανίερες συμμαχίες κάτω από το τραπέζι με την κυβέρνηση. Συμμαχίες που υπογράμμισε και η Ν.Δ. στην ανακοίνωσή της, προς τιμήν της. Το σχήμα «είμαι σε ανοικτή γραμμή με τον ΣΥΡΙΖΑ το 2016-17, χρηματοδοτώ μαζί με άλλους τη λειτουργία των γραφείων της Ν.Δ. εις μνήμην του βουλευτή της Ν.Δ. πατρός μου (σ.σ.: τον γνώρισα, σπουδαίος άνθρωπος), φιλοξενώ στα ψηφοδέλτια του συνδυασμού μου τον συριζαίο Πέτρο Κόκκαλη μαζί με τον πρόεδρο της ΝΟΔΕ της Ν.Δ.» (ο οποίος δεν είναι στον συνδυασμό του επίσημου υποψηφίου της Ν.Δ. Νίκου Βλαχάκου) είναι εξόχως οξύμωρο και συνάμα προκλητικό. Σε λιμάνι είμαστε, αλλά σε πόσες βάρκες πατάμε;

Δεύτερον, η συνέντευξη με τις μεταχρονολογημένες αποκαλύψεις περί Καλογρίτσα έχει ενδιαφέρον για ακόμη έναν λόγο. Διότι ο επιχειρηματίας σε μια αποστροφή του λόγου του παρατήρησε ότι ενδιαφέρθηκε να μετάσχει στο μετοχικό κεφάλαιο του συγκροτήματος για να μην εισβάλουν σε αυτό «κεφάλαια εχθρικά προς σύμμαχες χώρες μας». Αυτό είναι αληθινά καινούργιο στον δημόσιο λόγο. Και ίσως εξηγεί και τα πρωτοσέλιδα κατά Καραμανλή. Πρώτη φορά ακούω στον δημόσιο λόγο εκδότη να ομολογεί ότι είναι μείζον τα κεφάλαια που εισέρχονται σε μια εφημερίδα να είναι φιλικά προς μια ξένη δύναμη.

Τρίτον και σημαντικότερον, η συνέντευξη του επιχειρηματία είναι άκρως ενδιαφέρουσα διότι:
α. Μας δείχνει ότι η κυβέρνηση δεν έθεσε τους κανόνες διεξαγωγής ενός διαγωνισμού για τηλεοπτικές άδειες. Παρενέβη, ως μη όφειλε, υπέρ ενός επιχειρηματία και εις βάρος κάποιου άλλου, τον οποίο κορυφαία στελέχη της χαρακτήριζαν την εποχή εκείνη υποτιμητικώς «Ρώσο». Και μάλιστα η κυβέρνηση παρενέβη με συναντήσεις που γίνονταν στις οικίες άλλων επιχειρηματιών. Εάν συνέβησαν αυτά, είναι εγκληματικά και εξηγούν γιατί έγινε αναδιάταξη στο Μαξίμου μετά το τέλος του διαγωνισμού.

β. Μας δείχνει πόσο ερασιτέχνες διαπλεκόμενοι ήταν τότε οι συριζαίοι. Ηταν τόσο έτοιμοι να στήσουν νέα διαπλοκή, ώστε έστελναν επιχειρηματίες που ανέσυραν από τα αζήτητα στους ανταγωνιστές τους για… δανεικά! Ηταν τόσο έτοιμοι να ιδρύσουν νέα διαπλοκή ώστε η άδεια που εξασφάλισε φιλικός τους επιχειρηματίας αργότερα είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός καναλιού χωρίς επιρροή, με θεαματικότητα του 6%. Μόνο όταν ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε πολιτική (Πρέσπες) που ταυτίζεται με τα γεωπολιτικά συμφέροντα των συμμάχων του, αλλά και κορυφαίων επιχειρηματιών, άρχισε να αποκτά διαπλοκή, χωρίς δικά του κανάλια. Αρα, μπήκε στο νόημα.

Μια επισήμανση για το τέλος: Θα είχε στο μέλλον ενδιαφέρον να αποκαλύψει ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας -αφού άρχισε τις αποκαλύψεις- τον πλήρη διάλογο που είχε με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου τον Σεπτέμβριο του 2017. Τότε που έμπαινε και εκείνος από την πίσω πόρτα του κυβερνητικού Μεγάρου και έπειτα από αβλαβή διέλευση από τα υπόγεια ανέβαινε στο γραφείο του πρωθυπουργού. Η «κυριακάτικη δημοκρατία» γνωρίζει. Και τι ζήτησε τότε ο Τσίπρας από τον επιχειρηματία, αλλά και τι ζήτησε ο επιχειρηματίας από τον Τσίπρα. Δεν ζητά μόνο ο ένας σε αυτές τις σχέσεις, άλλωστε. Η «κυριακάτικη δημοκρατία» γνωρίζει τον διάλογο με πηγές και από τις δύο πλευρές. Ορίστε, λοιπόν! Πείτε τα και αυτά.