Οι επικίνδυνοι προσηλυτιστές στα σχολεία δεν θα πουν ποτέ στους μαθητές ποια είναι η θέση της γυναίκας στη Γάζα, δεν θα πουν ποτέ πως το ριζοσπαστικό Ισλάμ είναι
μια σέχτα που λατρεύει τον θάνατο
Δεν φταίνε τα κοριτσάκια που έβαλαν στο μπράτσο τους το σύμβολο των φιλότουρκων τζιχαντιστών φονιάδων, βιαστών και απαγωγέων κατά την παρέλαση. Νομίζουν πως στηρίζουν κάτι ηθικό. Και μην πείτε πως είναι η παλαιστινιακή σημαία και όχι της Χαμάς.
- Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη*
Η συντριπτική πλειονότητα των Παλαιστινίων στηρίζει τη Χαμάς, όπως των Γερμανών κάποτε το NSDAP. Οταν τόσοι και τόσοι επώνυμοι, καλλιτέχνες, τραγουδιστές, ηθοποιοί γίνανε φρηφρήδες, η άδολη και ρομαντική νεότητα σου λέει «εκεί είναι το δίκιο, αυτοί είναι οι αδύναμοι», και η αίσθηση αθανασίας και χωρισμού του κόσμου σε απόλυτο καλό και απόλυτο κακό οδηγεί στο… καρπούζι ως απόλυτο καλό, οπότε μονόδρομος, χωρίς πολλή πολλή ανάλυση, η ρομαντική σύνταξη με τους «αγωνιστές της ελευθερίας».
Πολλές φορές πίσω από τέτοιες επιλογές βρίσκονται επίορκοι εκπαιδευτικοί, που κοπρίζουν στα μυαλά των παιδιών τη μηδενιστική καφρίλα τους, κάνουν προβολή στα παιδιά τα δικά τους απωθημένα και ενθαρρύνουν δράσεις που υπηρετούν το αφήγημα της ιδεολογίας τους. Στις ταραχές που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου είδα στο Σύνταγμα, κοντά στο γραφείο μου, με τα μάτια μου, καθηγητές που είχαν φέρει τους μαθητές τους να πετάξουν πέτρες στους «μπάτσους», όπως τους έλεγαν. Το πόσα αδικήματα υπάρχουν σε αυτή τη συμπεριφορά δεν χρειάζεται να σας το πω.
Κάποιες φορές υπάρχουν και μηδενιστές γονείς που υποβάλλουν τις ιδέες τους στα παιδιά τους, αλλά ούτε αυτό είναι απαραίτητη συνθήκη γι’ αυτό το αποτέλεσμα. Δεν ισχύει πάντα. Υπάρχει και η εφηβική αντίδραση. Μην μου πείτε πως δεν ξέρετε σκληρά κομμούνια τέκνα στρατιωτικών και αστυνομικών.
Αμφισβήτηση
Η πρώτη αμφισβήτηση –η φύση έχει προνοήσει σοφά γι’ αυτό- είναι προς αυτούς που μας αγαπάνε και πιθανότατα θα μας συγχωρέσουν. Οι εκρήξεις της εφηβείας εισπράττονται από τους γονείς, που άλλοι με θυμό και άλλοι με στωικότητα υφίστανται την εξέγερση… δωματίου, τις επιλογές προκλητικής εμφάνισης και συμπεριφοράς, την αντιδραστικότητα του εφήβου, που δοκιμάζει να τεντώσει τα φτερά του μέσα στην ασφάλεια της φωλιάς.
Επίσης παίζουν ρόλο ο μιμητισμός, η μόδα της εποχής, οι παρέες, ακόμη και οι έρωτες, η ταύτιση με το αντικείμενο του πρωτόλειου πάθους, που ξημεροβραδιάζεται σε καταλήψεις, στις απαγγελίες για κολοκυθάκια υπέρ των θυμάτων των Τεμπών, σε εναλλακτικά στέκια. Η πιτσιρικαρία αρχίζει να δημιουργεί τον δικό της χώρο και κύκλο ανθρώπων. Αυτό όμως που αδιαμφισβήτητα συμβαίνει είναι πως η Παιδεία αντιμετωπίζεται από τα κόμματα της αριστεράς ως χώρος προσηλυτισμού. Φτιάχνουν γενίτσαρους της ολοκληρωτικής ιδεολογίας τους.
Αυτουργοί, οι επίορκοι δάσκαλοι και καθηγητές. Και είναι αδιαμφισβήτητα επίορκοι, διότι το άρθρο 16 του Συντάγματος της Ελληνικής Δημοκρατίας, στο οποίοι ορκίζονται οι εκπαιδευτικοί των δημόσιων σχολείων, ορίζει ξεκάθαρα την αποστολή της Παιδείας: την εθνική, ηθική και θρησκευτική διαπαιδαγώγηση των παιδιών, ήτοι να αναθρέφει και να εκπαιδεύει Ελληνες, Ορθόδοξους Χριστιανούς, εφόσον είναι βαφτισμένοι στο δόγμα της θρησκείας μας, και στο αξιακό πλαίσιο του Εθνους μας.
Εάν πάνε 18 και θέλουν να γίνουν κοσμοπολίτες, Μάου Μάου, απάτριδες, Χάρε Κρίσνα ή να κάνουν σουνέτι, δικαίωμά τους, αλλά πάντως αυτό το κράτος, η Παιδεία του και οι μισθοδοτούμενοι εκπαιδευτικοί του έχουν το καθήκον να εκπαιδεύουν Ελληνες. Τις ιδεοληψίες τους, τα προσωπικά πιστεύω τους οφείλουν να τα κρατήσουν για τον εαυτό τους, για τις παρέες τους και τα καφενεία. Αλλιώς πρέπει να απολυθούν κι ας πάνε στις γωνίες να πουλάνε «Ριζοσπάστη» και «Αυγή» ή πάνω σε ένα αναποδογυρισμένο τελάρο να κάνουν κήρυγμα στους περαστικούς.
Στο σχολείο πάντως οφείλουν να το βουλώνουν και να καταπίνουν αμάσητο τον μηδενισμό τους. Αν δεν μπορούν να τηρήσουν τον όρκο τους, μπορούν να παραιτηθούν και μόνοι τους, πάντως «ιεχωβάδες» που πιστεύουν στη βία και αβαντάρουν φιλότουρκους τζιχαντιστές φονιάδες, βιαστές και απαγωγείς δεν έχουν θέση στα σχολεία μας.
Το 1982, όταν γινόταν η πολιορκία της Βηρυτού, η Ελλάδα κατακλυζόταν από κύμα συμπάθειας για τους Παλαιστινίους και την PLO, ήταν η εποχή που ο Ανδρέας έκανε αγκαλιές με τον Αραφάτ. Μας πουλάγανε και ένα απίθανης έμπνευσης παπατζιλίκι πως οι Παλαιστίνιοι είναι απόγονοι των Φιλισταίων, εκείνου του Μυκηναϊκού, ελληνικού τέλος πάντων φύλου, στο οποίο ανήκε και ο Γολιάθ, Ελληνες δηλαδή. Βεδουίνοι μουσουλμάνοι είναι οι άνθρωποι, σουνίτες, όπως και οι Τούρκοι.
Στα γραφεία της PLO
Μόλις είχα τελειώσει κι εγώ τη Β’ Λυκείου και όλως ρομαντικώς πήγα στα γραφεία της PLO, Βασιλίσσης Σοφίας 25, και υπέγραψα δήλωση να πάω να πολεμήσω εθελοντής με τους Φενταγίν. Ηταν και άλλοι, συνολικά μερικές χιλιάδες Ελληνες που το έκαναν. Υστερα από συμφωνία περίπου 8.000 Φενταγίν μεταφέρθηκαν με ελληνικά πλοία στην Τυνησία, ήττα των Παλαιστινίων και ο κολλητός μου μού έκανε πλάκα «άμα σε είχαν φωνάξει, δεν θα έχαναν τον πόλεμο οι Παλαιστίνιοι».
Μια ρομαντική ανοησία ήταν, προϊόν δύο πραγμάτων: του αισθήματος δικαίου που έχει κάθε άνθρωπος, ειδικά νέος, και αισθάνεται πως όλο το άδικο του κόσμου τον αφορά και πρέπει να το διορθώσει, και η προπαγάνδα υπέρ των Παλαιστινίων, που έκρυβε την αλήθεια και το πού στα αλήθεια βρίσκεται το δίκαιο. Το Εβραϊκό Εθνος το θαύμαζα πάντα για το επίτευγμά του να αναστηθεί από το χείλος της καταστροφής και να επιστρέψει στην πατρώα γη του και να φτιάξει όχι απλά ένα κράτος μετά 2.000 χρόνια, αλλά ένα φρούριο επιβίωσης και δημιουργίας.
Το θεωρούσα και το θεωρώ υπόδειγμα εθνικής αναγέννησης, πολιτικής ισχύος και αποτροπής, και το παράδειγμά του ως επιχείρημα στους δικούς μας Αποστόλους του Μαρασμού, που ευαγγελίζονται μισοψόφιοι και σκυφτοί τον χατζηαβάτικο συμβιβασμό με την Τουρκία. Μετά έμαθα καλά τι είναι το Ισλάμ, τους είδα να πανηγυρίζουν όταν η Αγια-Σοφιά έγινε τζαμί, να υποδέχονται τον Ερντογάν με πανό «Καλώς ήρθες νέε Πορθητή», είδα την ισλαμική ριζοσπαστικοποίηση των Παλαιστινίων, τη σκληρά και ξεκάθαρα αντισημιτική στροφή της Τουρκίας και φυσικά το απίστευτης αγριότητας έγκλημα της 7ης Οκτωβρίου 2023.
Στα κοινά συμφέροντά μας με το Ισραήλ και στο καθήκον εναντίωσης στον εσμό καθαρμάτων της Χαμάς, που δυστυχώς χαίρουν της υποστήριξης της πλειοψηφίας των Παλαιστινίων, βρίσκεται η αλήθεια. Οι μηδενιστές προσηλυτιστές στα σχολεία δεν θα πουν ποτέ στα κορίτσια αυτά ποια είναι η θέση της γυναίκας στη Γάζα, δεν θα πουν ποτέ πως το ριζοσπαστικό Ισλάμ των Παλαιστινίων είναι μια σέχτα που λατρεύει τον θάνατο, πως κρύβονται πίσω από αμάχους, ενώ το Ισραήλ τούς υπερασπίζεται. Δεν φταίει λοιπόν κανένα παιδί για την πλάνη του, αλλά οι επίορκοι που το εξαπατούν και το προσηλυτίζουν στον αριστερόστροφο φασισμό και αντισημιτισμό τους.
*Δικηγόρος, Πρόεδρος της Νέας Δεξιάς
