Οι αμετακίνητοι συνεργάτες, οι νέες προσθήκες και η φημολογούμενη διαδοχή του στον δήμο
Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει σήμερα ότι το Περιστέρι είναι μια εντελώς διαφορετική πόλη απ’ ό,τι ήταν πριν από δύο δεκαετίες; Ο Ανδρέας Παχατουρίδης, μετρ της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, διανύει την έβδομη συνεχόμενη θητεία του ως δήμαρχος, και το όνομά του έχει ταυτιστεί όχι μόνο με την ανάπλαση του αστικού τοπίου, αλλά και με τη δημιουργία μιας σταθερής και αφοσιωμένης διοικητικής ομάδας.
Από το 2002, όταν πρωτοεξελέγη δήμαρχος Περιστερίου, ο Παχατουρίδης κατάφερε αυτό που για πολλούς αποτελεί πολιτικό θαύμα: σε κάθε εκλογική αναμέτρηση να αυξάνει τα ποσοστά του. Στις τελευταίες εκλογές του 2023, μάλιστα, έσπασε κάθε ρεκόρ, κερδίζοντας με 78% από τον πρώτο γύρο. Ακόμα πιο εντυπωσιακό, όμως, είναι το γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια πορεύτηκε σχεδόν με τους ίδιους συνεργάτες, αποφεύγοντας τις εσωτερικές τριβές, τις «γκρίνιες» και τα γνωστά αντάρτικα, που συχνά διαλύουν επιτυχημένα δημοτικά σχήματα.
Η «παλιά φρουρά»: Πυλώνες της επιτυχίας
Η δημοτική ομάδα του Παχατουρίδη αποτελεί ένα σπάνιο παράδειγμα μακροπρόθεσμης διοικητικής επιτυχίας σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με τον ίδιο να λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος μιας άρτια οργανωμένης και αποδοτικής πολιτικής μηχανής. Η «Dream Team» του δημάρχου αποτελείται από δοκιμασμένα και έμπειρα στελέχη, που έχουν σταθεί δίπλα του από την αρχή.
Ανάμεσά τους:
■ Παναγιώτης Λύκος (αντιδήμαρχος Καθαριότητας)
■ Μαρία Τσιώτα (αντιδήμαρχος Παιδείας)
■ Βασίλης Μπέτσης (αντιδήμαρχος Αθλητισμού)
■ Αναστάσιος Θεοδωράκος (αντιδήμαρχος Τεχνικών Εργων)
■ Αλέξης Σταυρούλιας (πρώην αντιδήμαρχος Οικονομικών – νυν πρόεδρος Δ.Σ.)
■ Βασίλης Λώλος, επί σειρά ετών πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου, με πρόσφατη θητεία ως αντιπεριφερειάρχης Δυτικής Αθήνας
Πρόκειται για ανθρώπους που δεν άλλαξαν θέσεις ευθύνης επί σειρά ετών, δημιουργώντας μια σπάνια συνέχεια στη διοίκηση και την πολιτική στρατηγική.
Οι νέες προσθήκες: Ενίσχυση με «φρέσκα» πρόσωπα
Τα τελευταία χρόνια, ο Παχατουρίδης φρόντισε να ανανεώσει επιλεκτικά την ομάδα του με πρόσωπα αναγνωρίσιμα, καταξιωμένα στους χώρους τους και με σαφή τοπικό προσανατολισμό.
■ Ο Γιάννης Καλαντώνης, εκδότης της εφημερίδας «ΠΡΩΤΗ Περιστερίου», ανέλαβε αντιδήμαρχος Πρασίνου και Παιδικών Χαρών.
■ Ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Γιακουμής, γνωστός από το δελτίο ειδήσεων του Alpha και σήμερα στο Action24, ανέλαβε ως πρόεδρος τη Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Δήμου Περιστερίου (ΔΕΠΑΔΠ).
Στον τομέα της ψηφιακής πολιτικής και καινοτομίας τοποθετήθηκε ο νεαρός επιστήμονας Γιώργος Τσίνας, προσφέροντας φρέσκια ματιά και τεχνογνωσία στον εκσυγχρονισμό των υπηρεσιών του δήμου. Η στρατηγική αυτή έφερε ανανέωση χωρίς ρήξεις και ενίσχυσε ακόμα περισσότερο τη δυναμική της παράταξης, που συνοδεύτηκε από μία εντυπωσιακή αλλαγή στην εικόνα της πόλης. Από την ανάπλαση δημόσιων χώρων μέχρι την ένταξη τριών σταθμών μετρό στα όρια του δήμου, ο Παχατουρίδης απέδειξε ότι το όραμα, όταν συνοδεύεται από σχέδιο και επιμονή, αποδίδει καρπούς. Δεν είναι τυχαίο ότι το Περιστέρι έχει μετατραπεί σε πόλο έλξης για τους κατοίκους όλης της Αττικής.
Το ερώτημα της επόμενης μέρας
Πριν από λίγες μέρες ο Παχατουρίδης δήλωσε δημοσίως ότι θα είναι υποψήφιος και το 2028. Ομως, υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι προετοιμάζει ήδη τη διαδοχή του, και ότι αυτή η δήλωση έγινε για να διατηρηθεί η συνοχή της ομάδας του όσο πιο αλώβητη γίνεται μέχρι τις κάλπες. Κάποιοι άλλοι στην ίδια λογική επιμένουν ότι η δήλωσή του έχει περισσότερο «συγκολλητικό» χαρακτήρα, για να κρατήσει την ομάδα του ενωμένη και πειθαρχημένη, έως τις επόμενες εκλογές, απομακρύνοντας όποια σενάρια διαδοχής του, τα οποία στο πρόσφατο παρελθόν παραλίγο να δημιουργήσουν εστίες εσωστρέφειας.
Σε κάθε περίπτωση, είτε συνεχίσει ο ίδιος είτε προετοιμάζει τη σκυτάλη, το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Ανδρέας Παχατουρίδης αφήνει βαριά πολιτική παρακαταθήκη – και το Περιστέρι μια νέα ταυτότητα που δεν θυμίζει σε τίποτα το παρελθόν. Επίσης, το μεγαλύτερο πολιτικό επίτευγμα του Παχατουρίδη σίγουρα δεν είναι η πολεοδομική μεταμόρφωση του Περιστερίου, αλλά το ότι κατάφερε να κάνει την ομάδα του σύστημα. Και τα συστήματα, όπως ξέρουμε, έχουν διάρκεια – αρκεί να μην υποτιμήσουν ποτέ τη νομιμοποίηση που τους δίνει η κοινωνική βάση.
