Εδώ και περίπου έναν χρόνο, στο τιμόνι του πανεπιστημίου Victoria της Μελβούρνης βρίσκεται ο 65χρονος Ροδίτης Γιώργος Παππάς. Μετανάστης από τα έξι του, με σπουδές οικονομικών στο πανεπιστήμιο Μόνας και μεταπτυχιακό στο Χάρβαρντ, παρείχε συμβουλές διοίκησης σε πολυεθνικές εταιρίες για περισσότερο από τρεις δεκαετίες και από τον περασμένο Μάιο εκτελεί καθήκοντα πρύτανη σε ένα από τα πιο αναπτυσσόμενα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Αυστραλίας.
Το Victoria University (VU) δημιουργήθηκε πριν από 20 χρόνια από τη συγχώνευση διάφορων τεχνικών ιδρυμάτων. Συνεργάζεται με πανεπιστήμια της Κίνας, της Ινδίας και της Μαλαισίας, καλύπτει τομείς όπως το εμπόριο, η ανώτατη και τεχνική εκπαίδευση και οι επιστήμες του αθλητισμού και προσελκύει πολλούς σπουδαστές από χαμηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα. «Εχουμε 50.000 φοιτητές, με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά. Περίπου οι μισοί γεννήθηκαν εκτός Αυστραλίας, σε χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, η Μαλαισία, η Σρι Λάνκα, η Κένια, η Νιγηρία, το Βιετνάμ και το Σουδάν. Εκτός από τις σπουδές τους, οι περισσότεροι εργάζονται part time και έχουν αντιληφθεί ότι το πανεπιστήμιο θα τους βοηθήσει να αλλάξουν τη ζωή τους».
Ο κ. Παππάς συνηθίζει να λέει ότι η μόρφωση ήταν το σημαντικότερο δώρο που πήρε από τους γονείς και τους δασκάλους του. Ο πατέρας του δούλευε ως ράφτης και σερβιτόρος για να τον σπουδάσει και εκείνος «ανταπέδιδε» με την καλή απόδοσή του στο σχολείο. Μετά το πτυχίο Οικονομικών στο πανεπιστήμιο Μόνας της Αυστραλίας, πήρε υποτροφία για το Χάρβαρντ, έγινε στέλεχος της Boston Consulting Group – BCG που παρείχε συμβουλές διοίκησης σε μεγάλες επιχειρήσεις και ηγήθηκε του παραρτήματός της στο Τόκιο.
Το 1979 επέστρεψε στη χώρα των καγκουρό και ίδρυσε τη δική του συμβουλευτική εταιρία, Pappas Carter Evans and Koop. To 1990 η BCG αγόρασε την επιχείρησή του και ο ίδιος ανέλαβε τη διεύθυνση του νέου σχήματος. Από το 2002 εργάστηκε για την πολιτειακή κυβέρνηση και από πέρυσι βρίσκεται στη θέση του πρύτανη του VU. «Απολαμβάνω τον νέο μου ρόλο. Η δουλειά μου στο πανεπιστήμιο στηρίζεται και στην εμπειρία που απέκτησα ως σύμβουλος επιχειρήσεων. Αποστολή μου είναι η ανάπτυξη της μελλοντικής στρατηγικής του ιδρύματος σε ένα περιβάλλον σύνθετο και ανταγωνιστικό. Η διαφορά είναι ότι τώρα έχω περισσότερες ευθύνες, μεγαλύτερη επιρροή και μια ηγετική θέση. Δεν είμαι απλώς ένας εξωτερικός συνεργάτης που δίνει συμβουλές».
Εκτός από τη θέση του στο πανεπιστήμιο, ο κ. Παππάς είναι επικεφαλής της Επιτροπής για της Μελβούρνη, μιας εθελοντικής ομάδας με 150 μέλη, που βρίσκεται σε ανοιχτή γραμμή με μεγάλες επιχειρήσεις και κοινωνικές οργανώσεις. «Με την πείρα μας διατυπώνουμε προτάσεις προκειμένου η Μελβούρνη να βελτιώσει τις υποδομές της, να ανταποκριθεί στις ανάγκες του συνεχώς αυξανόμενου πληθυσμού της, να καθιερωθεί στο μυαλό όλων ως πόλη με σπουδαία πανεπιστήμια και να εκπαιδεύσει τους ηγέτες του μέλλοντός μας».
Η Ελλάδα με πληγώνει
Εχουν περάσει 59 χρόνια από το μεγάλο ταξίδι του κ. Παππά και της οικογένειάς του για την Αυστραλία. Αλλά οι μνήμες από την παιδική του ηλικία, τα παιχνίδια και τις βόλτες στις γειτονιές της Ρόδου, δεν λένε να σβήσουν. «Θυμάμαι το σπίτι που μοιραζόμαστε με την αδελφή της μητέρας μου και τα ξαδέλφια μου. Τις επισκέψεις στο παντοπωλείο του παππού μου, τους περιπάτους με τον πατέρα μου στο Μαντράκι και το κέικ της Κυριακής σε ένα από τα καταστήματα που σήμερα πίνουν τον καφέ τους οι τουρίστες. Θυμάμαι πώς είναι να μοιράζεσαι τη ζωή σου με την οικογένεια και τους φίλους σου. Και βέβαια το ταξίδι για την Αυστραλία, μέσω Αθήνας, λίγο πριν από τα έκτα γενέθλιά μου».
Στο νησί του επιστρέφει συχνά. «Βλέπω τα ξαδέλφια, τους θείους μου, θαυμάζω την ιστορία της Ρόδου. Πηγαίνω και στο Καστελόριζο που γεννήθηκε η μητέρα μου και σε άλλα νησιά. Το ίδιο και οι δύο κόρες μου». Αλλά κάθε φορά που έρχεται στην Ελλάδα νιώθει περισσότερο σαν τουρίστας. «Είναι ο τόπος καταγωγής μου, αλλά ως εκεί. Η χώρα είναι υπέροχη, είμαι περήφανος για τη συμβολή της στη διαμόρφωση του δυτικού πολιτισμού, για την ελληνική παράδοση, αλλά δεν θα την επέλεγα για μόνιμη εγκατάσταση. Η Αυστραλία είναι πια το σπίτι μου και, δυστυχώς, η Ελλάδα μπροστά της μοιάζει μερικές φορές με τριτοκοσμική χώρα».
Γεράσιμος Κόντος
