Μία νέα έρευνα φιλοδοξεί να περιορίσει τις οικονομικές δαπάνες και τον απαραίτητο χρόνο για τον σχεδιασμό και την προώθηση φαρμακευτικών θεραπειών, καθώς επιστημονική ομάδα -με επικεφαλής τον δρα Ατούλ Τζ. Μπιουτ- από το πανεπιστήμιο Στάνφορντ της Καλιφόρνιας προσπαθεί να συνδέσει φάρμακα που κυκλοφορούν ήδη στην αγορά με νέες θεραπείες για ασθένειες διαφορετικές από εκείνες για τις οποίες κυκλοφόρησαν αρχικώς.
«Το να εισαχθεί ένα νέο φάρμακο στην αγορά απαιτεί τυπικώς περίπου ένα δισεκατομμύριο δολάρια και πολλά χρόνια έρευνας και ανάπτυξης. Αν μπορούμε να βρούμε τρόπους για να επαναστοχεύσουμε φάρμακα τα οποία έχουν ήδη εγκριθεί, θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε τις θεραπείες και να γλιτώσουμε και χρόνο και χρήμα» παρατηρεί η δρ Ροσέλ Μ. Λονγκ, διευθύντρια του Δικτύου Φαρμακογενομικής Ερευνας των αμερικανικών Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας, η οποία υποστηρίζει ότι η προσπάθεια «είναι ακόμη σε πρώιμο στάδιο, αλλά είναι μια υποσχόμενη αξιωματική απόδειξη μιας δημιουργικής, γρήγορης και οικονομικής προσέγγισης στην ανακάλυψη νέων χρήσεων για φάρμακα».
Ενα διάσημο παράδειγμα φαρμάκου, το οποίο χρησιμοποιείται για να θεραπεύσει παθήσεις διαφορετικές από εκείνες για τις οποίες αρχικώς σχεδιάστηκε, είναι το Βιάγκρα, το οποίο στην αρχή χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία καρδιακών παθήσεων, φάνηκε όμως αποτελεσματικό και στη θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας και της πνευμονικής υπέρτασης.
Οι ερευνητές του Στάνφορντ, όμως, προσπάθησαν να προβλέψουν τις παρόμοιες, απρόβλεπτες θεραπευτικές φαρμακευτικές ενδείξεις και να μην τις παρατηρούν τυχαίως. Η έρευνά τους περιόρισε τη βάση δεδομένων τους σε 100 ασθένειες, οι οποίες ομαδοποιήθηκαν με βάση τις αλλαγές στη γονιδιακή δραστηριότητα και όχι με βάση το όργανο το οποίο επηρέαζαν. Οι ασθένειες εκείνες συνδυάστηκαν μετά με 164 φάρμακα, τα οποία είχαν αντίθετη επίδραση στη γονιδιακή δραστηριότητα την οποία προκαλούσε κάθε ασθένεια.
Η έρευνα των επιστημόνων του Στάνφορντ παρήγαγε κάποια γνωστά και κάποια καινούργια αποτελέσματα, όπως το ότι μία αγωγή για το έλκος μπορεί να συμβάλλει στην καταπολέμηση του καρκίνου του πνεύμονα και το ότι ένα σπασμολυτικό μπορεί να συμβάλλει στην καταπολέμηση της νόσου του ευερέθιστου εντέρου, όπως τη νόσο του Κρον.
Αλέξανδρος Μόρντουντακ
Μ.Η.Τ. 232120