Χρειάστηκε μόνο μια σειρά για να την κάνει διάσημη και ιδιαίτερα… μισητή. Η Αννα του «Νησιού», η άπιστη σύζυγος, η ζηλιάρα αδελφή και η αδιάφορη κόρη είναι, τελικά, ένα κορίτσι χαμηλών τόνων, που δεν βιάστηκε να εξαργυρώσει την απότομη επιτυχία, όταν όλα τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω της. Λίγους μήνες μετά το μεγάλο φινάλε της πιο δημοφιλούς σειράς των τελευταίων ετών, η Ευγενία Δημητροπούλου βρίσκεται εκτός τηλεόρασης. «Με προσέγγισαν για να συνεργαστούμε σε κάποιες παραγωγές. Ορισμένα σενάρια δεν τα επέλεξα και κάποια άλλα δεν έγιναν ποτέ. Τελικά δεν προέκυψε κάτι. Ηδη από πέρυσι είχα καταλάβει τι γίνεται και πόσο έχουν δυσκολέψει τα πράγματα» δηλώνει στη «δημοκρατία». Ωστόσο δεν ξεχνά τα «καλά» που της προσέφερε το «Νησί». «Ανοιξαν πόρτες, με είδαν άτομα του χώρου και δεν χρειαζόταν πάντοτε να περνάω από οντισιόν». Στην ερώτηση αν την άγχωσε η μεγάλη επιτυχία απαντά με ειλικρίνεια: «Δεν με άγχωσε, αλλά αναρωτήθηκα αν θα μου δοθεί ξανά μια τέτοια ευκαιρία. Ηταν μια ωραία στιγμή και βλέποντας ρεαλιστικά τις συνθήκες δεν θα είναι εύκολο να επαναληφθεί. Μου λείπει το “Νησί”. Η διαδικασία του γυρίσματος, η παρέα. Μου έχει αφήσει μια γλυκιά γεύση και μια υπέροχη εμπειρία. Τώρα τελείωσε και πάμε γι’ άλλα».
Βέβαια, με τον χαρακτήρα που υποδυόταν, δεν ήταν και από τις πιο αγαπημένες του κοινού. «Κι εγώ όταν πήρα τον ρόλο νόμιζα ότι είχαν κάνει λάθος κι ότι θα υποδυόμουν τη μεγαλύτερη αδελφή. Με κατηγορούσε πολύς κόσμος. Το χειρότερο ήταν όταν πήγα σε έναν γάμο και, τη στιγμή που ευχόμουν στο ζευγάρι, κάποιος από τους συγγενείς πετάχτηκε και εντελώς σοβαρός, χωρίς ίχνος αστεϊσμού, είπε: “Πρόσεχέ την αυτή, γιατί καταστρέφει κόσμο”»!
Φέτος η Ευγενία Δημητροπούλου επέλεξε να παίξει στην παιδική παράσταση «Οι τρεις βασιλοπούλες που έλιωναν τα γοβάκια τους» στο θέατρο «Ακροπόλ». «Η αλήθεια είναι ότι στο “Νησί” δεν ήμουν και πρότυπο μητέρας. Σε αυτήν την παράσταση τραγουδάω, παίζω, χορεύω. Ηταν μια ευχάριστη πρόκληση να απευθύνομαι σε παιδιά, γιατί είναι αυστηρό κοινό και πολύ αληθινό, με αγνές προθέσεις. Ισως κάποιοι θεωρούν το παιδικό θέατρο υποδεέστερο, αλλά εγώ πιστεύω ότι είναι ιδιαίτερα απαιτητικό. Πείστηκα να το κάνω, γιατί εξασφάλισα ότι η παραγωγή θα είναι συνεπής απέναντι στα παιδιά. Για μένα είναι μεγάλη ανταμοιβή όταν βλέπω στα ματάκια τους ότι απολαμβάνουν το θέαμα».
Κωνσταντίνα Γαρνέλη
Μ.Η.Τ. 232120