Ανοιξε για πρώτη φορά το 2005, αλλά η λειτουργία της αποδείχτηκε προφητική. Ο λόγος για την «μπουτίκ» αγάπης στη Θεσσαλονίκη, που, με την εθελοντική εργασία των γυναικών του φιλόπτωχου ταμείου της ενορίας του Αγίου Δημητρίου – Πολιούχου και την ευγενική επίβλεψη του πατρός Γεωργίου, μοιράζει ζεστασιά και χαμόγελα στους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.
Το πρατήριο ενδυμάτων, όπως προτιμούν να το ονομάζουν οι άνθρωποι που το λειτουργούν, εγκαινιάστηκε με πρωτοβουλία του μητροπολίτη Ανθιμου πριν από έξι χρόνια σε ένα από τα κεντρικότερα σημεία της πόλης, στη συμβολή των οδών Βενιζέλου και Ολύμπου. Δίπλα στα εμπορικά καταστήματα της περιοχής, η μπουτίκ αγάπης μοιάζει με όαση μέσα στην έρημο, στα μάτια των αστέγων και των άπορων, αλλά προσφάτως και μιας διαρκώς αυξανόμενης μερίδας Ελλήνων που αναζητούν καταφύγιο εκεί. Ρούχα, παπούτσια, μπουφάν ακόμα και κουβέρτες διανέμονται στο ιδιαίτερο κατάστημα της Βενιζέλου, όπου η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά προσφέρονται απλόχερα δίχως ανταλλάγματα και… απόδειξη.
«Η υποστήριξη του κόσμου, τόσο των ιδιωτών όσων και των επαγγελματιών της Θεσσαλονίκης, είναι αξιοθαύμαστη. Σε αυτή βασιζόμαστε τόσα χρόνια και δεν έχουμε πέσει έξω» υποστηρίζει ο πατήρ Γεώργιος και εξηγεί ότι δεν είναι λίγες οι ελληνικές βιοτεχνίες και τα καταστήματα ενδυμάτων που, μόλις αλλάξει η σεζόν, προσφέρουν στο πρατήριο το εμπόρευμά τους σε τέλεια κατάσταση αλλά στην… προτελευταία λέξη της μόδας.
Στο ιδιότυπο «στοκατζίδικο» μπορεί κανείς να βρει από ελαφρώς μεταχειρισμένα ρούχα και παπούτσια που προσφέρει ο απλός κόσμος, έως ολοκαίνουργια ενδύματα, ευγενική δωρεά των επαγγελματιών της πόλης, ακόμα και νυφικά! Τέρμα, λοιπόν, οι δικαιολογίες για τα ανύπαντρα ζευγάρια, αναφέρει χαριτολογώντας ο πατήρ Γεώργιος και περιγράφει την ημέρα που η μπουτίκ έντυσε μία νύφη. «Επρόκειτο για μία κοπέλα αλλοδαπή, η οποία παντρεύτηκε έναν Ελληνα. Το ζευγάρι δεν διέθετε χρήματα, οπότε το νυφικό τής το κάναμε δώρο. Μια βιοτεχνία νυφικών έκλεισε, βλέπετε, και μας χάρισε όλο το εμπόρευμα» λέει ο ιερέας.
Δεν είναι όμως μόνο οι μελλόνυμφοι που χρειάζονται υποστήριξη, αλλά και οι νέοι γονείς. «Τα βρεφικά ρούχα είναι ακριβά, τα παιδιά μεγαλώνουν γρήγορα και πολλά από αυτά δεν προλαβαίνουν καν να τα φορέσουν» αναφέρει ο πατήρ Γεώργιος. «Τις προάλλες, έπειτα από μία βάφτιση, οι γονείς μάς άφησαν ρούχα, με τα καρτελάκια τους, μέσα στις σακούλες. Ηταν τόσα πολλά τα δώρα που θα πήγαιναν χαμένα. Εδώ πιάνουν τόπο».
Για να αποκτήσει κανείς το δικαίωμα να προμηθεύεται ρούχα από το πρατήριο, δεν απαιτούνται δικαιολογητικά εισοδήματος ή αποδείξεις απορίας, αρκεί μόνο η υπογραφή του κληρικού της ενορίας. Και αν τα προηγούμενα χρόνια το πρατήριο έντυνε κυρίως απόρους, τον τελευταίο χρόνο πολλοί είναι οι νεόπτωχοι που χτυπούν πλέον την πόρτα του καταστήματος για ρούχα, ζητώντας όμως να τα παραλάβουν από τον ναό, ώστε να μην εκτεθούν σε οικεία βλέμματα, ενώ ψαχουλεύουν το «εμπόρευμα».
«Αυτό που μου έχει κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι δεχόμαστε πλέον και πολλούς φοιτητές από την περιφέρεια, οι οποίοι σπουδάζουν εδώ και μας ζητούν μπουφάν και είδη χειμερινής ένδυσης» επισημαίνει ο πατήρ Γεώργιος.
Χρυσάνθη Λαμπροπούλου
Μ.Η.Τ. 232120