Οι παλαιοί στο Κίνημα θυμούνται τον ψηλόλιγνο νεαρό με τα σγουρά μαλλιά αφάνα να κάθεται σε μια γωνιά της αίθουσας του Δημοτικού Συμβουλίου Αθηναίων επί δημαρχίας Δημήτρη Μπέη και να σημειώνει επιμελώς τις τοποθετήσεις τού τότε δημάρχου για να εκδώσει δελτίο Τύπου.
Ο λόγος για τον νυν υπουργό Γεωργίας Κώστα Σκανδαλίδη, ο οποίος το 1979, και ύστερα από μια ένδοξη πορεία ως φοιτητοπατέρας της Μεταπολίτευσης, ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα ως στέλεχος του Γραφείου Τύπου του Δήμου Αθηναίων.
Ποιος να το φανταζόταν τότε ότι ο υιός του παπα-Γιώργη από την Καρδάμαινα της Κω θα γινόταν μέγας και τρανός σοσιαλιστής. Παραγιός πρωθυπουργών, γραμματικός του Κινήματος, φίλος ισχυρών, θαμώνας σκυλάδικων και προς το τέλος της υπουργικής του καριέρας και θαυμαστής κατακτητών.
Η αποκάλυψη του γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel» ότι ο Ελλην υπουργός Γεωργίας εγκατάλειψε την επαναστατική ρητορεία ότι δεν θα δεχτεί ξένους «μπάστακες» στο υπουργείο του και υπέβαλε ενθέρμως τα σέβη του στον Γερμανό υπερπρωθυπουργό Χορστ Ράιχενμπαχ δεν εξέπληξε κανέναν από τους φίλους του στο Κίνημα, γιατί κάπως έτσι τον ξέρουν.
Αλλα να λέει στους συνομιλητές του, για να γίνεται αρεστός, και άλλα προς τα έξω.
Μήπως δεν ήταν, άλλωστε, η Δήμητρα Παπανδρέου εκείνη που στο βιβλίο της για τον Ανδρέα Παπανδρέου αναφέρει τον Σκανδαλίδη ως το υψηλόβαθμο κομματικό στέλεχος που πήγαινε τακτικά στη βίλα της Αγράμπελης και έδινε «στεγνά» τους υπουργούς εκείνους που θεωρούσε ότι δεν ήταν νομιμόφρονες; Καμία έκπληξις, λοιπόν.
Μήπως δεν είναι εκείνος που έχει αναπτύξει άριστες σχέσεις με μιντιάρχες, οι οποίοι διαχρονικά τού παραχωρούν πρόθυμα τα τηλεοπτικά τους παράθυρα για να εξασφαλίζουν την πολιτική του επιβίωση; Εκείνος είναι.
Οι φίλοι του υποστηρίζουν, βεβαίως, ότι είναι ένα από τα παλιά και έμπειρα στελέχη του Κινήματος και προς επίρρωσιν των ισχυρισμών τους αναφέρουν ότι ως γραμματέας του ΠΑΣΟΚ αποτελούσε το… φάντασμα της Χαριλάου Τρικούπη.
Οι νυσταγμένοι αστυνομικοί στα κομματικά γραφεία των σοσιαλιστών δεν πίστευαν στα μάτια τους όταν τον έβλεπαν αξημέρωτα να πηγαίνει στο γραφείο του για να γράψει τις ομιλίες του Ανδρέα Παπανδρέου, συνήθεια που διατήρησε αργότερα και ως υπουργός Εσωτερικών.
Η εικόνα του παντοδύναμου γραμματέα να ψήνει μόνος πρωί πρωί στο μπρίκι τον καφέ του ήταν ίσως από τα ελάχιστα θετικά του.
Διότι η μανία του για το τάβλι, η αγάπη του για τα μπουζούκια, ειδικώς για τον κουμπάρο του Χρήστο Νικολόπουλο και για τον συμπατριώτη του Νότη Σφακιανάκη, αλλά και η λατρεία του στο καλό φαΐ υπερκαλύπτουν κατά πολύ τις ανύπαρκτες επιδόσεις του από τα υπουργεία όπου πέρασε.
Και αν εξαιρέσει κανείς τον νόμο για την αιρετή Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση που ψηφίστηκε επί των ημερών του και τον εκλογικό νόμο που φέρει το επίθετό του, ο ιστορικός του μέλλοντος ελάχιστα θα έχει να θυμάται από τα περάσματα του Σκανδαλίδη στα υπουργεία.
Σε αυτό που συμφωνούν εχθροί και φίλοι του ότι «το έχει» είναι ο τρόπος που χορεύει τα ζεϊμπέκικα, ειδικώς το αγαπημένο του «Ο αετός».
Σκύβει αριστοτεχνικά και σοσιαλιστικά, γέρνει το κορμί του όσο και στον Ράιχενμπαχ, παίρνει ύφος βαρύ και υπουργικό και τα δίνει όλα. Κομματικά στελέχη θυμούνται ότι σε παλιότερα γλέντια, ελλείψει πιάτων και λουλουδιών, οι σύντροφοί του τον έραιναν ακόμη και με… χαρτοπετσέτες!
Μετά την εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ το 2004, το άστρο του Σκανδαλίδη, το οποίο είχε εκτιναχθεί επί Ανδρέα Παπανδρέου (ο οποίος και τον πάντρεψε με τη σύζυγό του, Μπέττυ), φαινόταν ότι τρεμόσβηνε. Κι αν δεν είχε κάνει το απονενοημένο διάβημα να αποτελέσει τον σάκο του μποξ-αντίπαλο της Ντόρας στις δημοτικές εκλογές του 2006, ώστε να καπαρώσει την πρωτιά στην Α΄ Αθηνών, δεν θα άντεχε πολιτικά.
Τελικά, έμεινε με έναν τρόπο στο παιχνίδι, αλλά ο Παπανδρέου απέφυγε να τον κάνει υπουργό στην πρώτη κυβέρνησή του.
Η επίθεση που του είχε κάνει ο Κ. Σκανδαλίδης στην περίοδο της αντιπολίτευσης με ένα άρθρο που τον χαρακτήριζε «πορφυρογέννητο», αλλά και η υποψηφιότητα κόντρα στον Παπανδρέου στις εκλογές του 2007 τον έκαψε.
Ο ΓΑΠ, ο οποίος είναι «καμήλα» σε κάτι τέτοια, του το κράτησε.
Δεν αρκούν οι πενιές του κουμπάρου του
Πέρυσι, τα κατάφερε και ξαναμπήκε στο υπουργικό συμβούλιο, έστω κι αν χρειάστηκε να πάρει το παρακατιανό υπουργείο Γεωργίας. Από την… ανεργία, το τάβλι, τη φιλοσοφία για την κυβερνώσα Αριστερά και τους ατέλειωτους καφέδες στο Apple της οδού Σκουφά βρέθηκε δίπλα στον Παπανδρέου.
Τώρα, με τις γέφυρες που έριξε στον πραγματικό πρωθυπουργό Ράιχενμπαχ, προσπαθεί να επιτύχει τη μακροημέρευσή του στο νέο κυβερνητικό σχήμα. Οι εκλογές στην Α΄ Αθηνών θα είναι σκληρές -το ΠΑΣΟΚ θα πάρει τρεις τέσσερις έδρες- και ο Κ. Σκανδαλίδης πρέπει να αντέξει.
Δυστυχώς, αυτή τη φορά τα ζεϊμπέκικα και οι πενιές που έριχνε στο παρελθόν για πάρτη του ο Νικολόπουλος στα εγκαίνια του εκλογικού του κέντρου στην Πανεπιστημίου δεν φτάνουν!
