«Εχω σκεφτεί πολλές φορές να βάλω στο κεφάλι μου πιστόλι. Δώστε μου κάτι να ασχολούμαι, να σπάω πέτρες. Ας μου δίνουν και 20 ευρώ.
Θέλω μια δουλειά, να ξεχνάω την κατάντια μου». Είναι η κραυγή απόγνωσης ενός 57χρονου ανέργου, που, μέσα στην απελπισία του, απευθύνθηκε πριν από λίγες ημέρες στη Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία της ΜΚΟ Κλίμακα, ζητώντας βοήθεια.
Τον τελευταίο καιρό, με την οικονομική κρίση να εισβάλλει καθημερινά στα σπίτια όλο και περισσότερων οικογενειών, οι ψυχολόγοι της Κλίμακας έρχονται αντιμέτωποι με τις συγκλονιστικές ιστορίες ανδρών και γυναικών, ηλικίας 40-55 ετών, που, πνιγμένοι στα χρέη, αδυνατούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές υποχρεώσεις τους. «Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που δεν μπορούν πια να συντηρήσουν τον εαυτό τους» λέει ο ψυχολόγος της Κλίμακας Αρης Βιόλατζης και θυμάται την περίπτωση ενός 45χρονου, που κάλεσε στη Γραμμή Παρέμβασης για την Αυτοκτονία αποφασισμένος να κρεμαστεί στο σαλόνι του σπιτιού του.
«Ηταν έτοιμος να περάσει τη θηλιά στον λαιμό του. Εβγαλε το φως από το ταβάνι για να την κρεμάσει και είχε δίπλα έτοιμη τη σκάλα. Μας πήρε τηλέφωνο μεθυσμένος και θυμωμένος, έξι μήνες μετά την απόλυσή του, και χρειάστηκε να περάσουν δύο ώρες για να τον μεταπείσουμε». Την τελευταία διετία η χώρα μας είναι πρώτη σε ποσοστό αύξησης αυτοκτονιών στην Ευρωπαϊκή Ενωση, γεγονός που αποδίδεται στη φτώχεια, στην ανεργία και την ανέχεια που προκάλεσε το Μνημόνιο.
Εκτός από τα οικονομικά προβλήματα, οι ειδικοί αποδίδουν την αύξηση των αυτοκτονιών και σε παράγοντες όπως η κατάθλιψη ή τα προβλήματα στις οικογενειακές σχέσεις, που συνήθως όμως ακολουθούν ή συνυπάρχουν με την ανεργία, τη φτώχεια και τα χρέη. «Η οικονομική κρίση αγγίζει πια τον ενεργό πληθυσμό της χώρας. Αλλοι προσπαθούν να κρατηθούν με νύχια και με δόντια και άλλοι δεν αντέχουν, διαλύονται ψυχολογικά ή βγαίνουν στον δρόμο. Ανθρωποι με πτυχία, που είχαν δουλειά, εισόδημα και είδαν τη ζωή τους να αλλάζει σε μια νύχτα» λέει ο κύριος Βιόλατζης.
Μ.Η.Τ. 232120