Το έχουμε ξαναπεί ότι ακόμη και σήμερα, κοντά 70 χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, το σπορ του δωσιλογισμού συνεχίζει να αποτελεί αγαπημένη συνήθεια αρκετών -κατά τα άλλα- συμπατριωτών μας, που ανέκαθεν είχαν τη συνήθεια να επιπλέουν ωσάν φελλοί, έπειτα από κάθε εθνική καταστροφή.
Το ίδιο πρόκειται μάλλον να συμβεί και τώρα, έπειτα από την υπογραφή του τελευταίου συμβολαίου θανάτου που υπέγραψε η χώρα -κατόπιν αλλεπάλληλων εκβιασμών- με τους δανειστές της, μέσω του Μνημονίου 2.
Ωστόσο, πολλοί Ελληνες συνεχίζουν να απορούν: «Εμείς τι διεκδικούμε από όσους μας χρωστάνε;» Εύλογη η απορία, αν σκεφτεί κανείς ότι εδώ και δεκαετίες κανείς δεν τόλμησε να ζητήσει ούτε δεκάρα τσακιστή από τη Γερμανία, στο πλαίσιο των «πολεμικών αποζημιώσεων».
Στην Ιταλία του 21ου αιώνα όμως φαίνεται ότι η έννοια χρέος έχει δύο όψεις, όπως και τα νομίσματα.
Σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο, η εισαγγελία της Ρώμης ετοιμάζεται να ζητήσει την παραπομπή σε δίκη ενός Γερμανού στρατιωτικού, ο οποίος φέρεται ότι ενέχεται στη σφαγή 73 Ιταλών στρατιωτών στην Κεφαλλονιά το 1943. Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Σεπτέμβριο του 1943 οι ναζί εκτέλεσαν περίπου 9.000 στρατιώτες και 415 αξιωματικούς του ιταλικού στρατού, όταν οι τελευταίοι -έπειτα από τη συνθηκολόγηση με τους συμμάχους- αρνήθηκαν να τους παραδώσουν τα όπλα. Συγκεκριμένα επρόκειτο για μέλη της μεραρχίας Ακουι, που το 1940 είχε εμπλακεί σε σφοδρότατες μάχες με τις δυνάμεις του ελληνικού στρατού, και το διάστημα εκείνο οι άνδρες της ουσιαστικά περίμεναν την επίσημη λήξη του πολέμου και την επιστροφή στα σπίτια τους. Οι Γερμανοί όμως είχαν διαφορετική γνώμη. Σύμφωνα με τον στρατηγό Φον Μπούτλαρ-Μπράντενφελς, η εγκληματική διαταγή για τη δολοφονία των Ιταλών εξεδόθη από τον ίδιο τον Αδόλφο Χίτλερ, ο οποίος έδωσε εντολή «να μεταχειριστούν τους Ιταλούς αιχμαλώτους σαν να ήταν αντάρτες».
Γιώργος Τραπεζιώτης
Μ.Η.Τ. 232120