Στην τακτική που τον έχει φέρει σε ρήξη με την ηγεσία της Ν.Δ. δείχνει διατεθειμένος να εμμείνει ο βουλευτής και τέως υφυπουργός Εργασίας Νίκος Νικολόπουλος.
Αυτό προκύπτει από τη μακροσκελή επιστολή του προς τη «δημοκρατία», με την οποία απαντά σε κριτικό σχόλιό μας για τις «αμπελοφιλοσοφίες» και τη στάση που ακολουθεί ως «αντάρτης». Επίσης της ουσίας, όμως, με όσα γράφει ρίχνει το γάντι προς την κυβέρνηση και «προετοιμάζει» το έδαφος για τη διαγραφή του.
Ο κ. Νικολόπουλος εξακολουθεί να θεωρεί ότι ορθώς παραιτήθηκε υπαινισσόμενος ότι η πολιτική που ακολουθείται «ισοδυναμεί με απασφάλιση χειροβομβίδας». Αφήνοντας επίσης να εννοηθεί ότι υπάρχει ανακολουθία, σημειώνει ότι «επιβάλλεται να τηρηθούν οι προγραμματικές συμφωνίες των τριών» και να βρεθούν «οδοί διαφυγής από την καταστροφική πολιτική του Μνημονίου».
Με το ίδιο πνεύμα, αναφερόμενος στη Ν.Δ. λέει ότι «πρέπει να μπούμε μπροστάρηδες, με τη δύναμη του εντολοδόχου λαού, σε μια σκληρή και αποφασιστική διαπραγμάτευση, όπως τη σχεδιάσαμε και την υποσχεθήκαμε προεκλογικά, αλλά με αυτοπεποίθηση και πίστη».
Μην αφήνοντας αμφιβολία ότι σκοπεύει να μην ψηφίσει νέα μέτρα, επικαλείται το προηγούμενο των 27 Γερμανών βουλευτών που «ψήφισαν όχι για το ελληνικό Μνημόνιο», αλλά «κανείς τους δεν διεγράφη από τη Μέρκελ», ενώ το ερώτημα με το οποίο καταλήγει είναι αποκαλυπτικό για τις προθέσεις του: «Εάν διαγραφεί ο αντάρτης Νικολόπουλος η θυσία του θα εξαγνίσει το μνημόνιο, θα ηρεμήσει την τρόικα και θα φιμώσει τον λαό;»
Από τον βουλευτή Αχαϊς της Νέας Δημοκρατίας Νίκο Νικολόπουλο λάβαμε και δημοσιεύουμε την ακόλουθη επιστολή:
Αγαπητή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,
Με αφορμή το αυστηρό δημοσίευμά σου, που ασχολήθηκε με την ελαχιστότητά μου, σου απαντώ χωρίς να «μασάω» τα λόγια μου.
Αναρωτιέμαι αν και από ποιον χρειάζονται ερμηνεία όσα είπε ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Ν.Δ. Αντώνης Σαμαράς στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος, όπως και σε κάθε δημόσια ομιλία και τοποθέτησή του.
Αναρωτιέμαι, επίσης, γιατί η έκφραση μιας καθαρής πολιτικής εκτίμησης και θέσης -από έναν πολιτικό άνδρα που επί 38 χρόνια αγωνίζεται για τη Νέα Δημοκρατία σε μια περιοχή που μέχρι πρότινος τουλάχιστον αποτελούσε «βασιλεύουσα του ΠΑΣΟΚ»-, με μοναδικό κίνητρο τη συνέπεια λόγων και έργων, θα πρέπει να θεωρείται ως «ανταρσία».
Ολα αυτά όμως, που σχολιάζονται σε δημοσίευμα της εφημερίδας σας, με τίτλο «Αμπελοφιλοσοφίες και χειροκροτήματα πίστης από έναν “αντάρτη”», τα προσπερνάω.
Γιατί έχω μάθει στη ζωή μου ότι μόνο ο χρόνος μπορεί να επαληθεύσει ή να διαψεύσει κάποιες επιλογές μας, ό,τι και αν θέλουμε να λέμε, εσείς, εγώ ή ο συντάκτης του δημοσιεύματος. Και, ευτυχώς ή δυστυχώς, ο χρόνος στις μέρες μας, σε ό,τι αφορά τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις τρέχει με απίστευτες ταχύτητες. Οπότε, Κυριακή κοντή γιορτή…
Εκείνο όμως που ειλικρινά δεν μπορώ να προσπεράσω είναι ο χαρακτηρισμός
«αμπελοφιλοσοφίες» σε ό,τι αφορά τις απόψεις μου για τη λειτουργία της Νέας Δημοκρατίας ως ένα σύγχρονο δημοκρατικό κόμμα, που θα απηχεί τη φωνή της βάσης και θα τη μεταφέρει προς την κυβέρνηση, αναμεταδίδοντας επίσης και την πραγματικότητα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση προς τη βάση.
Για μένα, η λέξη «κόμμα» ισοδυναμεί με τη λέξη «λαός»! Ή, τουλάχιστον, έτσι πρέπει να είναι… Εκτός και αν ο συντάκτης του δημοσιεύματος πιστεύει πως η Νέα Δημοκρατία δεν εκπροσωπεί και δεν απευθύνεται σε μια πλατιά λαϊκή πλειοψηφία και πως δεν ήταν αυτή η πλειοψηφία που την κατέστησε ηγέτιδα πολιτική δύναμη στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις.
Εκτός και αν πιστεύει πως οποιαδήποτε εξουσία είναι… «α λα καρτ» και δεν δίνει ούτε παίρνει λογαριασμό. Αν αυτά πιστεύει, διαφωνώ κάθετα μαζί του, αλλά τον δικαιολογώ. Σε κάθε άλλη περίπτωση, απλά θα επαναλάβω αυτό που και ο ίδιος έγραψε: Ημαρτον, Κύριε…
Αγαπητή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,
Εχω πλήρη συνείδηση των κρίσιμων στιγμών που βρισκόμαστε ως χώρα και αυτών που πρόκειται να ακολουθήσουν. Δυστυχώς ο δρόμος για την έξοδο από την κρίση είναι δύσβατος αλλά, αν αλλάξουμε πορεία, όχι απροσπέλαστος.
Τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης και της υφεσιακής πολιτικής προκαλούν σε όλους μας ένα οδυνηρό σοκ. Οι επόμενες μέρες φοβάμαι πως θα αποδειχθούν δυστυχώς ακόμη δυσκολότερες, όπως άλλωστε με πρωτοσέλιδους τίτλους από την πρώτη μέρα έκδοσής σου μέχρι και σήμερα -κυριολεκτικά- και εσύ μας προετοιμάζεις και μας προειδοποιείς.
Με την παραίτησή μου από τη θέση του υφυπουργού Εργασίας και την υποψηφιότητα μου για γραμματέας της Π.Ε. προσπαθώ να στείλω, όπως και εσύ κάνεις, τα ίδια SOS και απλά θυμίζω όσα ευαγγελίσθηκε ο πρόεδρός μας Αντώνης Σαμαράς και επανέλαβα και εγώ σε όλα τα Εργατικά Κέντρα της χώρας, στους χώρους εργασίας, σε στέκια νεολαίας, σε συγκεντρώσεις κ.ά.:
«…Ζητάμε την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου.
Πρέπει να αποτραπούν οι κοινωνικές ρήξεις.
Ζητάμε όρους μετριοπαθείς.
Αυτούς θα κερδίσουμε…
…Η πολιτική που σήμερα ακολουθείται μας οδηγεί στη χρεοκοπία…
…Με τον δρόμο που έχει επιλεγεί, βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στο τέλμα.
Και γι’ αυτό πρέπει να αλλάξουν οι όροι.
Χρειάζεται επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου.
Αυτό θα εκτονώσει τις κοινωνικές εντάσεις…
Να θυμηθούμε κάποτε και την έννοια της κοινοτικής αλληλεγγύης.
Δεν ζητάμε «χάρες».
Αυτά θα διαπραγματευτώ!
Πόσο ρεαλιστικά είναι;
Απολύτως ρεαλιστικά!
…Στήριξη στο λάθος -αυτό που αποδείχτηκε ότι είναι λάθος και αυτό που όλοι, κατά βάθος, ξέρουν ότι είναι λάθος- δεν πρόκειται να δώσουμε!!!
…Μπορούμε. Οι Αραβες έχουν τον μύθο του Αλαντίν, που έβγαζε το τζίνι από το μπουκάλι. Εμείς έχουμε ένα άλλο αρχέτυπο: Το δαιμόνιο του Ελληνα!
…Είμαστε εμείς οι ίδιοι, είναι η φλόγα της ψυχής μας, είναι το δικό μας τζίνι στο μπουκάλι.
Σας καλώ να βγάλουμε αυτό το τζίνι από το μπουκάλι!!!» (ομιλία Αντώνη Σαμαρά στο συνέδριο του «Economist»).
Τι διαφορετικό λέω, πιστεύω και υπερασπίζομαι;
Γιατί να διαγραφώ;
Αγαπητή μου ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,
Ξεχάσαμε μήπως πως οι εκλογές διεξήχθησαν πάνω στο κοινό αίτημα για επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Mνημονίου;
Στην πραγματικότητα οι Eλληνες πολίτες κατέθεταν με δραματικό και οξύ τρόπο το αίτημα για πιο ήπια πολιτική, την οποία να είναι σε θέση να σηκώσουν, και για μiα πιο δημιουργική έξοδο από την κρίση.
Ταυτόχρονα, ο πολιτικός κόσμος, στην πλειονότητά του, ζητούσε από τις ξένες επιτηρήτριες δυνάμεις ένα περιθώριο χαλάρωσης των δεσμών.
Αφενός, για να «βγει» από το πρόγραμμα και, αφετέρου, για να είναι κοινωνικά ανεκτή και άρα πολιτικά εφικτή η εφαρμογή του.
Τι νόημα έχει άλλωστε να εκλέγεται μια κυβέρνηση και να καταρρέει την επομένη, εφαρμόζοντας μια πολιτική που ισοδυναμεί με απασφάλιση χειροβομβίδας;
Αν οι δανειστές επιθυμούν να πάρουν πίσω τα λεφτά τους, πρέπει σε έναν βαθμό να διευκολύνουν τον δανειζόμενο.
Εδώ βρίσκεται μία ουσιώδης πτυχή του εν εξελίξει δράματος!!!
Αγαπητή μου ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,
Στη ζωή όμως ευτυχώς συνυπάρχει και το καλό μαζί με το κακό, μόνο που δεν φαίνεται πάντα αμέσως. Πιστεύω πάντως πως αξίζει, ειδικά όταν τα πράγματα εξελίσσονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, να σταματά ο πολιτικός και ο πολίτης, και να κάνει μια ανασκόπηση προκειμένου να ξεκαθαρίσει την εικόνα της κατάστασης.
Το κόμμα μας κέρδισε την εμπιστοσύνη των πολιτών και, ως πρώτο στην προτίμησή τους, συγκρότησε κυβέρνηση εθνικής ευθύνης μαζί με τα άλλα δύο κόμματα.
Αυτή η εξέλιξη καταρχήν αποτελεί, κατά τεκμήριο, πρόκριμα της μελλοντικής θετικής μας πορείας και για αυτόν τον λόγο πιστεύω πως επιβάλλεται να τηρηθούν οι προγραμματικές συμφωνίες των «3» και επιμένω.
Τώρα πρέπει να συμφωνήσουμε με τους δανειστές μας στη βάση:
«ΣΑΣ ΔΙΝΟΥΜΕ, ΜΑΣ ΔΙΝΕΤΕ».
Τώρα πρέπει να βρούμε οδούς διαφυγής από την καταστροφική πολιτική του Μνημονίου.
Αυτοί οι δρόμοι υπάρχουν στο προεκλογικό μας πρόγραμμα, που πάνω από 500 στελέχη και τεχνοκράτες επεξεργάστηκαν και όλοι μας εγκρίναμε.
Εκεί υπάρχουν οι ΔΡΟΜΟΙ ΔΙΑΦΥΓΗΣ… καθώς και στις πάμπολλες ομιλίες του προέδρου μας.
Οφείλουμε λοιπόν, ως ηγέτιδα πολιτική δύναμη, να μη διαψεύσουμε τις ελπίδες που εναπέθεσαν επάνω μας οι πολίτες της χώρας.
Αγαπητή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,
Είναι αυτονόητο ότι η βαθιά κρίση που βιώνουμε και οι επιπτώσεις της στην ελληνική κοινωνία δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστο και το κόμμα μας.
Πιστεύω όμως ότι έχουμε ένα μεγάλο πλεονέκτημα, το οποίο οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε.
Πρέπει να μπούμε μπροστάρηδες, με τη δύναμη του εντολοδόχου λαού, σε μια σκληρή και αποφασιστική διαπραγμάτευση, όπως τη σχεδιάσαμε και την υποσχεθήκαμε προεκλογικά, αλλά με αυτοπεποίθηση και πίστη.
Με επίγνωση του βαθμού δυσκολίας υπέβαλα υποψηφιότητα για τη θέση του γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής του κόμματός μας.
Εάν εκλεγώ γραμματέας, θα προσπαθήσω να πείσω για τον δρόμο που πρέπει να «βαδίσουμε»…
Αυτόν που και προχτές δήλωσε στην Κ.Ο. ότι εξακολουθεί να πιστεύει ο πρόεδρος μας.
Προϋπόθεση είναι η αναγκαία δημοκρατική λειτουργία του κόμματός μας, με δικαίωμα ή μάλλον υποχρέωση στη χάραξη και παραγωγή με αποφασιστική γνώμη για όλα, με πρώτο το μέγα ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης. Το κόμμα δεν θέλει να κάνει το «παπί» ή τη «στρουθοκάμηλο».
Το κόμμα πρέπει να είναι ο «ιμάντας μεταφοράς» της βούλησης του εκλογικού σώματος, το «μάτι και το αυτί» στην κοινωνία, καθώς και το κοινωνικό «αμορτισέρ».
H ελευθερία έκφρασης και δράσης στο εσωτερικό ενός Δημοκρατικού Κόμματος, στη βάση ιδεολογικών, πολιτικών και καταστατικών αρχών, πρωτίστως κατοχυρώνει την ενεργητική συμμετοχή της κοινωνίας στο πολιτικό γίγνεσθαι, δεδομένου ότι τα κόμματα συνιστούν φορείς αντιπροσώπευσης της κοινωνίας.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της 38χρονης πολιτικής μου διαδρομής, σταθερά μέσα από τις τάξεις της Ν.Δ., προσπάθησα πάντα να είμαι ενεργητικός ακροατής των κοινωνικών αφηγήσεων.
Αυτό θα κάνω και τώρα!
Εχουμε όλοι υποχρέωση και καθήκον να θέσουμε τώρα το ζήτημα: «Ανθρωποθυσίες πρώτα και μετά επαναδιαπραγμάτευση;»
Εάν δεν το κάνουμε, θα «εξαερωθούμε» πολιτικά.
Εάν ήμασταν σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, μια τέτοια απόφαση θα ήταν αυτονόητο ότι θα περνούσε μέσα από τα δημοκρατικά λειτουργούντα όργανα του κόμματος. Φυσικά και δεν θα υπήρχε ούτε σκέψη για διαγραφή ενός εκλεγμένου (επί εννέα φορές) βουλευτή, γέννημα – θρέμμα της παράταξης, αυτοδημιούργητου με αιτία την εμμονή του στη συνέπεια λόγων και έργων και αφορμή το χτύπημα του συναγερμού.
Ας θυμηθούμε πως πριν από λίγο καιρό 27 Γερμανοί βουλευτές ψήφισαν ΟΧΙ για το ελληνικό Μνημόνιο.
Φυσικά και κανείς τους δεν διεγράφη από την κ. Α. Μέρκελ.
Αγαπητή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,
Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά «πάρε τα αυτιά μου» και άκουσε την κραυγή αγωνίας εκείνων που από «κοιλίας μητρός», που με «καλογερική» αφοσίωση και πείσμα, υπηρετούν νύχτα και μέρα αυτόν τον χώρο.
Σε ευχαριστώ πάντως για την υπομονή σου και την όποια αυστηρή κριτική σου.
Σε παρακαλώ συνέχισε, όπως άλλωστε κάνεις, με θυσίες να στηρίζεις ό,τι είναι για το συμφέρον της πατρίδας, του λαού και της Νέας Δημοκρατίας.
Φιλικά
Νίκος Ι. Νικολόπουλος
Βουλευτής Αχαΐας Ν.Δ.
ΥΓ.: Τέλος, σε παρακαλώ ρίξε μία ματιά στη δημοσκόπηση της VPRC που σήμερα δημοσιεύτηκε: Το 77% των ερωτηθέντων δηλώνει δυσαρεστημένο από την κυβέρνηση. Ολα τα κόμματα έχουν σημειώσει μεγάλες απώλειες. Το 64% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι η χώρα κινείται σε λάθος κατεύθυνση. Επίσης ένα ποσοστό 61% θεωρεί ότι η κυβέρνηση δεν είναι συνεπής στις δεσμεύσεις της.
Λοιπόν τι λες, εάν διαγραφεί ο «αντάρτης Νικολόπουλος» η θυσία του θα εξαγνίσει το Μνημόνιο, θα ηρεμήσει την τρόικα και θα φιμώσει τον λαό;
Μ.Η.Τ. 232120