Θέλοντας (σκόπιμα) να διώξει μακριά τα προβλήματα της οικονομικής κρίσης, ο Πέδρο Αλμοδόβαρ ετοιμάζεται να πετάξει στα σύννεφα με τους «Περαστικούς εραστές» της νέας του ταινίας. Στη νέα του κινηματογραφική πτήση ο Ισπανός σκηνοθέτης δεν θα ανέβαζε ποτέ την… Ανγκελα Μέρκελ. Ναι, καλά διαβάσατε, μια και εκ των πραγμάτων το νέο του φιλμ δεν θα μπορούσε να μην έχει έστω και έμμεσα αναφορές στη σημερινή οικονομική κατάσταση που βιώνει ο ευρωπαϊκός Νότος, μια κατάσταση όπου, σύμφωνα με αυτή τη συμβολική δήλωσή του, σημαντικό μερίδιο ευθύνης έχει η Γερμανίδα καγκελάριος. Οπως λέει ο ίδιος στη συνέντευξη που πήρε… από τον εαυτό του (αφού πιστεύει ότι υπάρχει κίνδυνος, αν έδινε σε δημοσιογράφο, να αλλοιωθούν τα λεγόμενά του), ξεπροβάλλει στην πλοκή του έργου μια δόση αλήθειας. «Οταν κάνουν την εμφάνισή τους η οικονομική κρίση, τα ποσοστά ανεργίας, η αύξηση του ΦΠΑ, επίτηδες με ψηφιακά εφέ, βυθίζω το αεροπλάνο στα σύννεφα. Σκόπιμα θέλω να ξεφύγω από την πραγματικότητα».
Ο Αλμοδόβαρ έχει το ταλέντο να αποκαλύπτει με μαεστρία (είτε πρόκειται για δράμα είτε για μαύρη κωμωδία) την κρυμμένη δομή των ψυχολογικών συμπλεγμάτων και των σκοτεινών στιγμών του ανθρώπινου νου. Ειλικρίνεια, σαφήνεια, μαύρο χιούμορ, σαρκασμός, αυτοκριτική.
Είναι ο σημαντικότερος Ισπανός σκηνοθέτης, αλλά δεν επαναπαύεται. Εξελίσσεται καλλιτεχνικά μιλώντας για την ελπίδα, το μέλλον, τον έρωτα χρησιμοποιώντας ξανά και ξανά τις ίδιες ηθοποιούς, τις μούσες του, όπως την Πενέλοπε Κρουζ, τη Σεσίλια Ροθ, τη Μαρίσα Παρέδες, την Τσους Λαμπρεάβε. Τα γυρίσματα της νέας του ταινίας «Los amantes pasajeros» έχουν ήδη ξεκινήσει στη Μαδρίτη.
Πρόκειται για μία κωμωδία, η οποία αφηγείται την ιστορία των επιβατών ενός αεροπλάνου που αντιμετωπίζει μηχανικό πρόβλημα πάνω από τον κόλπο του Μεξικό, κατά τη διάρκεια μιας πτήσης από την Ισπανία. Φανταστείτε μια ομάδα τουριστών που στη σκέψη της επικείμενης τραγωδίας βρίσκουν την ευκαιρία να εξομολογηθούν τα πιο κρυφά και παράξενα μυστικά τους, σαν μια τελευταία ευκαιρία να τα βγάλουν από μέσα τους και να ξεχάσουν για λίγο τις σκέψεις του θανάτου. Το καστ περιλαμβάνει πολλούς από τους «συνήθεις» πρωταγωνιστές του, όπως τους Χαβιέ Κάμαρα, Σεσίλια Ροθ, Λόλα Ντουένας, Βλάνκα Σουάρες. Φυσικά από την ταινία δεν θα λείπει η Πενέλοπε Κρουζ που θα κρατά έναν μικρό ρόλο παρέα με τον Αντόνιο Μπαντέρας, με τον οποίο θα συμπράξουν για πρώτη φορά.
Και τι καλύτερο λοιπόν για τον σκηνοθέτη για την προώθηση του νέου του φιλμ από το να πάρει ο ίδιος μια συνέντευξη στον εαυτό του. Κατά την προσφιλή του πια συνήθεια να γράφει σημειώματα στη σελίδα της εταιρίας παραγωγής του El deseo, ο σκηνοθέτης αφήνει τους μεσάζοντες… αυτοσυνεντευξιάζεται και αυτοσαρκάζεται. Μάλιστα ρωτά τον εαυτό του: «Δεν βρίσκεις ότι αυτή η συνέντευξη είναι κάπως δείγμα μεγαλομανίας; Η ταινία βρίσκεται μόλις στην τέταρτη εβδομάδα γυρισμάτων!» για να απαντήσει ο ίδιος: «Είναι πρώιμη φυσικά, αλλά όχι δείγμα μεγαλομανίας. Ετσι όπως είναι στημένο το σύστημα της διαφήμισης μιας ταινίας, δίνεις συνεντεύξεις γι’ αυτήν μόνο τον μήνα της πρεμιέρας της. Μ’ αυτόν τον τρόπο βγαίνουν όλες οι πληροφορίες μαζί κι όλα σωπαίνουν ξανά ταυτόχρονα». Οσο για το τι πιστεύει για την αγορά το 2013 οπότε θα κάνει πρεμιέρα και η ταινία λέει: «Τρομάζω να σκεφτώ το 2013. Το 13 ήταν πάντα τυχερό νούμερο για μένα. Απλώς όλοι λένε ότι του χρόνου θα ζήσουμε ακόμα χειρότερες καταστάσεις απ’ ό,τι σήμερα – εκτός κι αν αλλάξουμε τα πράγματα». Ο Ισπανός σκηνοθέτης δεν διστάζει να ερωτηθεί για το ποιες προσωπικότητες και πολιτικοί…. απουσιάζουν από την ταινία: «Ανγκελα Μέρκελ, Μαριάνο Ραχόι, Μαρία Ντολόρες ντε Κοσπεδάλ, Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεζ Θαπατέρο – η λίστα είναι μεγάλη!».
Η κακοποίηση, η πανκ και η δόξα
Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ γεννήθηκε στο Calzada de Calatrava στην περιοχή του Almagro στην Ισπανία. Σε ηλικία οκτώ ετών παρακολούθησε καθολικό σχολείο. Οι εμπειρίες του από το σχολείο αυτό και από τους εκκλησιαστικούς θεσμούς σε συνδυασμό με τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη αποτέλεσαν την έμπνευση για την ταινία του «Κακή εκπαίδευση» (2004). Στα 16 του μετακόμισε στη Μαδρίτη κι ασχολήθηκε με διάφορες δουλειές. Για 12 χρόνια δούλεψε στον ισπανικό Οργανισμό Τηλεπικοινωνιών και έτσι κατάφερε να αγοράσει την πρώτη του κάμερα, μια Super 8. Τα χρόνια εκείνα δούλεψε σε θεατρικές ομάδες, ίδρυσε το σατιρικό πανκ-ροκ συγκρότημα και γύρισε πολλές χιουμοριστικές ταινίες τις οποίες παρουσίαζε σε ιδιωτικές προβολές. Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία είναι το «Η Πέπι, η Λούση, η Μπομ και τ’ άλλα κορίτσια», που ολοκληρώθηκε με πολλές δυσκολίες το 1980. Ακολούθησαν πολλές ταινίες, στις οποίες υπογράφει ο ίδιος και το σενάριο, που έφεραν και τη διεθνή αναγνώριση για τον σκηνοθέτη όπως «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης», «Ολα για τη μητέρα μου», «Ψηλά τακούνια», «Κακή εκπαίδευση», «Γύρνα πίσω», «Ραγισμένες καρδιές», «Το δέρμα που κατοικώ».
Κωνσταντίνα Γαρνέλη
Μ.Η.Τ. 232120