Ο Γιάννης Χιώτης είναι τριάντα ετών. Το 2011 απολύθηκε από την εταιρία στην οποία εργαζόταν ως ηλεκτρολόγος, λόγω περικοπών. Θα μπορούσε να αποτελεί ακόμα μία κουκκίδα στον χάρτη της εγχώριας ανεργίας που διαρκώς επεκτείνεται, βυθίζοντας τους νέους ολοένα και περισσότερο στην απαισιοδοξία. Οχι όμως τον ίδιο. Οταν πληροφορήθηκε την απόλυσή του, πήρε το ποδήλατό του και έκανε μια βόλτα ως τον Ωρωπό, να ρεμβάσει στη θάλασσα και να σκεφτεί ποιο θα μπορούσε να είναι το επόμενο βήμα. Η ιδέα δεν άργησε να έρθει. Το ποδήλατο ήταν η μεγάλη του αγάπη και οι εφαρμογές του στη χώρα μας άγνωστες και αναξιοποίητες. «Μεταφορές με ποδήλατο, σκέφτηκα, διανομές. Δεν υπάρχει στην Ελλάδα εταιρία διανομών αποκλειστικά με ποδήλατα που να μπορούν να μεταφέρουν βαρύ φορτίο. Εψαξα στο ίντερνετ και διαπίστωσα ότι ο κλάδος των πράσινων μεταφορών είναι υπολογίσιμος στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο, και μάλιστα επιδοτείται με σημαντικά κονδύλια. Καιρός να τον γνωρίσουν και οι Ελληνες».
Με μόνο όχημα την ιδέα του, ο ταχυδρόμος με τα «φτερωτά» πόδια κάνει… πετάλι ενάντια στην κρίση και χωρίς ιδιαίτερο κεφάλαιο ούτε υψηλές διασυνδέσεις αποφασίζει να ποντάρει στα ποδήλατα φορτίου (cargo bikes). Με τα χρήματα της αποζημίωσής του ταξιδεύει ως τη Δανία, για να συναντήσει τον κατασκευαστή του ελαφρύτερου ποδηλάτου της κατηγορίας cargo στην αγορά, και επιστρέφει στην Ελλάδα με το πρώτο ποδήλατο του συγκεκριμένου τύπου που προορίζεται για εμπορική χρήση. «Είμαι ο πρώτος που αγοράζει το ποδήλατο αυτό στην Ελλάδα, για εμπορική δραστηριότητα. Μου το επιβεβαίωσε ο ίδιος ο κατασκευαστής» λέει με υπερηφάνεια ο Γιάννης και ακόμα πιο καμαρωτός δείχνει ενώ κουμαντάρει το περίεργο δίτροχο. «Είναι περισσότερο θέμα τεχνικής και λιγότερο καμάρι» λέει, εξηγώντας ότι η στάση του σώματος διασφαλίζει την ισορροπία του αναβάτη σε ένα ποδήλατο που απαιτεί εκπαίδευση προκειμένου να το χειριστεί κάποιος. «Οσο δεινός ποδηλάτης και να είναι κανείς, δεν μπορεί να οδηγήσει τον συγκεκριμένο τύπο, αν δεν εξοικειωθεί μαζί του. Επομένως δεν ανησυχώ για κλοπή, αφού και να το πάρουν δεν θα μπορέσουν να απομακρυνθούν ιδιαίτερα» υποστηρίζει χαριτολογώντας. Το κόστος του ποδηλάτου αγγίζει τα 3.000 ευρώ και η ασυνήθιστη εμφάνισή του αρκεί για να τραβήξει τα βλέμματα των περαστικών που σπεύδουν να φωτογραφηθούν δίπλα του.
Χωρίς δεύτερη σκέψη ο Γιάννης πουλάει την γκαρσονιέρα στην οποία έμενε και επενδύει τα χρήματά του στη δημιουργία της επιχείρησης που ονειρεύεται. Αγοράζει ακόμα δύο ποδήλατα cargo και οργώνει την Αθήνα αναζητώντας συνεργάτες αλλά και ανθρώπους που θα πιστέψουν στην ιδέα του. Οι αντιδράσεις ποικίλλουν. Κάποιοι ενθουσιάζονται και άλλοι σπεύδουν να τον αποθαρρύνουν, υποστηρίζοντας ότι δεν είναι για την Αθήνα αυτά. «Είναι πολλοί που μου λένε “θα σκοτωθείς με αυτό στην Αθήνα” ή “δεν ταιριάζει αυτό στην πόλη” ή “οι Ελληνες δεν έχουν οικολογική συνείδηση, δεν θα πιάσει ποτέ”, αλλά εγώ τους απαντώ: “Δηλαδή δεν πρέπει να κάνω την προσπάθεια;” Οσο αρνητικοί και αν είναι, όλοι μου απαντούν ότι η προσπάθεια αξίζει τον κόπο και δέχονται να με υποστηρίξουν».
«Αφού έπεισα τη μαμά μου δεν φοβάμαι τις ανηφόρες»
«Οι ανηφόρες είναι ένα πρόβλημα» ομολογεί ο Γιάννης, αλλά δεν φαίνεται να τον τρομάζουν, αφού δηλώνει έτοιμος για όλα. Οι ανύπαρκτες υποδομές για τους ποδηλάτες στους δρόμους της πρωτεύουσας σίγουρα δυσκολεύουν την αποστολή του, ενώ οι λακκούβες και οι κακοτεχνίες συνιστούν την απόλυτη πρόκληση, όπως λέει αστειευόμενος. «Αφού έχω καταφέρει να πείσω τη μαμά μου να μην ανησυχεί, θα τους πείσω τελικά όλους ότι το ποδήλατο είναι ένα αξιόπιστο μέσο μεταφοράς, που αξίζει την προσοχή μας». Η δυσπιστία του κόσμου είναι ακόμα ένα από τα εμπόδια που πρέπει να υπερβεί στον δρόμο για την πραγματοποίηση του επιχειρηματικού σχεδίου του. «Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να καταλάβουν οι επαγγελματίες ότι, αν μου εμπιστευτούν ένα δέμα, θα φτάσει στον προορισμό του εγκαίρως και με ασφάλεια. Δεν πρόκειται για ένα επιπόλαιο εγχείρημα, αλλά για στάση ζωής». Οσο για τις τιμές, στα μικρά δέματα, όπως οι φάκελοι, οι τιμές δεν μπορούν να είναι χαμηλότερες από εκείνες της αγοράς, στα μεγάλα δέματα όμως υπολογίζει να είναι φθηνότερος από τους μηχανοκίνητους ανταγωνιστές του.
Το κίνητρο της διαφήμισης και το πλεονέκτημα των χαμηλών εξόδων συντήρησης
Στην ερώτηση πολλών επιχειρηματιών «γιατί να μεταφέρω τα προϊόντα μου με ποδήλατο;» ο μεταφορέας προβάλλει ορισμένα πολύ βασικά πλεονεκτήματα. «Ειδικά στην παρούσα συγκυρία, που είναι δύσκολη για όλους, ο κόσμος επιζητεί μια θετική αλλαγή. Κάτι που να ωφελήσει τις ζωές όλων, που θα προσφέρει στο σύνολο. Οι πράσινες μεταφορές κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση, γιατί, αν μειωθούν οι ρύποι στο κέντρο της πόλης, θα ωφεληθούμε όλοι μας. Επίσης, αν μειωθεί η κυκλοφοριακή συμφόρηση, αυτό είναι προς το συμφέρον όλων, οδηγών Ι.Χ. και μη» αναφέρει και εξηγεί ότι πολύς κόσμος επιθυμεί να συμβάλει στην ανακούφιση της πόλης, αλλά δεν θέλει να ξοδέψει ούτε ένα ευρώ γι’ αυτό. «Επιλέγοντας για τις μεταφορές το ποδήλατο βοηθά κανείς στην αποσυμφόρηση της πόλης από τους ρύπους και την κίνηση, χωρίς να χρεωθεί επιπλέον και χωρίς να κάνει καμία προσπάθεια ο ίδιος» σημειώνει και τονίζει ότι υπάρχουν πολλοί υποστηρικτές του ποδηλάτου που οι ίδιοι το αποφεύγουν, είτε επειδή έχουν προβλήματα υγείας είτε γιατί φοβούνται.
Ακόμα και αν εξαιρέσουμε όμως τα κίνητρα ανιδιοτέλειας, η παράδοση πακέτων με το συγκεκριμένο δίτροχο αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για διαφήμιση της εταιρίας που το επιλέγει. «Κανένας δεν θα ασχοληθεί με το αυτοκίνητο ή το μηχανάκι που θα παραδώσει ένα δέμα. Οταν εμφανιστώ όμως εγώ στην πόρτα ενός καταστήματος ή σπιτιού, θα γίνει ντόρος» λέει ο Γιάννης. Επίσης το ποδήλατο, πέραν του ότι δεν έχει έξοδα καυσίμου, δεν έχει ούτε έξοδα συντήρησης, επομένως σε σχέση με τα υπόλοιπα μέσα μετακίνησης συμφέρει.
Τεχνικά χαρακτηριστικά
Μήκος: 2,45 μ.
Πλάτος τιμονιού: 60 εκ.
(το πιο πλατύ κομμάτι)
Βάρος: 25 κιλά
Μέγιστο ωφέλιμο φορτίο: 80 κιλά
(χωρίς τον αναβάτη)
Νόμιμο όριο: έως 35 κιλά ανά δέμα
(μέγιστο όριο νομοθεσίας για εταιρίες
χωρίς μηχανοκίνητα οχήματα)
Μέσος όρος ταχύτητας εντός
πόλεως: 15-20 χλμ./ώρα
Πλατφόρμας φόρτωσης: 70 εκ.
μήκος επί 50 εκ. πλάτος
Υψος φορτίου: έως 1 μ.
Χρυσάνθη Λαμπροπούλου
Φωτό: Χρήστος Ζήνας
Μ.Η.Τ. 232120