«Το Κοράκι» είναι μια από τις υψηλότερες κορυφές της αμερικανικής ποίησης. Αποτελεί ένα πολύτιμο πετράδι στην ανεκτίμητη συλλογή κομψών λέξεων του πνευματικού θησαυροφυλακίου του Εντγκαρ Αλαν Πόε. Πρωτοδημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 1845 στο μηνιαίο περιοδικό «The American Review», το οποίο πλήρωσε τον δημιουργό μόλις 9 δολάρια για το αριστούργημά του (σχεδόν πάντα οι εκδότες διέπονται από τη μοναδική… δεξιότητα να κακοπληρώνουν τους σπουδαίους καλλιτέχνες). «Το Κοράκι» αποτελείται από 18 στροφές (έξι στίχων έκαστη) και έως σήμερα θεωρείται υποδειγματικό έργο υψηλής αισθητικής, υποβλητικής ατμόσφαιρας, υπέροχης μελαγχολίας και αγέρωχου ανθρώπινου πόνου, ο οποίος σφυρηλατείται σαν το χρυσάφι στο καμίνι της απώλειας μιας αγάπης. Ο Πόε εξήγησε πώς κατόρθωσε να γράψει «Το Κοράκι» σε ένα δοκίμιο με τίτλο «Η Φιλοσοφία της Σύνθεσης», το οποίο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Graham’s Magazine» τον Απρίλιο του 1846. Εκεί, μεταξύ άλλων σημαντικών, αναφέρει ότι ξεκίνησε να γράφει αυτό το έργο από το τέλος! Δηλαδή, πρώτα σχεδίασε στο μυαλό του την κατάληξη του ποιητικού δράματος και έπειτα «έκτισε» επάνω του την υπόλοιπη στιχοπλοκή και το παράξενο σκηνικό αυτού του έργου.
Βδέλλες
Ο Πόε συνιστά αυτή τη μέθοδο και στους υπόλοιπους εργάτες του λόγου. Πρώτα πρέπει να έχουν κατά νου τον προορισμό όπου επιθυμούν να κατευθύνουν το πόνημά τους και ύστερα να βαδίσουν βήμα βήμα την ατραπό μέχρι την κορύφωση – στολίζοντας την πλοκή με όλους τους υπαινιγμούς, τα επεισόδια, τις ανατροπές και τα λεκτικά ηδύσματα που επιβάλλει η υψηλή τέχνη.
«Ωραία όλα αυτά, αλλά πού κολλάνε με τον ανασχηματισμό;» θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάθε καλόπιστος αναγνώστης. «Αυτά κι αν κολλάνε» θα ανταπαντούσε κάθε φανατικός οπαδός των θρίλερ, των αστυνομικών μυθιστορημάτων ή των αφηγημάτων τρόμου στα οποία ειδικεύτηκε ο Εντγκαρ Αλαν Πόε. Με το που βλέπεις τα σμήνη των πασοκτζήδων έτοιμα να κολλήσουν σαν ξελιγωμένες βδέλλες πάνω στο πρησμένο κορμί της εξουσίας, καταλαβαίνεις πόσο πολύ θα κορυφωθεί το ελληνικό δράμα το προσεχές διάστημα.
Με πολιτικούς μπροστάρηδες επιπέδου Βενιζέλου και οπισθοφύλακες τους μέχρι πρότινος απενεργοποιημένους Σάντσο Πάντσα του ΓΑΠ είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι εφημερίδες, οι τηλεοπτικοί και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί πρέπει να προσλάβουν δημοσιογράφους ισάξιους του Πόε, που θα μπορούν να περιγράψουν αυτά που θα ακολουθήσουν. Nevermore*…
*«Ποτέ ξανά» μεταφράζεται στα ελληνικά και είναι η λέξη-κλειδί στο ποίημα του Πόε.
Παναγιώτης Λιάκος
