Διχασμό είχε προκαλέσει στην Ευρωπαϊκή Ενωση η συζήτηση για το ποιος θα επιβαρύνεται πρώτος όταν γίνεται εκκαθάριση τραπεζών. όπως και η ανακεφαλαιοποίησή τους. από τον ESM. Το θέμα βρισκόταν στο επίκεντρο του χθεσινού ECOFIN, η απόφαση του οποίου αναμενόταν μέχρι αργά, ενώ σήμερα το θέμα θα συζητηθεί και στο Eurogroup. Χθες, πάντως, επικρατούσε αισιοδοξία στις Βρυξέλλες για επίτευξη συμφωνίας, που οφειλόταν, μεταξύ άλλων, και στα πιεστικά χρονικά περιθώρια, καθώς πρέπει το Ευρωκοινοβούλιο, εν όψει των εκλογών του χρόνου, να προλάβει να «περάσει» όλες τις νομοθετικές πράξεις για την ευρωπαϊκή τραπεζική ενοποίηση.
Πριν από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων όλοι συμφωνούσαν ότι πρώτοι θα πρέπει να πληρώνουν οι μέτοχοι των προς εξυγίανση τραπεζών, στη συνέχεια οι ομολογιούχοι χωρίς ασφαλιστική κάλυψη και οι πιστωτές.
Η πρόταση της Κομισιόν, που υποστηρίζεται από τις περισσότερες χώρες, ζητά να επιβαρύνονται στη συνέχεια όσοι διαθέτουν καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ. Με αυτήν την πρόταση δεν συμφωνούσε η Γαλλία, που δεν επιθυμούσε να χαλάσει το κλίμα στις αγορές φοβίζοντας τους καταθέτες. Η Γαλλία ζητούσε να μην επιβαρύνονται οι μεγαλοκαταθέτες, αλλά και να μην αγγίζονται οι καταθέσεις των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Το γεγονός ότι τόσο οι δανειολήπτριες όσο και οι πιστώτριες χώρες είναι μέλη της ευρωζώνης καθιστά ακόμα πιο δύσκολη την επίλυση της κρίσης. Οι χώρες του Νότου θα προτιμούσαν την έκδοση ευρωομολόγων, έτσι ώστε να τερματιστούν οι κερδοσκοπικές επιθέσεις κατά του ευρώ και να μειωθεί το χρέος τους. «Οσο ζω δεν θα υπάρξουν eurobonds» είχε υποσχεθεί στους Γερμανούς η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ πριν από έναν χρόνο. Παρά το «όχι» στα ευρωομόλογα, η καγκελάριος είπε τελικά «ναι» στην τραπεζική ένωση.
Η τραπεζική ένωση θα πρέπει να στηρίζεται σε τρεις πυλώνες. Εποπτεία, εκκαθάριση και εγγύηση καταθέσεων. Ως προς την εποπτεία από την ΕΚΤ, δεν υπάρχει πρόβλημα. Από τα μέσα του 2014 η Φρανκφούρτη θα επιτηρεί τις μεγάλες τράπεζες της ευρωζώνης. Η ΕΚΤ αναλαμβάνει κατά κάποιον τρόπο ρόλο «οικογενειακού γιατρού». Αν παρουσιαστούν «μικροπροβλήματα» σε μια τράπεζα, μπορεί να χορηγήσει την απαραίτητη θεραπευτική αγωγή. Διαφορετικά, θα παραπέμπει το ζήτημα στους ειδικούς της υπηρεσίας εκκαθάρισης. Και εδώ έχουμε το πρώτο αγκάθι. Η Κομισιόν επιθυμεί να έχει τον τελευταίο λόγο στην εκκαθάριση μιας τράπεζας. Το Βερολίνο, όμως, δεν επιθυμεί να λαμβάνεται στις Βρυξέλλες απόφαση για την επιβίωση μιας γερμανικής τράπεζας. Για τον λόγο αυτόν ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε τάσσεται υπέρ της δημιουργίας μιας ανεξάρτητης Αρχής. Ανοιχτό παρέμενε επίσης ποιος θα επωμίζεται το κόστος στήριξης μιας τράπεζας. Ενώ η Γερμανία επιθυμεί την επιβάρυνση των μετόχων και πιστωτών, οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου προτίθενται να βοηθήσουν τις τράπεζες με χρήματα φορολογουμένων.
Μ.Η.Τ. 232120