Οσλο, 2013. Η απονομή του Νόμπελ Ειρήνης 2013 στον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Οπλων (OPCW ), ο οποίος είναι επιφορτισμένος με το έργο της επίβλεψης της καταστροφής του συριακού χημικού οπλοστασίου, δεν έχει μόνο πολιτικές διαστάσεις αλλά και περιβαλλοντολογικές. Το Νόμπελ Ειρήνης, το οποίο έχει γίνει πολλάκις αντικείμενο διαφωνιών κατά τη διάρκεια της ιστορίας του, πρέπει να απονέμεται -ως γνωστόν- «στο πρόσωπο που είχε τη μεγαλύτερη συνεισφορά στην αδελφοποίηση των εθνών, στην κατάργηση ή τη μείωση των στρατιωτικών δυνάμεων και στη διεξαγωγή και προώθηση ειρηνευτικών διαδικασιών».
Η νορβηγική επιτροπή επέλεξε να τιμήσει τον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Οπλων «για τις εκτεταμένες προσπάθειές του στην εξάλειψη των χημικών όπλων».
Οπως σημείωσε ο πρόεδρος της επιτροπής, τα πρόσφατα γεγονότα στη Συρία υπογράμμισαν την ανάγκη ενίσχυσης των προσπαθειών να απαγορευτούν αυτού του είδους τα όπλα. «Ορισμένα κράτη δεν έχουν γίνει ακόμα μέλη του OPCW. Ορισμένα κράτη δεν τήρησαν τη διορία καταστροφής τέτοιων όπλων, η οποία έληγε τον Απρίλιο του 2012. Αυτό αφορά κυρίως τις ΗΠΑ και τη Ρωσία» αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση της επιτροπής, όπου πλέον το «άρωμα Συρίας» έχει… ποτίσει εμφανώς το εν λόγω έγγραφο. Η απονομή του βραβείου αναμένεται να πραγματοποιηθεί στις 10 Δεκεμβρίου, επέτειο του θανάτου του Σουηδού χημικού, μηχανικού και βιομηχάνου Αλφρεντ Νόμπελ. Ηταν εκείνος που θέσπισε αυτό το βραβείο, σύμφωνα με πολλούς, για να «επανορθώσει για την εφεύρεση καταστροφικών υλικών». Και η φετινή επιλογή μοιάζει να είναι μία από εκείνες που δικαιώνουν περισσότερους τους λόγους για τους οποίους ο Αλφρεντ Νόμπελ καθιέρωσε τη συγκεκριμένη τιμητική διάκριση.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι έως την τελευταία στιγμή φαβορία θεωρούταν η Πακιστανή ακτιβίστρια Μαλάλα Γιουσαφζάι, ενώ μεταξύ των υποψηφίων ήταν ο Κονγκολέζος γιατρός Ντενί Μουκουέγκε. Αξίζει να επισημανθεί ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που προτιμήθηκε οργανισμός αντί προσώπου. Πέρυσι το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης 2012 απονεμήθηκε στην Ευρωπαϊκή Ενωση -όταν δοκιμαζόταν το περίφημο «ευρωπαϊκό σχέδιο», γιατί «κατόρθωσε να ξεπεράσει τον πόλεμο και τους διχασμούς της και να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό πλην μακροχρόνιο ρόλο στη μετατροπή μιας ηπείρου πολέμου σε ήπειρο ειρήνης παρά την ταραγμένη ιστορία της και της απανταχού παρούσες δυσκολίες». Τελικά μήπως το Νόμπελ Ειρήνης θα έπρεπε να μετονομαστεί σε Νόμπελ… επικαιρότητας;
Δήμητρα Αθανασοπούλου