Ο κόσμος του ήταν γεμάτος νότες και παρτιτούρες. Ως πιανίστας σε κεντρικό ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης έζησε τη λάμψη των σαλονιών και των δεξιώσεων. Η κρίση όμως τον έφερε κυριολεκτικά στο πεζοδρόμιο, όπου με το αρμόνιό του συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει καλά, να παίζει μουσική.
Ο Γιώργος παίρνει καθημερινά το μουσικό του όργανο και κατεβαίνει πότε στην Τσιμισκή και πότε στη Βαλαωρίτου, στήνει μπροστά του ένα ταμπελάκι με τις λέξεις «Ελληνας άνεργος», προς αποφυγή παρεξηγήσεων, και παίζει για το νέο του κοινό, τους περαστικούς.
Ο Γιώργος, που ζει στην Πολίχνη, ορφανός από μητέρα, έχασε μέσα στη δύσκολη οικονομική συγκυρία τη δουλειά του. Με σπουδές έξι ετών στο πιάνο και ακόμη τριών σε αρμονία και σολφέζ, πίστεψε ότι θα μπορούσε να ξαναβρεί εργασία. Κατέβηκε στην Αθήνα για να δοκιμάσει την τύχη του, όμως τα πράγματα ήταν ακόμη πιο δύσκολα και επέστρεψε. Στη Θεσσαλονίκη προσπάθησε πάλι να βρει δουλειά, έκανε για μικρό διάστημα εκτυπώσεις σε μπλουζάκια, αλλά ούτε αυτό είχε αίσιο τέλος.
Η μόνη του διέξοδος για την ώρα είναι ο δρόμος – και δεν ντρέπεται γι’ αυτό. Αλλωστε, ο κόσμος ανταποκρίνεται στις μελωδίες του και του αφήνει χρήματα, γιατί στο πρόσωπό του βλέπει μια γνώριμη φυσιογνωμία, έναν από εμάς, που από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να βρεθεί στο περιθώριο της ζωής μέσα στην κρίση.
Η ταμπέλα «Ελληνας άνεργος» κάνει πολλούς να γυρίσουν και να τον κοιτάξουν, συνειδητοποιώντας ότι όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι βρίσκονται εκτός αγοράς εργασίας, ενώ είχαν ξεκινήσει τη ζωή τους με σπουδές και όνειρα για κάτι καλύτερο. «Παίζω πλέον στον δρόμο αλλά δεν ντρέπομαι γι’ αυτό. Επρεπε να επιβιώσω. Η μουσική είναι η ζωή μου. Προσπάθησα να βρω δουλειά, αλλά δεν τα κατάφερα» σημειώνει στη «δημοκρατία». Μάλιστα, τον τελευταίο καιρό ο Γιώργος έχει διαπιστώσει ότι για να ακούγεται η μουσική του περισσότερο πρέπει να αγοράσει έναν ενισχυτή. Ετσι μαζεύει τα χρήματα για αυτόν τον σκοπό.
Μαρία Μαθιοπούλου
Μ.Η.Τ. 232120