Μπορούσε να καυχηθεί πως ό,τι είχε καταφέρει «ήταν καθαρά προσωπικό του επίτευγμα», μια και ποτέ -λόγω περηφάνιας- δεν καταδέχτηκε να ζητήσει από κανέναν χάρη. Αυτός ήταν ο αξέχαστος ηθοποιός Κώστας Ρηγόπουλος, του οποίου άγνωστες πτυχές της πολύχρονης καριέρας ξεδιπλώνονται μέσα από τις σελίδες της βιογραφίας του με τίτλο «Το παραμύθι της ζωής μου», που επιμελήθηκε η κόρη του Ζωή Ρηγοπούλου και πρόσφατα κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις Γκοβόστη. Το υλικό που γέμισε τις σελίδες του αναγνώσματος προέκυψε από τις απομαγνητοφωνήσεις δεκάδων κασετών που άφησε εκείνος· καταγραφές που πραγματοποιήθηκαν το 1985, την περίοδο κατά την οποία, λόγω ενός σοβαρού προβλήματος υγείας, ήταν αναγκασμένος να περνάει πολλές ώρες στο σπίτι.
Οπως εξομολογείται ο ίδιος σε μια αφήγηση που συνεπαίρνει με την αμεσότητά της, το σαράκι του ηθοποιού άρχισε να τον τρώει από το σχολείο ακόμη. Πήρε την απόφαση να κυνηγήσει το όνειρό του δίνοντας -με επιτυχία- εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Την παρθενική του εμφάνιση στο σανίδι την έκανε την περίοδο 1953-1954 στο θέατρο «Κυβέλη» με τον θίασο Χορν – Παππά, κρατώντας ένα ασήμαντο ρολάκι. «Αν ξεκινάς με την ελπίδα ότι θα παίξεις αμέσως μεγάλους ρόλους, πριν ακόμη πατήσεις το πόδι σου στο σανίδι, είσαι βλαξ» του είχε πει ο Γιώργος Παππάς.
Στα πρώτα βήματα της καριέρας του, τότε δηλαδή που οι θεατρίνοι ζούσαν το «κάθε εβδομάδα και νέο έργο», γνώρισε τη γυναίκα της ζωής του, την Κάκια Αναλυτή. Οι δυο τους έγιναν αμέσως αχώριστοι, καταφέρνοντας να κάμψουν ακόμη και τις αρχικές ενστάσεις που είχαν οι γονείς εκείνης, όταν τους ανακοίνωσε ότι θα παντρευτούν. «Πώς ν’ αφήσουνε την κόρη τους να παντρευτεί έναν απένταρο θεατρίνο, που δεν είχε πού την κεφαλή κλίνη» θα θυμηθεί ο ίδιος. Στο πλούσιο βιογραφικό του περιλαμβάνονται συνεργασίες με κορυφαίους Ελληνες ηθοποιούς (Κατερίνα Ανδρεάδη, Μάνος Κατράκης, Δημήτρης Χορν, Λάμπρος Κωνσταντάρας), ενώ είχε αποσπάσει και το Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με το φιλμ του Παντελή Βούλγαρη «Το προξενιό της Αννας».
Οπως ομολογεί και ο ίδιος, η ενασχόλησή του με το θιασαρχιλίκι (είχαν με τη γυναίκα του το περίφημο θέατρο «Κάκια Αναλυτή») είχε πολλά σκαμπανεβάσματα. «Πρέπει να σας δηλώσω ότι, παρόλο που κάνω τον θεατρικό επιχειρηματία 23 χρόνια τώρα, είμαι του γλυκού νερού. Δεν έχω επιχειρηματικό ταλέντο, αυτό είναι όλο».
Παραδέχεται ακόμη ότι η Αναλυτή αναγκαζόταν πολλάκις να κάνει εκπτώσεις στις δουλειές της. «Επειδή είχαμε ανάγκη από λεφτά, άρχισε να γυρίζει και ταινίες που δεν ήταν καλές και με παραγωγούς και σκηνοθέτες β’ διαλογής. Αχ, αν δεν είχαμε την ανάγκη να πάρει λεφτά για να συντηρούμε το θέατρο, θα είχε αρνηθεί να παίξει σε πολλές από τις ταινίες που έκανε και η καριέρα της θα ήταν διαφορετική».
Οι 2.500 παραστάσεις του «Αγάπη μου Ουάουα»
Η μεγαλύτερη επιτυχία τους επί σκηνής ήταν αναμφίβολα το θεατρικό έργο «Αγάπη μου Ουάουα», η γαλλική κωμωδία που παιζόταν από τον θίασο τους για έξι συνεχόμενα χρόνια. Ο απολογισμός: Δυόμισι χιλιάδες παραστάσεις, οι οποίες είχαν ωστόσο και το τίμημά τους. Οι κρίσεις άγχους επάνω στη σκηνή ανάγκασαν τον Ρηγόπουλο στον τρίτο χρόνο επανάληψης του έργου να παραδώσει τον ρόλο του.
Ακολούθησαν αμέτρητες θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικές εμφανίσεις και συμμετοχές σε ραδιοφωνικές εκπομπές, σε μια διαδρομή της οποίας το νήμα κόπηκε πρόωρα το 2001, με τον θάνατο του αξέχαστου ηθοποιού. «Δεν ξέρω πόσο αγάπησα και αγαπώ τη δουλειά που κάνω, όμως δεν θα μπορούσα και δεν θα’ θελα να ‘κανα καμία άλλη»…
Γιώτα Βαζούρα
Μ.Η.Τ. 232120