Μια ιστορία, η οποία από το 1851 που πρωτοπαρουσιάστηκε έως και σήμερα συνεχίζει να μιλά κατευθείαν στις καρδιές των θεατών. Ο «Ριγολέττος», η θρυλική όπερα του Βέρντι, που εδώ και μερικές ημέρες φιλοξενείται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε μια παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, είναι ένα έργο με παρελθόν, παρόν και, σίγουρα, μέλλον. Ο διακεκριμένος σκηνοθέτης, σκηνογράφος και ενδυματολόγος της παράστασης -με μεγάλη προϋπηρεσία στα λυρικά θέατρα του εξωτερικού- Νίκος Σ. Πετρόπουλος μιλά στη «δημοκρατία» για το αειθαλές αριστούργημα του Βέρντι, που κατέχει δικαίως μια θέση ανάμεσα στις δημοφιλέστερες όπερες όλων των εποχών.
«Ο “Ριγολέττος” ανήκει στην περίφημη δημοφιλή τριλογία του Βέρντι, η οποία περιλαμβάνει την “Τραβιάτα” αλλά και τον “Τροβατόρε”» μας λέει ο ίδιος, υπενθυμίζοντάς μας ότι η εν λόγω παραγωγή είναι σχεδόν ίδια με εκείνη του 2009. «Δεν έχουμε κάνει αλλαγές στο έργο. Είναι το ίδιο, με μόνη διαφορά ότι προσαρμόσαμε τα σκηνικά για να μπορέσουν να σταθούν σε μια μεγαλύτερη αίθουσα».
Οπως λέει, χρειάστηκε έξι μήνες μελέτης προκειμένου να ασχοληθεί «σωστά» με τον «Ριγολέττο». Χάρη στην εντατική αυτή έρευνα ο διακεκριμένος σκηνοθέτης αποφάσισε να μεταφέρει την πλοκή του έργου από το 1500, όπου αρχικά εκτυλισσόταν, στο 1938 και στην Ιταλία του Μουσολίνι, σε μια εποχή υπεροψίας και αυταρχισμού. «Στις μεταφορές είναι σημαντικό να μην “προδίδεται” το έργο. Να μην κάνουμε απλά κάτι για να το κάνουμε. Οι χαρακτήρες της όπερας, όπως τους είχε συλλάβει ο Βέρντι το 1500, είναι απόλυτα ταιριαστοί με εκείνους της Ιταλίας του ’40. Ταιριάζουν όπως τα κουταλάκια του σερβίτσιου μεταξύ τους».
Η ιστορία μιλά για τον έρωτα της Τζίλντα, κόρης του καμπούρη αυλικού γελωτοποιού Ριγολέττου, για τον έκλυτο δούκα της Μάντοβας, ο οποίος της παρουσιάζεται ως φτωχός φοιτητής. Προκειμένου να εκδικηθεί για τη χαμένη τιμή της κόρης του, ο Ριγολέττος καταστρώνει τη δολοφονία του δούκα. Ανακαλύπτοντας τα σχέδια του πατέρα της, η Τζίλντα αποφασίζει να σώσει τον αγαπημένο της και να θυσιαστεί, παίρνοντας τη θέση του.
«Η όπερα αυτή έχει μια μεγάλη δυναμική τόσο στη μουσική της όσο και στην πλοκή της. Γι’ αυτό εξάλλου έχει και μια διαχρονικότητα ως προς τις καταστάσεις που παρουσιάζουν» σχολιάζει ο κ. Πετρόπουλος, διευκρινίζοντας ταυτόχρονα ότι τα σκηνικά που χρησιμοποιούνται στην παράσταση είναι πραγματικά κτίσματα που συναντά κανείς στη βόλτα του στο Μιλάνο.
Πώς σχολιάζει ο ίδιος όμως το success story της Εθνικής Λυρικής Σκηνής; «Η επιτυχία της έγκειται στο ότι έκανε ένα άνοιγμα στο κοινό. Δεν ξύπνησαν όλοι ξαφνικά κάποια μέρα και τρέχουν να ακούσουν όπερα. Απλά, αν τυχαίνει να περάσεις από τον δρόμο, θα σταματήσεις να παρακολουθήσεις την παράσταση αυτή. Και από περιέργεια να πάει κανείς, κέρδος είναι. Σιγά σιγά πάντως αρχίζει να χτίζεται μια σχέση εμπιστοσύνης με το κοινό».
«Είμαι ταγμένος μόνο στην όπερα»!
Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης, σκηνογράφος και ενδυματολόγος, ο οποίος βρίσκεται πίσω από μεγάλες παραγωγές όπερας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ήταν εκείνος που είχε επιμεληθεί τα σκηνικά στη μεγάλη παραγωγή του Γιάννη Σμαραγδή «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι». «Ηταν η πρώτη φορά που συμμετείχα στην παραγωγή της ταινίας και η τελευταία» τονίζει ο ίδιος. «Τελείωσε για μένα ο κινηματογράφος. Εχω ταχθεί ολοκληρωτικά στην όπερα. Το ευχάριστο είναι βέβαια πως το ελληνικό σινεμά πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο. Βγαίνουν αξιόλογες ταινίες που αξίζουν την προσοχή μας. Οπως ο “Κυνόδοντας” και το “Αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού” που μου άρεσαν πολύ. Εχουν κάτι να πουν».
Info: Οι παραστάσεις του «Ριγολέττου» θα διαρκέσουν έως τις 15 Δεκεμβρίου. Στην Αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη», στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Τη μουσική διεύθυνση έχει ο Λουκάς Καρυτινός.
Γιώτα Βαζούρα
Μ.Η.Τ. 232120