Η «λευκή» απεργία των αστυνομικών αφορμή για την ανεξέλεγκτη βία!

Η Αργεντινή φλέγεται ξανά καθώς παράλληλα γιορτάζει 30 χρόνια από την αποκατάσταση της δημοκρατίας αλλά και 10 χρόνια από την ημέρα που χρεοκόπησε. Μοιάζει σαν ο Δεκέμβριος να είναι ο πιο σημαδιακός μήνας για τη χώρα. Ηταν 10 Δεκεμβρίου του 1983 όταν ο ριζοσπάστης Ραούλ Αλφονσίν αναλάμβανε την εξουσία ύστερα από επτά χρόνια δικτατορίας και έναν πόλεμο με τη Βρετανία για τα Νησιά Μαλβίνας/Φόκλαντ. Και ήταν πάλι Δεκέμβριος του 2001 όταν η Αργεντινή ανακοίνωνε και επισήμως τη χρεοκοπία της, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν πολύνεκρες ταραχές, κυρίως στην πρωτεύουσα. Και είναι και πάλι Δεκέμβριος τώρα, που η χώρα συγκλονίζεται ξανά από θανάτους, εκατοντάδες τραυματίες, συλληφθέντες, βανδαλισμούς, λεηλασίες και απεργίες εξαιτίας της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης.

Αυτή τη φορά όλα ξεκίνησαν από τις απεργιακές κινητοποιήσεις των αστυνομικών, που ζητούν αυξήσεις μισθών. Συνέπεια της απεργίας ήταν η απουσία αστυνομικής δύναμης σε αρκετές πόλεις της χώρας κι έτσι ομάδες πολιτών προχώρησαν σε λεηλασίες καταστημάτων. Από τις αναταραχές η Αργεντινή μετρά ήδη εννιά νεκρούς. H αρχή έγινε πριν από λίγες μέρες στην πόλη Κόρδοβα. Αρχικά οι αστυνομικοί εισέπραξαν το ηχηρό «όχι» του κυβερνήτη σε αυξήσεις. Αποφάσισαν να κατέβουν σε απεργία και οι λεηλασίες δεν άργησαν να έρθουν. Ο κυβερνήτης επέστρεψε εσπευσμένα στη χώρα, καθώς βρισκόταν στο Ρίο της Βραζιλίας, και υπό την πίεση των γεγονότων  αποδέχθηκε τα αιτήματα των αστυνομικών. Η αναταραχή επεκτάθηκε και σε άλλες πόλεις της χώρας, όπου οι αστυνομικοί ακολούθησαν το παράδειγμα των συναδέλφων τους της Κόρδοβα. Ποιοι κάνουν τις συλλήψεις; Οι ομοσπονδιακές δυνάμεις της αστυνομίας που φτάνουν για την επιβολή της τάξης. Μάλιστα, σε αρκετές επαρχίες οι κυβερνήτες ανακοινώνουν «προληπτικά» αυξήσεις μισθών, ώστε να αποφύγουν τα χειρότερα. Το 2002, όταν η χώρα είχε πλέον χρεοκοπήσει, το 60% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας. Σήμερα το ποσοστό αυτό είναι στα επίπεδα του 24%. Ομως, ο πληθωρισμός «τρέχει» με 25% (σύμφωνα με ανεπίσημες μελέτες) και αυτό πλήττει περισσότερο τα κατώτερα στρώματα. Εστω και αν οι λεηλασίες δεν έχουν πάντα να κάνουν με είδη πρώτης ανάγκης, αλλά με τηλεοράσεις, κλιματιστικά, κινητά τηλέφωνα και κονσόλες.