Ενας σπουδαίος ερμηνευτής και ένας εξίσου σημαντικός ηθοποιός. Ο χαρισματικός καλλιτέχνης, από τα χείλη του οποίου ακούστηκε με τόσο πάθος το εξαιρετικό κομμάτι «Μάνα μου, η Ελλάς», Νίκος Δημητράτος «έφυγε» χθες τα ξημερώματα από τη ζωή, σε ηλικία 71 ετών, έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο, αφήνοντας φτωχότερο το ελληνικό τραγούδι.
Ο γεννημένος στην Αθήνα στις 6 Μαρτίου 1942 Νίκος Δημητράτος σπούδασε σολφέζ, βυζαντινή μουσική και θέατρο στη σχολή του Γρηγόρη Βαφιά. Οπως είχε δηλώσει και ο ίδιος παλιότερα σε συνέντευξή του, η πρώτη επαφή του με τη βυζαντινή μουσική έγινε μόλις στα έξι του χρόνια, όταν η μητέρα του τον είχε στείλει να γίνει παπαδάκι. Στα 20 του ξεκίνησε δειλά δειλά να τραγουδάει σε μπουάτ στην Πλάκα, όπου κατάφερε λόγω του μεγάλου ταλέντου του να ξεχωρίσει. Η παρθενική εμφάνισή του στο σανίδι έγινε το 1971, στη θρυλική παράσταση «Παραμύθι χωρίς όνομα» του Ι. Καμπανέλλη με τον θίασο της Νέας Πορείας, ενώ στη συνέχεια συμμετείχε στο ιστορικό θέαμα «Το μεγάλο μας τσίρκο» με τον θίασο της Τζένης Καρέζη και του Κώστα Καζάκου.
Σε αυτήν την παραγωγή, μάλιστα, ο Νίκος Δημητράτος πρωτογνώρισε τον Σταύρο Ξαρχάκο, με τον οποίο συνεργάστηκε για 17 ολόκληρα χρόνια. Η κοινή πορεία του περιλάμβανε δισκογραφικές δουλειές -όπως τα άλμπουμ «Ρεμπέτικο» και «Νυν και αεί»-, αλλά και συμπράξεις στον κινηματογράφο και το θέατρο. Οι δυο τους, όπως είχε άλλωστε δηλώσει και παλιότερα ο ίδιος ο ερμηνευτής, είχαν οργώσει όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και ολάκερο τον πλανήτη δίνοντας συναυλίες.
Ο σπουδαίος καλλιτέχνης με τη γνήσια λαϊκή φωνή είχε ακόμη συνεργαστεί με τους συνθέτες Σταύρο Κουγιουμτζή, Χρήστο Λεοντή, Δήμο Μούτση, Ηλία Ανδριόπουλο, Μίμη Πλέσσα, Δημήτρη Λάγιο, Δημήτρη Παπαδημητρίου, Θοδωρή Ξυδιά, Νότη Μαυρουδή, ενώ είχε εμφανιστεί μαζί με τη Σωτηρία Μπέλλου, τον Νίκο Ξυλούρη, τον Απόστολο Καλδάρα και την Ελένη Βιτάλη.
Μία από τις κορυφαίες στιγμές της πορείας του ήταν η συμμετοχή του ως σολίστα και ηθοποιού στο ορατόριο του Γιώργου Χατζηνάσιου «Η Αλωση της Πόλης» το 1997 στη Θεσσαλονίκη.
Τη φωνητική σφραγίδα του είχε βάλει ακόμη σε κορυφαίες δισκογραφικές δουλειές, όπως «Ο Καραγκιόζης και οι Βάτραχοι» σε μουσική Δημήτρη Λέκκα και κείμενα Ευγένιου Σπαθάρη και Γιώργου Παυριανού, και «Ο Ηλιος ο Ηλιάτορας» των Οδυσσέα Ελύτη και Δημήτρη Λάγιου.
Στο σανίδι ο Νίκος Δημητράτος είχε ενώσει τις δυνάμεις του με τον θίασο του Γιώργου Μιχαλακόπουλου και με τον Μίνω Βολανάκη, με το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κοζάνης στην παράσταση «Μιας πεντάρα νιάτα», αλλά και με το Παιδικό Στέκι του Εθνικού Θεάτρου στην παράσταση «Η χώρα των πουλιών».
Η κηδεία του θα γίνει σήμερα στο Νεκροταφείο του Βύρωνα, στις 14.30. Κατόπιν επιθυμίας της οικογένειάς του, αντί στεφάνων, τα χρήματα θα δοθούν στη Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Κιβωτός του Κόσμου».
Σημαντική παρουσία στον κινηματογράφο
Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η παρουσία του στον κινηματογράφο αλλά και στην τηλεόραση. Ο ταλαντούχος δημιουργός είχε πάρει μέρος ως τραγουδιστής και ηθοποιός στην ταινία «Ρεμπέτικο» του Κώστα Φέρρη, ενώ είχε συμμετάσχει και στα φιλμ «Η εποχή των δολοφόνων» του Νίκου Γραμματικού, «Ο τοίχος» του Στέλιου Παυλίδη, και «Δικτάτωρ καλεί Θανάση» σε σκηνοθεσία Πάνου Γλυκοφρύδη. Το 1991 απέσπασε το Βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Αντε γεια» του Γιώργου Τσεμπερόπουλου. Στην τηλεόραση τον είχαμε απολαύσει -μεταξύ άλλων- στις σειρές «Οι έμποροι των εθνών» του Κώστα Φέρρη, «Παράξενος ταξιδιώτης» του Βασίλη Γεωργιάδη, «Μη φοβάσαι τη φωτιά» και «Η ζωή που δεν έζησα» της Μιρέλλας Παπαοικονόμου, «Βαμμένος ήλιος» της Γιοβάννας, «Τζιβαέρι» του Λευτέρη Καπώνη, «Στρας» της Ελένης Ακρίτα και του Γιώργου Κυρίτση, και «Ανατομία ενός εγκλήματος» του Πάνου Κοκκινόπουλου.
Γιώτα Βαζούρα
Μ.Η.Τ. 232120