Δηλώνει φανατικός ΠΑΟΚτζής, ντύνεται κομψά, γράφει διηγήματα, είναι επιτυχημένος επιχειρηματίας και από την περασμένη Κυριακή δηλώνει υποψήφιος δήμαρχος στον Δήμο Αριστοτέλη. Ο λόγος για τον Γιάννη Μίχο, τον αντι-gold υποψήφιο που κατεβαίνει κόντρα στον Χρήστο Πάχτα, σε μια περιοχή όπου η επέκταση της επένδυσης του χρυσού έχει δημιουργήσει εντάσεις, οι οποίες πολλές φορές ξέφυγαν από τα συνηθισμένα όρια. Με συλλήψεις, επεμβάσεις των ΜΑΤ και δακρυγόνα.
Το πρωί ο Γιάννης Μίχος βάζει το κοστούμι και πηγαίνει στα Κωνσταντινοπολίτικα. Εκεί διευθύνει από το 1999 την Epsilon Net, μια εταιρία που βασίζεται στην παροχή ολοκληρωμένων και καινοτόμων λύσεων. Απασχολεί περισσότερους από 200 εργαζομένους, ο μέσος όρος ηλικίας των οποίων είναι κάτω των 30 ετών, και μέχρι στιγμής έχει καταφέρει να κρατήσει καλά το τιμόνι, παρά την κρίση.
Με τη Χαλκιδική οι σχέσεις κρατούν από πολύ παλιά. Γεννήθηκε πριν από 49 χρόνια στη Στρατονίκη, πήγε λύκειο στην Αρναία, ενώ ο πατέρας του ήταν μεταλλωρύχος. Αρα γνωρίζει από παιδί όλο το σκηνικό με τη μεταλλουργία στην περιοχή. Φοίτησε στη Βιομηχανική Σχολή και στη συνέχεια άρχισε να συνεργάζεται με διάφορες εταιρίες που εκτύπωναν και διένεμαν φυλλάδια για λογαριασμό άλλων.
«Είμαι όλος αυτιά. Ερχομαι για να ακούσω τον κόσμο και να τον ενώσω. Αυτό κάναμε και όλη αυτήν την περίοδο, σε μια πρωτόγνωρη διαδικασία άμεσης δημοκρατίας που ολοκληρώθηκε πριν από μερικές ημέρες» τονίζει στη «δημοκρατία». Σε αυτή συμμετείχαν πάνω από 3.000 δημότες και ο Γιάννης Μίχος κατάφερε να εκλεγεί (λαμβάνοντας το χρίσμα του υποψήφιου δημάρχου από τους ίδιους τους δημότες!) αποσπώντας ποσοστό που ξεπέρασε το 60%. Ετσι κάθε απόγευμα, με το που τελειώνει τη δουλειά, βγάζει τη γραβάτα, μπαίνει στο αυτοκίνητο και πηγαίνει στη Χαλκιδική.
Οι δύο άξονες
Το πολιτικό του μότο το συνοψίζει σε δύο άξονες. «Πρώτον, στην άρνηση της επέκτασης της υφιστάμενης μεταλλευτικής δραστηριότητας και της μετατροπής του συνόλου της περιοχής μας σε μια απέραντη μεταλλευτική ζώνη, η οποία πέρα από τις σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον και τη φυσική ισορροπία της περιοχής στερεί το δικαίωμα οποιασδήποτε άλλης οικονομικής ανάπτυξης και δημιουργεί άμεσο κίνδυνο να χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας από τον τουρισμό και τον πρωτογενή τομέα. Και, δεύτερον, να γυρίσουμε σελίδα και, ξεπερνώντας τις τεχνητές αντιθέσεις μεταξύ των πολιτών, να δημιουργήσουμε ένα όραμα με συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις».
Νίκος Οικονόμου
Μ.Η.Τ. 232120