Το Κίεβο έπειτα από καιρό ξύπνησε την Κυριακή το πρωί δίχως τον κρότο από τα όπλα και τις απελπισμένες κραυγές των Ουκρανών σε ένα νέο πολιτικό, περισσότερο φιλοδυτικό παρά ρωσόφιλο σκηνικό. «Το πρώτο ξημέρωμα δίχως τον τύραννο» όπως σημείωνε η ισπανική εφημερίδα «El Pais».
Ενας αδηφάγος για εξουσία, πλέον έκπτωτος και άφαντος πρόεδρος, ένας φιλόδοξος πρόεδρος της Βουλής πλέον σε ρόλο μεταβατικού προέδρου, μια πρώην κρατούμενη πρωθυπουργός πλέον με εξιτήριο από τη φυλακή και με το βλέμμα στραμμένο στην προεδρία συστήνουν το τοπίο μιας σοβιετικής δημοκρατίας σε βαθύ διχασμό, παρόλο που η πλατεία της Ανεξαρτησίας στην ουκρανική πρωτεύουσα δεν θυμίζει πια εμπόλεμη ζώνη. Αλλά μάλλον «αρένα μονομαχίας» μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης, με τη δεύτερη να δείχνει ήδη ανυπόμονη να ποντάρει στην αντιπολιτευόμενη ηγέτιδα Γιούλι Τιμοσένκο. Τα ερωτήματα που έχουν γεννηθεί για το μέλλον της Ουκρανίας, που «έκανε το μετέωρο βήμα προς την ομαλότητα» όπως σημείωσε χαρακτηριστικά η γερμανική «Deutche Welle», είναι πολλά και αναπαράγονται με θέρμη στον διεθνή Τύπο. Αλλά προς το παρόν ένα είναι βέβαιο: Η ντεφάκτο αποπομπή του Βίκτορ Γιανουκόβιτς, η απελευθέρωση της Γιούλι Τιμοσένκο και η εντολή σύλληψης του πρώην υπουργού Εσόδων Ολεκσάντερ Κλιμένκο και του πρώην γενικού εισαγγελέα της Ουκρανίας Βίκτορ Πσόνκα, με κατηγορίες για σοβαρά εγκλήματα κατά του ουκρανικού λαού, γυρίζουν σελίδα στη σύγχρονη αιματοβαμμένη ουκρανική Ιστορία. Η προσωρινή όμως ανάθεση των καθηκόντων της ουκρανικής προεδρίας στον πρόεδρο της Βουλής Ολεξάντερ Τουρτσίνοφ, ο οποίος και έδωσε προθεσμία μέχρι την Τρίτη για σχηματισμό της νέας ουκρανικής κυβέρνησης, δεν απομακρύνει διόλου ακόμα τον κίνδυνο του διαμελισμού μιας χώρας που στην πραγματικότητα είναι προ πολλού κομμένη στα δύο.
Τελευταία απόδειξη; Από τη μια περισσότεροι από 2.000 διαδηλωτές κατήγγειλαν «τους φασίστες που έχουν καταλάβει την εξουσία στο Κίεβο» μετά το κάλεσμα φιλορωσικών κινημάτων στη Σεβαστούπολη, στα νότια της Ουκρανίας, όπου διατηρεί τη ναυτική βάση του ο ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας και από την άλλη 40 αγάλματα του Λένιν καταστράφηκαν απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας. Οι φόβοι για ακόμα ένα μεγαλύτερο χάσμα ανάμεσα στη ρωσόφωνη και ρωσόφιλη Ανατολή και την ουκρανόφωνη και εθνικιστική Δύση ήδη λαμβάνουν σάρκα και οστά, τη στιγμή που η καγκελάριος της Γερμανίας Ανγκελα Μέρκελ και ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν συμφωνούν τηλεφωνικά ότι είναι κεφαλαιώδους σημασίας η Ουκρανία να προασπίσει την «εδαφική της ακεραιότητα» και να αποκτήσει μια «λειτουργική κυβέρνηση»… Μόνο που δεν έχουν δείξει να είναι τόσο σύμφωνοι στην «ταυτότητα του ηγέτη» που θα κυβερνήσει.
Ποιος είναι λοιπόν ο μεταβατικός πρόεδρος Ολεξάντερ Τουρτσίνοφ, ο οποίος θα βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας μέχρι την 25η Μαΐου του 2014, όταν θα στηθούν οι κάλπες για τις προεδρικές εκλογές; Πρόκειται για τον στενότερο συνεργάτη, γνωστό ως «δεξί χέρι» της Γιούλια Τιμοσένκο, που κατέχει και τη θέση του αναπληρωτή προέδρου του κόμματός της Πατρίδα. Εχουν άλλωστε κοινές ρίζες. Ο τόπος καταγωγής και των δύο είναι το Ντνιπροπετρόβσκ στα νοτιοανατολικά της Ουκρανίας.
«Η Ουκρανία επέλεξε νέο πεπρωμένο» όπως σημείωσε η γαλλική «Figaro», για να προσθέσει ότι « η συμφωνία του Κιέβου δεν θα βάλει τέλος στις γεωπολιτικές φιλοδοξίες της Μόσχας». Λίγο πριν στο τελευταίο του διάγγελμα ο «καταζητούμενος» Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ο οποίος φημολογείται ότι διέφυγε από τη χώρα με ελικόπτερο προς το Χάρκοβο, είχε κάνει λόγο για πραξικόπημα, παρομοιάζοντας την κατάσταση στην Ουκρανία με την την άνοδο των Ναζί στη Γερμανία. Είχε προηγηθεί η αποτυχημένη απόπειρά του διαφυγής προς τη Ρωσία με αεροσκάφος.
Δήμητρα Αθανασοπούλου
Μ.Η.Τ. 232120