Μετά τις μεγάλες αφιερωματικές παρουσιάσεις για εκείνη σε Ισπανία, Κολομβία και Τουρκία, η Σοφία Βάρη επιστρέφει σε γνώριμα λημέρια: στη γενέτειρά της, την Ελλάδα. Η παγκοσμίου φήμης γλύπτρια και ζωγράφος θα είναι το τιμώμενο πρόσωπο της μεγάλης έκθεσης που διοργανώνει το Ιδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Ανδρο, αυτό το καλοκαίρι. Από τις 29 Ιουνίου έως και τα τέλη Σεπτεμβρίου, το «νησί των καπεταναίων» θα φιλοξενεί αντιπροσωπευτικά έργα της δημιουργού σε μια άκρως ενδιαφέρουσα έκθεση, η οποία αποτελεί θεσμό στην καλοκαιρινή εικαστική σκηνή.
Πιο συγκεκριμένα, η παρουσίαση περιλαμβάνει όχι μόνο γνωστά και χαρακτηριστικά γλυπτά έργα της (όπως για παράδειγμα η δημιουργία «Black Space»), αλλά και ακουαρέλες, σχέδια, ελαιογραφίες, ανάγλυφα, κολάζ και αντικείμενα μικρογλυπτικής που φέρουν την υπογραφή της κοσμοπολίτισσας δημιουργού, η οποία μοιράζει τον χρόνο της σε Παρίσι, Νέα Υόρκη, Μονακό αλλά και Κολομβία, έχοντας πάντα στο πλευρό της τον σύζυγό της, τον εικαστικό Φερνάντο Μποτέρο.
Σκοπός του αφιερώματος, όπως αναφέρουν και οι διοργανωτές, είναι να αναδειχθούν οι πολλαπλές εικονοποιητικές μεταλλάξεις, τις οποίες επινοεί η Σοφία Βάρη ευρηματικά με τη δύναμη της φαντασίας της και τις αποδίδει με ταλέντο και με μια πρωτότυπη, ιδιόμορφη διαλεκτική με τη φόρμα.
Η εικαστική διαδρομή της μάλιστα, αν και αρχικά είχε σημείο εκκίνησης την παραστατική ζωγραφική, στη συνέχεια -γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1980- την οδήγησε στα μονοπάτια της γλυπτικής, όπου διακρίθηκε και ξεχώρισε. Εργα της, δημιουργίες μνημειακών διαστάσεων -στις οποίες αφιερώθηκε ολοκληρωτικά από τις αρχές του 1990- κοσμούν την είσοδο του ξενοδοχείου «Hilton» της Νέας Υόρκης αλλά και την πλατεία Κοτζιά, όπου δεσπόζει το εντυπωσιακό γλυπτό «Θησέας».
«Η τέχνη φαίνεται να υπήρξε για τη Σοφία Βάρη μια προδιαγεγραμμένη πορεία» αναφέρει στον κατάλογο της έκθεσης ο διευθυντής του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Κυριάκος Κουτσομάλλης, συνεχίζοντας: «Ελληνίδα μεν στην καταγωγή, έχοντας όμως ελάχιστα ζήσει στην Ελλάδα, βιώνει την ελληνικότητά της χωρίς επιμερισμούς και με τρόπο που να λειτουργούν όλες οι ανάγκες της ψυχής ως ενιαία, αδιαίρετη και αδήριτη ανάγκη. Η ελληνικότητά της ένθετα υπάρχει στη σκέψη και στη συνείδησή της και αναδύεται ως μνήμη, ως συνειρμός, ως γνώση διαχρονική».
Γιώτα Βαζούρα
Μ.Η.Τ. 232120