Ο τίτλος δεν έχει ορθογραφικό λάθος. Είναι ακριβής. Τα βάθρα μας τέλειωσαν, διότι τα χάλκινα είδωλα δεν λατρεύονται πλέον…
Μην αναζητείτε βάθρα για να ξεκινήσουν από εκεί οι αλλαγές. Μόνο βόθρους διαθέτει το κατάστημα. Χαβούζες και εγκαταστάσεις για ανακύκλωση λυμάτων. Εχει προβλεφθεί και πληθώρα καταλυμάτων για την ανάπαυση των τουριστών-θυμάτων των δυτικών θαυμάτων. Εχουμε και αλοιφές για ίαση των εγκαυμάτων και επούλωση τραυμάτων από βραδιές ακροαμάτων, όπως αυτό της Βίσση με το θηλυκόν μουσάτον. Τέτοιες οι αλλαγές που προβάλλονται από τις συστοιχίες βλημάτων που σας λένε τις «ειδήσεις» το μεσημέρι, το βράδυ, το απόγευμα, άγρια χαράματα, Σάββατο κι απόβραδο και ασετιλίνη και αλήθεια και είδηση σωστή δεν πρόκειται να μείνει.
Είναι μεγάλη αλλαγή, σε ελληνικό έδαφος, στην πατρίδα της ουράνιας αισθητικής, να επισφραγίζεται η κάθοδός μας στον Αδη της νεοταξικής ασχήμιας με τα κλάπα – κλάπα των εν Μυκόνω παλαμακιστών και παλαμακιζόντων προς την πρεσβύτισσα αοιδό Α. Βίσση και το/την Κοντσίτα Βουρστ με τον πώγωνα. Η παρουσία των Αρχών σ’ αυτό το τουρλουμπούκιον της ντεμέκ Βαβυλώνας (ήτοι της Μυκόνου) δεν εκπλήσσει κάποιον. Οι Αρχές κατέστησαν τη Μύκονο ούτως, διά να βολεύεται και διακοπεύεται πας αλλοδαπός τοιούτος· οπότε όλοι θα περίμεναν το θέαμα να τιμηθεί από τους… θεσμούς.
Βδελύγματα
Και το ηθικό δίδαγμα ποιο είναι από αυτό; Κανένα. Αν το βλέπαμε ή το αντιλαμβανόμασταν, θα είχαμε όλη την καλή διάθεση να σας το μεταφέρουμε. Για να υπάρξει ηθικό δίδαγμα, πρέπει να εντοπιστεί και ήθος. Αν λείπει το ήθος, πάει και το δίδαγμα καλιά του. Κι αν δεν υπάρχει ηθικό δίδαγμα, υπάρχει έστω μια είδηση άξια λόγου; Υπάρχει. Το παρατηρητικό παιδί από το παραμύθι, που αποκάλυψε ότι ο βασιλιάς ήταν ξεβράκωτος, λείπει σε άδεια! Αν εργαζόταν ακόμα υπερωρίες στα σύγχρονα ελληνικά παραμύθια, θα έκραζε πολύ κόσμο. Μαζί και τις Κοντσίτες και τις πρεσβύτισσες ξεναγούς τους στα άδυτα του εν Μυκόνω Αδου.
Δεν βρέθηκε ούτε ίχνος «διαμορφωτή άποψης» από τους 29 κατασκευαστές συνειδήσεων να ισχυριστεί, να ψελλίσει, να φωνάξει ότι το θέαμα στη Μύκονο ήταν άσχημο. Ακαλαίσθητο. Βδελυρό. Και ο ήχος άθλιος. Και οι επιφανείς των θαμώνων αντιπαθείς. Και η αναγούλα διάχυτη. Δεν μπορεί κάποιος να θεωρηθεί «σωστός» ή «μέγας» καλλιτέχνης επειδή πρώτευσε στη Γιουροβιζιόνα και κότσαρε και ένα μούσι στην επίπλαστη θηλυκότητά του.
Ουαί, βαβαί, παπαί.
Παναγιώτης Λιάκος