Για τα χειρότερα που θα έρθουν στη χώρα, αν συνεχίσουν να εφαρμόζονται οι πολιτικές λιτότητας στην Ελλάδα, προειδοποιεί για ακόμη μία φορά με έκθεσή της η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO), την ώρα που κάποιοι -για πολλοστή φορά- επιμένουν να σερβίρουν το παραμύθι των… μεταρρυθμίσεων ως το «κατάλληλο μείγμα πολιτικής» για να έρθει η ανάπτυξη.
Οι αριθμοί και οι στατιστικές σοκάρουν, και η ILO χωρίς περιστροφές υπογραμμίζει πως η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι! Πιο συγκεκριμένα, εκτιμά ότι το 2014 η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί κατά 25% σε σχέση με το 2008, ενώ από την αρχή της κρίσης έχει χαθεί μία στις τέσσερις θέσεις εργασίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το 70% από το σύνολο του σχεδόν 1.300.000 ανέργων να είναι χωρίς δουλειά για διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους και αρκετοί για δύο έτη ή για ακόμη μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Σοκ προκαλεί και η αναφορά στο γεγονός ότι χάρη στα Μνημόνια, «που είναι ευτυχία για τον τόπο», όπως είχε δηλώσει κάποτε ο Θεόδωρος Πάγκαλος, χρειάστηκε μόνο μία πενταετία για να υπερδιπλασιαστεί ο αριθμός των Ελλήνων που διατρέχουν πλέον τον κίνδυνο της φτώχειας! Πώς μεταφράζεται αυτό σε ποσοστά; Το 2013 το ποσοστό αυτό ξεπερνούσε το 44%, ενώ το 2008 μετά βίας υπερέβαινε το 20%.
Οσο για το αν υπάρχει δρόμος επιστροφής «στα παλιά, καλά χρόνια», μέσα από την εφαρμογή ανάλογων πολιτικών – οικονομικών πρακτικών; Η τεκμηριωμένη με στοιχεία απάντηση της ILO στο ερώτημα μάλλον απογοητεύει τους υπέρμαχους της σκληρής λιτότητας. Οπως υποστηρίζει χαρακτηριστικά η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, ακόμη και αν ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης είναι 2% απαιτούνται 13 χρόνια για να επανέλθει η ελληνική οικονομία στα επίπεδα που βρισκόταν πριν από την κρίση!
Για τους λόγους αυτούς η ILO ζητά να ανασχεθεί η πολιτική των μειώσεων των μισθών και να ληφθούν επείγοντα μέτρα για τη στήριξη των θέσεων εργασίας και των επιχειρήσεων. Στα μέτρα εκτάκτου ανάγκης περιλαμβάνονται η εγγύηση της ενεργοποίησης όλων των νέων σε αναζήτηση εργασίας και των πλέον ευπαθών ομάδων, η δημιουργία επιχειρήσεων «κοινωνικής οικονομίας» ως οδών δημιουργίας θέσεων εργασίας, καθώς και μια επανεξέταση του ρυθμού και του μείγματος πολιτικών δημοσιονομικής εξυγίανσης ώστε να μην υπονομεύονται οι προσπάθειες ανάκαμψης.