Ο Νικολά Σαρκοζί «κρεμάστηκε» ξανά στα γαλλικά κιόσκια πώλησης εφημερίδων, επέστρεψε στα πρωτοσέλιδα, επανέφερε μνήμες της lifestyle προεδρίας και έδωσε τροφή για τη συγγραφή ουκ ολίγων πολιτικών σεναρίων, που από τη μία θέλουν τη Γαλλία εκ νέου πρωταγωνίστρια στην Ευρώπη, αλλά από την άλλη εμφανίζουν το Παρίσι να παλινδρομεί αντί να προοδεύει… Αντικριστά στον πρώην πρόεδρο κρεμάστηκε η φωτογραφία της Μαρίν Λεπέν να τον κοιτάζει σχεδόν αφ’ υψηλού, αφού, όπως σχολιάζουν τα δημοσιογραφικά σαλόνια, «η ηγέτης του Εθνικού Μετώπου είναι νικήτρια (στο κόμμα της) δίχως αντίπαλο».
Ομως, η επανεμφάνιση του «γκολικού» πολιτικού με το νεοβοναπαρτικό προφίλ στη γαλλική πολιτική σκηνή δεν ήταν τόσο θριαμβευτική όσο κάποτε, τότε που έκανε «πρεμιέρα» σε μια γαλλική πραγματικότητα-πρόσφορο έδαφος για να μετατρέψει το σόου σε άσκηση πολιτικής εξουσίας.
Πλέον ο «παντοπρόεδρος» Νικολά Σαρκοζί επιστρέφει ως «υποπρόεδρος», όπως σχολίασε χθες στο πρωτοσέλιδό της η γαλλική εφημερίδα «Libération», η οποία επέλεξε να παρουσιάσει τον Γάλλο πολιτικό ως ένα μικροσκοπικό ον που συνθλίβεται, κάτω από έναν τεράστιο τίτλο που εξηγούσε ότι «αφού δεν κατάφερε να συγκεντρώσει μαζική υποστήριξη, υποχρεούται σε συγκατοίκηση με τους αντιπάλους του».
Οι «προκλήσεις» που περιμένουν τον Γάλλο «υποπρόεδρο», όμως, βρέθηκαν και στο επίκεντρο σχετικών άρθρων τόσο της «Monde» όσο και της «Figaro», οι οποίες υπερθεμάτισαν πάνω στη λέξη-κλειδί: «συσπείρωση».
Η συσπείρωση συνδέεται, άλλωστε, και με τη «συγκατοίκηση» εξαιτίας του 64,5% της εκλογής του, ποσοστό που θεωρείται μη επαρκές για την αδιαμφισβήτητη υπερίσχυσή του.
Ομως, ο δρόμος για το 2017 είναι μακρύς, όπως επισημαίνουν ομόφωνα οι αναλυτές, οι οποίοι θεωρούν «αουτσάιντερ» τον Φρανσουά Φιγιόν, αλλά πιστεύουν ότι ο Αλέν Ζιπέ θα κάνει την ανατροπή στις επόμενες προεδρικές εκλογές.
Η Μαρίν Λεπέν, η οποία επανεξελέγη πρόεδρος του Εθνικού Μετώπου με το 100% των ψήφων, αφού ήταν υποψήφια χωρίς αντίπαλο, θεωρείται «σταθερή δύναμη», διότι μοιάζει να καλύπτει το κενό των οραμάτων και των ιδεολογιών της σύγχρονης γαλατικής πολιτικοκοινωνικής ζωής. Ο δε Σαρκοζί παλεύει για να γίνει «πιστό αντίγραφό» της, φλερτάροντας με τη δεξιά πτέρυγα του κόμματός του και διατυμπανίζοντας «θέσεις» της Ακροδεξιάς, όπως η πάταξη της παράνομης μετανάστευσης.