Γδάρσιμο με ρέγουλα

Κοίτα λεβεντιά που ‘χαμε και χάσαμε. Εδώ χορεύει στη Χιλή! Ετος 2009, λίγους μήνες προτού αναλάβει πρωθυπουργός και μας νοικοκυρέψει

Εσύ κοιμάσαι κι ο Γιώργος σου δουλεύει. Παντού. Από Νέα Υόρκη μέχρι Κόστα Ρίκα κι από Παρίσι μέχρι Γενεύη οικοδομεί σοσιαλισμό

Επειδή οι άλλοι σας λένε μόνο για τους 160 και τον Δήμα, και όχι για τον Γιώργο μας, η στήλη, αναδημοσιεύοντας δελτίο Τύπου από το www.papandreou.gr, σας ενημερώνει ότι ο ΓΑΠ: «Προήδρευσε στις εργασίες του Συμβουλίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, που πραγματοποιήθηκαν στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών, στη Γενεύη (12-13 Δεκεμβρίου), με τη συμμετοχή ηγετών και εκπροσώπων κομμάτων – μελών από ολόκληρο τον κόσμο, καθώς και εκπροσώπων διεθνών οργανισμών, συνδικαλιστικών οργανώσεων και δεξαμενών σκέψης». Μα είδατε τι τραβάει ο άνθρωπος για τη χώρα, τον πλανήτη, τον γαλαξία ολόκληρο; Αντί να είναι στην ωραία του την Ελλαδάρα, να βλέπει τον Βενιζέλο να ευφραίνεται, πήρε των ομματιών του και τράβηξε μέχρι την αφόρητη Γενεύη να μάθει τους ΟΗΕδες να σκέφτονται έξυπνα, ανθρώπινα, αγαπησιάρικα. Η ομιλία του; Αλλο πράγμα! Να ακούει ο νεοπασοκτζής και του παλαιοπασόκου να μη δίνει. Δες και θαύμασε: «Bλέπουμε σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο τις συνέπειες της πολιτικής του φόβου, καθώς και της πολιτικής της αγανάκτησης. Διαπιστώνουμε μία οπισθοδρόμηση προς τον συντηρητισμό. Μία άνοδο του εθνικισμού και την ενίσχυση της ξενοφοβίας και του φονταμεταλισμού». Τη λέξη Ισλάμ την ξέχασε, αλλά χαλάλι του.

Κατσίκα

Παρακάτω ο δικός μας έδωσε ρέστα: «Οι πολίτες δικαιούνται να γνωρίζουν. Οτι η παγκοσμιοποίηση μπορεί να εξανθρωπιστεί. Οτι οι αγορές μπορούν να χαλιναγωγηθούν, αν οι εκλεγμένες κυβερνήσεις αποκτήσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων». Φυσικά και μπορεί να εξανθρωπιστεί η παγκοσμιοποίηση. Αν αναλάβει να την επιβάλει ο ΓΑΠ, θα τινάξει τα πέταλα (η παγκοσμιοποίηση, όχι ο Γιωργάκης) και έτσι θα μείνει ο πλανήτης ήσυχος από τους διάφορους βαρεμένους, που θέλουν να μας καταντήσουν σαν αυτούς που ψήφισαν Παπανδρέου και δεν μετανόησαν για το ατόπημά τους. Ο εξανθρωπισμός της παγκοσμιοποίησης είναι ανέκδοτο ισάξιο με το «ειρηνόφιλο 3ο Ράιχ» και τον «φιλέλληνα Κεμάλ Ατατούρκ» και, αν συνδυαστεί και με το πρόσωπο που το ξεφούρνισε, κρίνεται ακόμα πιο διασκεδαστικό.

Και το φινάλε του «Τζέφρυ» για τις αγορές, που «μπορούν να χαλιναγωγηθούν», ήταν έξοχο. Πώς είναι δυνατόν οι υπάλληλοι (κυβερνήσεις) να χαλιναγωγήσουν την όρεξη των αφεντικών τους (αγορές) για κέρδη; Πώς είναι δυνατόν οι τίγρεις να γίνουν χορτοφάγες; Και πότε, επιτέλους, θα κάνει το κόμμα για να γραφτούμε μέλη;

Παναγιώτης Λιάκος